ریوالتا، فرانسیسکو (۱۵۶۵ـ۱۶۲۸)
ریوالتا، فرانسیسکو (۱۵۶۵ـ۱۶۲۸م)(Ribalta, Francisco)
| فرانسیسکو ریوالتا Francisco Ribalta | |
|---|---|
| زادروز |
۱۵۶۵م |
| درگذشت | ۱۶۲۸م |
| ملیت | اسپانیایی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| سبک | باروک |
| آثار | سن برنار مسیح را در آغوش می‌کشد (ح ۱۶۲۰ـ۱۶۲۸م؛ پرادو، مادرید)، تصلیب، شام آخر، رؤیای پدر سیمون (نگارخانه ملی سن‌پترزبورگ) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
نقاش اسپانیایی. از ۱۵۹۹م در والنسیا کار کرد. حدود ۱۶۱۵م با استفاده از جلوه‌های سایه‌روشن تند (که یادآور آثار کاراوادجو[۱] است)، نوعی شیوۀ باروک[۲] نمایشی را پروراند؛ سن برنار مسیح را در آغوش می‌کشد[۳] (ح ۱۶۲۰ـ۱۶۲۸م؛ پرادو[۴]، مادرید) از آن جمله است. ریوالتا در جوانی در مادرید کار می‌کرد و از قرار معلوم در آن‌جا از نقاشی‌های شیوه‌گرانِ[۵] ایتالیا، ازجمله سباستیانو دل پیومبو[۶]، تأثیر گرفت. در آثارش جلوۀ «تیرگی‌پردازی[۷]» را با استفاده از سایه‌های تاریک پدید آورد، و نخستین نقاش اسپانیایی بود که شور غم‌انگیزی (صرف‌نظر از شعف روحانی آثار اِل گرکو[۸]) در خور صحنه‌های شکنجه و شهادت آفرید. گاه گمان کرده‌اند که شیوۀ هنری‌اش را از مطالعۀ آثار کاراوادجو به‌دست آورده است، اما او پرورش این سبک را پیش از آن‌که کاراوادجو شروع به نقاشی کند، آغاز کرده بود. تصلیب[۹] (اِرمیتاژ[۱۰])، سن برنار مسیح را در آغوش می‌گیرد، شام آخر[۱۱] (والنسیا)، و رؤیای پدر سیمون[۱۲] (نگارخانۀ ملی سن‌پترزبورگ[۱۳])، از آثار برجستۀ اویند.