احمد بن فارس
ابن فارِس، احمد (احتمالا 306-۳۹۵ق)
| احمد بن فارس | |
|---|---|
| زادروز |
احتمالا 306ق |
| درگذشت | ۳۹۵ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | لغوی و قاموس‌نویس |
| آثار | مقایس اللغه؛ مُجْمَل فی اللغه؛ الصاحبی فی فقه اللغه و سُنَن العَرب فی کلامها |
| گروه مقاله | فرهنگ نامه و مرجع نویسی |
(نام کامل: ابوالحسین احمد بن فارس بن زکریا بن حبیب قزوینی همدانی رازی لغوی) لغوی و قاموس‌نویس عرب‌زبان ایرانی. احتمالاً در قزوین متولد شد و در آن شهر، همدان و بغداد دانش اندوخت. فخرالدولۀ دیلمی وی را به ری خواند و تعلیم و تربیت پسرش را به او سپرد. ابن فارس در ری با صاحب بن عَبّاد یار و مصاحب شد و چند اثر در لغت و نحو، فقه‌اللغه در قرآن و حدیث نوشت. به عقیدۀ او، چون عربی مرجع زبانی همۀ مسلمانان است، فقط با علم صحیح بر عادات گفتاری پیش از اسلام می‌توان به درک خود اسلام نایل شد.
ازجمله آثار مهم اوست: مقایس اللغه؛ مُجْمَل فی اللغه؛ الصاحبی فی فقه اللغه و سُنَن العَرب فی کلامها.