ابراهیم لکنهوی
ابراهیم لکنهوی (لکهنو 1259- 1307ق)
| ابراهیم لکنهوی | |
|---|---|
| ملیت | هندی |
| تحصیلات و محل تحصیل | فقه و اصول از پدرش - علوم ادبی نزد مولانا کمال‌الدین موهانی |
| شغل و تخصص اصلی | فقیه و مفسر شیعی |
| آثار | تحفة‌المومنین؛ الیواقیت و الدرر فی حکم التمائیل و الصور؛ نورالابصار فیی اخذ آلثّار (به فارسی)؛ الشمعة فی احکام الجمعة؛ امل الآمال (به فارسی) و دعائم الایمان |
| گروه مقاله | دین اسلام |
(نام اصلی: ابراهیم بن محمدتقی بن حسین دلدار علی نقوی نصیرآبادی) فقیه و مفسر شیعی در هند. در زادگاهش به تحصیل علم پرداخت. فقه و اصول را از پدرش و علوم ادبی را نزد مولانا کمال‌الدین موهانی فراگرفت. پس از مرگ پدرش عهده‌دار امور شرعی شیعیان لکنهو شد. در سال 1289ق به حج رفت و دو سال بعد از آن نیز در سفر زیارتی به عتبات، از فقیهان بسیاری چون میرزا محمدحسن شیرازی، میرزا حبیب‌الله رشتی و سیدابوالقاسم طباطبایی اجازه‌ی روایت گرفت.
در 1306ق به ایران سفر کرد و در شهر ری مورد استقبال علما و دولتمردان قرار گرفت و پس از دیدار با ناصرالدین‌شاه از طرف او به دریافت لقب حجت‌الاسلام مفتخر شد. با افول حکومت شیعی در لکنهو و چیرگی انگلستان، فرمان حذف شهادت به ولایت امام علی (ع) از اذان داده شد. ابراهیم ضمن ارسال نامه‌ای اعتراضی به ملکه‌ی انگلستان باعث لغو آن فرمان شد.
از آثار اوست: تحفة‌المومنین؛ الیواقیت و الدرر فی حکم التمائیل و الصور؛ نورالابصار فیی اخذ آلثّار (به فارسی)؛ الشمعة فی احکام الجمعة؛ امل الآمال (به فارسی) و دعائم الایمان.