آرن، تامس اوگوستین
آرن، تامس اوگوستین (1710ـ1778) Arne, Thomas Augustine
| تامس اوگوستین آرن Thomas Augustine Arne | |
|---|---|
| زادروز |
1710م |
| درگذشت | 1778م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | رشتۀ حقوق دانشگاه ایتن |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگساز |
| آثار |
اپراها و نمایش‌های موسیقی‌دار: تامس و سالی (1760)، اردشیر (1762)، عشق در یک دهکده (1762)، جشن بهار، ماسک کموس (میلتون اقتباس‌شده توسط دالتون؛ 1738)، قضاوت پاریس، آلفرد (1740) موسیقی صحنه‌ای نمایش‌های هرطور می‌خواهی (1740)، شب دوازدهم (1741)، تاجر ونیزی (1741)، توفان (1746) اثر شکسپیر اوراتوریوی مرگ هابیل (1744) و جودیت (1761) |
| گروه مقاله | موسیقی |
| خویشاوندان سرشناس | سسیلیا یانگ (همسر) - مایکل (پسر) سوزانا (خواهر) |
آهنگساز انگلیسی. برای تئاتر موسیقی صحنه‌ای می‌نوشت و با اجرای آثاری همچون اردشیر (1762، بازنگری 1777) بر صحنه‌های لندن، اپرا به شیوۀ ایتالیایی را به این شهر معرفی کرد. او به خاطر ترانه‌های «آن‌جا که زنبور (شهد) می‌مکد[۱]» از توفان (1746)، «بوز، بوز ای باد زمستانی[۲]» از هر طور می‌خواهی (1740)، و «فرمان بران، بریتانیا![۳]» از نمایش ماسک آلفرد (1740) ماندگار شده است. آرن در دانشگاه ایتن در رشتۀ حقوق تحصیل می‌کرد، اما مخفیانه با یک هارپسیکورد صداخفه‌کن‌دار تمرین می‌کرد و از مایکل فستینگ درس ویولن می‌گرفت، تا این‌که پدرش به او اجازه داد وارد کار حرفه‌ای موسیقی شود. او به خواهرش سوزانا هم آواز تعلیم داد، و سوزانا در 1733 در نخستین اپرای او، اثری برای نمایشنامۀ روزاموند اَدیسن، روی صحنه ظاهر شد. آرن برای تام بندانگشتی نوشته‌ی هنری فیلدینگ (1733)، کموس نوشتۀ جان میلتون (1738)، و داوری پاریس نوشتۀ ویلیام کانگریو (1740) آهنگ ساخت. در 1736 با خواننده‌ای به نام سسیلیا یانگ ازدواج کرد، و در سال‌های 1742 تا 1744 با همسرش فعالیت موفقیت‌آمیزی در شهر دوبلین داشت، که هردو بار دیگر در دهۀ 1750 به آن سفر کردند. نمایش ماسک آلفرد در 1740 در اقامتگاه فردریک، شاهزاده‌ی ویلز (ولیعهد انگلستان)، در کلایودن به اجرا درآمد. در 1744 او به عنوان آهنگساز به استخدام تماشاخانۀ دروری لین درآمد، و در 1745 آهنگساز ووهال گاردنز شد. در 1746 موسیقی نمایش ماسک نپتون و آمفیتریته و ترانه‌های نمایش توفان را فراهم کرد. دو اوراتوریو به نام‌های مرگ هابیل (1744) و جودیت (یهودیت) (1761) ساخت. در 1760، بعد از دعوایی با دیوید گریک بازیگر ـ مدیر نمایش‌ها- شغل آهنگسازی خود در دروری لین را رها کرد و آهنگساز تماشاخانۀ کاونت گاردن شد، که در آن‌جا پاستورال دراماتیک محبوبش تامس و سالی در 1760 به صحنه رفت. در 1762 اپرای خود اردشیر را به اجرا درآورد، که لیبرتّوی آن را خودش از روی متن پیترو متاستازیو ترجمه کرده و به شیوه‌ی ایتالیایی ساخته بود. او در گورستان سنت پاُل، کاونت گاردن، به خاک سپرده شد. پسرش مایکل (1786ـ ح 1741) نیز آهنگساز بود، و عمدتاً برای صحنه آهنگسازی می‌کرد. از جمله آثار اوست: اپراها و نمایش‌های موسیقی‌دار: تامس و سالی (1760)، اردشیر[۴] (1762)، عشق در یک دهکده[۵] (1762)، جشن بهار[۶]، ماسک کموس[۷] (میلتون اقتباس‌شده توسط دالتون؛ 1738)، قضاوت پاریس[۸]، آلفرد (1740). موسیقی صحنه‌ای نمایش‌های هرطور می‌خواهی[۹] (1740)، شب دوازدهم (1741)، تاجر ونیزی (1741)، توفان (1746) اثر شکسپیر. آثار دیگر اوراتوریوی جودیت (1761)؛ حدود 25 کتاب ترانه‌ها؛ هشت اوورتور برای ارکستر.