ابراهیم خان ظهیرالدوله قاجار
ابراهیم خانِ ظهیرالدولۀ قاجار ( ـ۱۲۴۰ق)
خانزادۀ قاجار، فرزند مهدی‌قلی‌خان بن محمدحسن‌خان، عموزاده و داماد فتحعلی‌شاه. در ۱۲۱۳ق، به فرمان فتحعلی‌شاه، با لشکری مأمور توقف در چمن گندمان و حراست راه‌های فارس و اصفهان گردید. سپس با ۱۰هزار سوار و پیاده جهت سرکوبی الله‌یارخان قلیچی و تصرف سبزوار به خراسان رفت (۱۲۱۵ق) و پس از آن عازم گیلان شد و در ۱۲۱۸ق به حکومت کرمان منصوب گردید و برای دلجویی از مردم آن دیار و جبران لطماتی که آقامحمدخان قاجار وارد کرده بود، دستور یافت که در عمران و آبادی آن‌جا بکوشد. ابراهیم خان ۲۳ سال حاکم کرمان بود و از خود ابنیه و آثار بسیاری چون مسجد، حمام، بازار و آب انبار برجای گذاشت و با مردم با حُسن سلوک رفتار می‌کرد. وی در ۱۲۴۰ق به تهران احضار شد و در همین سفر درگذشت. او مردی دین‌دار بود و به شیخ احمد احسایی ارادت داشت و ظاهراً در یزد به خدمت او رسیده بود و مکاتباتی با او داشت. حاج محمد کریم‌خان کرمانی، پیشوای شیخیه، از فرزندان اوست. خاندان ابراهیمی کرمانی که غالباً پیرو مکتب شیخیه بوده و رهبران شیخیه نیز از همین خاندان هستند، از اعقاب اویند. نیز ← شیخیّه
| ابراهیم خان ظهیرالدوله قاجار | |
|---|---|
| درگذشت | ۱۲۴۰ق |
| ملیت | ایرانی |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
| خویشاوندان سرشناس | مهدی‌قلی‌خان (پدر) - فتحعلی‌شاه (پدرزن) |