ولینگتون، شهر
وِلینْگتون، شهر (Wellington)
| ولینگتون، شهر | |
|---|---|
| کشور | نیوزیلند |
| نام فارسی | وِلینْگتون (شهر) |
| نام لاتین | Wellington |
| جمعیت | ۳۴۲,۵۰۰ نفر (۲۰۰۳) |
| موقعیت | انتهای جنوبی نورت آیلند (جزیرۀ شمالی)، نزدیک تنگۀ کوک |
| تولیدات و صنایع مهم | تجهیزات حمل‌ونقل، موادغذایی فرآوری‌شده، پارچه، پوشاک و ماشین‌آلات |
| برخی بناهای مهم | آرشیوهای ملی، نگارخانۀ هنری ملی، کتابخانۀ ملی نیوزیلند، دانشگاه ویکتوریای ولینگتون، ساختمان مجلسین و کلیسای جامع انگلیکان |
پایتخت و دریابندر صنعتی نیوزیلند، در انتهای جنوبی نورت آیلند (جزیرۀ شمالی)[۱]، نزدیک تنگۀ کوک[۲]. جمعیت آن ۳۴۲,۵۰۰ نفر است (۲۰۰۳). مرکز خطوط راه‌آهن و نیز مرکز بازرگانی و تولیدی است. تجهیزات حمل‌ونقل، موادغذایی فرآوری‌شده، پارچه، پوشاک، و ماشین‌آلات تولید می‌کند. گردشگری نیز در اقتصاد آن نقش مهمی دارد. این شهر برخی از مهم‌ترین بناهای فرهنگی و آموزشی نیوزیلند را در خود جا داده است، ازجمله آرشیوهای ملی[۳]، نگارخانۀ هنری ملی[۴]، شامل مجموعه‌ای از نقاشی‌ها و مجسمه‌های نیوزیلندی، اروپایی، و استرالیایی؛ کتابخانۀ ملی نیوزیلند[۵]، دانشگاه ویکتوریای ولینگتون[۶]، ساختمان مجلسین، و کلیسای جامع انگلیکان. ولینگتون در ۱۸۴۰ مسکونی، و در ۱۸۶۵، به جای اوکلند[۷] پایتخت کشور مزبور شد. این شهر به افتخار آرتور ولزلی[۸]، اولین دوک ولینگتون، نام‌گذاری شده است.