علیرضا علویان
سید علیرضا علویان (تهران 26 آذر 1358ش- )
صداگذار و طراح صدای سینما و تلویزیون ایران. علویان نخستین برندۀ جایزۀ بین‌المللی صدای سینمای ایران، برای صداگذاری فیلم کوتاه آن‌سوی بن‌بست از جشنوارۀ فیلم‌های کوتاه کالیفرنیا است. همچنین وی طی کم‌تر از دو دهه، صداگذاری و طراحی و میکس صدای بیش‌تر از 150 فیلم سینمایی، تلویزیونی، مستند و کوتاه و مجموعۀ تلویزیونی را انجام داده و جوایز ارزندۀ دیگری را نیز برای کارهایش برنده شده است. علیرضا علویان پسرخالۀ علیرضا داوودنژاد، کارگردان معروف سینماست.
علیرضا علویان صداگذاری را از سال ۱۳۸۰ با دستیاری صداگذاری در سینما آغاز کرد و در سال ۱۳۸۳ با صداگذاری فیلم سینمایی سالاد فصل (ساختۀ فریدون جیرانی) به طور مستقل به فعالیت پرداخت. وی تاکنون جز همکاری با کارگردانانی چون فریدون جیرانی، ابوالقاسم طالبی، داریوش مهرجویی، فرزاد مؤتمن، سیروس الوند، علیرضا داوودنژاد، مهدی صباغ‌زاده، ایرج قادری، ابراهیم حاتمی‌کیا، کمال تبریزی، علیرضا کاهانی، مرضیه برومند و مصطفی کیایی در سینما، صداگذاری و ترکیب صدای فیلم‌های تلویزیونی ماه قرمز، عاشقانه‌ها، ژرفا، قصه‌ها و واقعیت، دیگر تنها نیستم، جامانده، تباهی، میان ماندن و رفتن، سرباز وظیفه رحمت، اذر، پلكان، دستۀ بازنده‌ها، پیدا و پنهان، آواز مادرانه، مرد و جاده، پل، مسافر بهشت، روز می‌آید، سه ماهی و همچنین سریال‌های به كجا چنین شتابان، قلب یخی، شهر دقیانوس، آب پریا، راه طولانی، دودكش، یادآوری، گاهی به پشت سر نگاه كن، دارا و ندار، بچه‌ها نگاه می‌کنند، آفتاب خراسان، اولین انتخاب، معراجی‌ها، شهرزاد ۱، شهرزاد ۲، گلشیفته، نون خ و از یادها رفته را نیز در کارنامه‌اش دارد.
برخی از جوایز
- سیمرغ بلورین بهترین صداگذاری برای فیلم آناهیتا از بیست و هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر
- سیمرغ بلورین بهترین صداگذاری برای فیلم چ از سی و دومین دوره جشنواره فیلم فجر
- سیمرغ بلورین بهترین صداگذاری برای فیلم بدون تاریخ بدون امضا از سی و پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر
- سیمرغ بلورین بهترین صداگذاری برای فیلم‌های به وقت شام و مغزهای کوچک زنگ‌زده از سی و ششمین دوره جشنواره فیلم فجر
- لوح سپاس و تندیس از هشتمین و نهمین و دوازدهمین دورۀ انجمن منتقدین برای فیلم‌های چ، من دیگو مارادونا هستم و به وقت شام
صداگذاری و ترکیب و طراحی صدای فیلم سینمایی (گزیدۀ آثار)
بی همه چیز (۱۳۹۹)؛ راند چهارم (۱۳۹۹)؛ آشفته‌گی (۱۳۹۷)؛ بی‌وزنی (۱۳۹۷)؛ پوست (۱۳۹۷)؛ دیدن این فیلم جرم است! (۱۳۹۷)؛ لس آنجلس تهران (۱۳۹۷)؛ به وقت شام (۱۳۹۶)؛ چهار راه استانبول (۱۳۹۶)؛ درخونگاه (۱۳۹۶)؛ مغزهای كوچک زنگ‌زده (۱۳۹۶)؛ هزارپا (۱۳۹۶)؛ بدون تاریخ، بدون امضاء (۱۳۹۵)؛ لابی (۱۳۹۵)؛ ابد و یک روز (۱۳۹۴)؛ بادیگارد (۱۳۹۴)؛ باركد (۱۳۹۴)؛ سلام بمبئی (۱۳۹۴)؛ نیمه‌شب اتفاق افتاد (۱۳۹۴)؛ استراحت مطلق (۱۳۹۳)؛ چهارشنبه 19 اردیبهشت (۱۳۹۳)؛ شهرموش‌ها 2 (۱۳۹۳)؛ عصر یخبندان (۱۳۹۳)؛ من دیه‌گو مارادونا هستم (۱۳۹۳)؛ یحیی سكوت نكرد (۱۳۹۳)؛ چ (۱۳۹۲)؛ سگ‌های پوشالی (۱۳۹۲)؛ دهلیز (۱۳۹۱)؛ پلۀ آخر (۱۳۹۰)؛ كلاس هنرپیشگی (۱۳۹۰)؛ اخراجیها 3 (۱۳۸۹)؛ مرهم (۱۳۸۹)؛ آناهیتا (۱۳۸۷)؛ اخراجیها 2 (۱۳۸۷)؛ جعبۀ موسیقی (۱۳۸۶)؛ ریسمان باز (۱۳۸۶)؛ دست‌های خالی (۱۳۸۵)؛ سنتوری (۱۳۸۵)؛ من بن لادن نیستم (۱۳۸۳)