تجلیل، جلیل (خوی ۱۳۱۳ش)
جلیل تجلیل (خوی ۱۳۱۳ش- )
| جلیل تجلیل | |
|---|---|
| زادروز |
خوی ۱۳۱۳ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکترای زبان و ادبیات فارسی |
| شغل و تخصص اصلی | پژوهشگر ادبیات |
| شغل و تخصص های دیگر | مترجم، استاد دانشگاه |
| آثار | ترجمه اسرارالبلاغه (۱۳۶۱)؛ معانی و بیان (۱۳۶۲)؛ جناس در پهنه ادب فارسی (۱۳۶۷) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
محقق ایرانی، مترجم، و استاد دانشگاه. خانواده‌اش از عالمان و پرهیزگاران خوی بودند. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش به پایان رساند؛ سپس به تحصیل علوم دینی در حوزۀ علمیۀ تبریز پرداخت. هم‌زمان با تحصیل در حوزه، توانست در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تبریز پذیرفته شود و از محضر استادان بزرگی چون دکتر خیام‌پور و استاد ترجانی‌زاده بهره‌ها بِبَرد. در ۱۳۳۴ رتبۀ ممتاز دانشنامۀ کارشناسی از این دانشگاه گرفت. در ۱۳۳۸ برای ادامۀ تحصیل به تهران رفت و وارد دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران شد. با طی مدارج علمی عالی‌تر، در ۱۳۴۵ دانشنامۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی گرفت. در این دوره نیز از محضر استادان بزرگی چون مدرس رضوی، فروزانفر، و همایی بهره‌ها برد. همچنین به تحصیل علوم حوزوی چون فلسفه، منطق، و صرف و نحو در تهران و قم ادامه داد و از محضر علمای بزرگی چون آیات عظام مرعشی نجفی و امام خمینی سود برد. هم‌زمان با تحصیل در دبیرستان‌های مختلف تهران چون دبیرستان مروی تدریس نیز می‌کرد. سپس به استادی دانشگاه تهران برگزیده شد.
تجلیل در سال ۱۳۷۴ استاد نمونه و در ۱۳۸۵ چهرۀ ماندگار معرفی شد. همچنین وی استاد برتر دانشگاه آزاد اسلامی در سال 1386 بوده است.
پاره‌ای از مشاغل اداری وی عبارت بودند از سه دوره مدیریت گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران، ریاست کتابخانۀ مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران.
از آثار اوست: ترجمۀ اسرارالبلاغه (۱۳۶۱)؛ معانی و بیان (۱۳۶۲)؛ جناس در پهنۀ ادب فارسی (۱۳۶۷)؛ مقایسۀ لیلی و مجنون فضولی و نظامی (۱۳۷۴)؛ عروض و قافیه (۱۳۷۸)؛ بلاغت نهج‌البلاغه (۱۳۷۹)؛ و معیارالاشعار خواجه نصیرالدین طوسی (تصحیح).