ابراهیمی، محمدالبشیر (۱۸۸۹ـ۱۹۶۵م)
ابراهیمی، محمدالبَشیر (۱۸۸۹ـ۱۹۶۵م)
از علمای اصلاح‌طلب الجزایر. از یاران عبدالحمید بن بادیس و یکی از بانیان «جمعیةالعلماء المسلمین» که با هدف تجدید حیات فرهنگ عربی ـ اسلامی در ۱۳۵۰ق/۱۹۴۱م تأسیس شد. در جریان قیام سطیف، همراه دیگر مبارزین زندانی شد و شکنجه دید. پس از آزادی از زندان به انتشار روزنامه‌های البصائر و شهاب (به زبان عربی) پرداخت و مؤسسۀ فرهنگی «معهد ابن بادیس» را تأسیس نمود. ابراهیمی در نهضت ایجاد مدرسه و ترغیب مردم (به‌خصوص کودکان) به فراگیری زبان عربی ـ که فرانسویان سعی در نابودی آن داشتند ـ و حفظ قرآن کریم کوشید و برای این منظور به سفرهای مختلفی رفت. در ۱۳۴۱ش/۱۹۶۲م عضو فرهنگستان زبان عربی قاهره شد. او همواره سخنگوی فرهنگ و تمدن اسلامی بود. پس از پیروزی انقلاب الجزایر با رهبران کشور، اختلاف‌نظر پیدا کرد و منزوی شد. از آثار متعدد وی تنها سرمقاله‌های البصائر به نام «عیون‌البصائر» در ۱۳۴۲ش/۱۹۶۳م در قاهره و کتاب شعب‌الایمان او به چاپ رسیده است. وی ۳۶هزار بیت شعر دربارۀ تاریخ اسلام، جامعه الجزایر و انتقاد از استعمار سروده است.