تیه پولو، جووانی باتیستا (۱۶۹۶ـ۱۷۷۰): تفاوت میان نسخه‌ها

 

تیِه‌پولو، جووانّی باتّیسْتا (۱۶۹۶ـ۱۷۷۰)(Tiepolo, Giovanni Battista)<br>

|آثار =مجموعه آنتونی و کلیوپاترا (پالاتسو لابیا)؛ قربانی کردن اسحاق (ح ۱۷۱۵ـ۱۷۱۶؛ اسپدالتو، ونیز)

|خویشاوندان سرشناس =ووانی دومنیکو و لورنتسو (پسران)

نقاش ایتالیایی. از نخستین نمایندگان روکوکو<ref>rococo</ref>ی ایتالیایی بود، و طرح‌های تزیینی باشکوهی را در کاخ‌ها و کلیساهای شمال ایتالیا، جنوب غربی آلمان، و مادرید به‌اجرا درآورد. سبک او بانشاط، و رنگ‌هایش گرم و روشن است، و به توهّم بسیار اتکا دارد. تیه‌پولو آثاری دینی، و بیش از آن تاریخی و تمثیلی آفرید. با کار استادانه و کیفیّت رنگی منحصربه‌خود، دیوارها و سقف‌های ویلاها و کاخ‌های بسیاری را در ونیز و دیگر نقاط شمال ایتالیا نقاشی کرد، که مجموعۀ ''آنتونی و کلئوپاترا''<ref>''Antony and Cleopatra''</ref> (پالاتسو لابیا<ref>Palazzo Labia </ref>) نقطۀ عطف آن است. در ۱۷۵۲ برای تزیین کاخ سراسقف و امیر<ref>Prince Archbishop’s Palace </ref> وورتسبورگ<ref>Würzburg </ref> به آلمان رفت و پسرانش جووانّی دومنیکو<ref>Giovanni Domenico </ref> (۱۷۲۷ـ۱۸۰۲) و لورنتسو<ref>Lorenzo</ref> (۱۷۳۶ـ پیش از ۱۷۷۶) نیز او را یاری دادند. در ۱۷۵۵ به ریاست آکادمی ونیز<ref>Venetian Academy </ref> انتخاب شد، و در ۱۷۶۲ کارلوس سوم<ref>Charles III </ref> او را به اسپانیا دعوت کرد. تا ۱۷۷۰ در آن دیار هنر آفرید، و تزیینات پالاسیو رئال<ref>Palacio Real </ref>، و محجرهایی برای محراب سان‌پاسکوئاله<ref>S Pasquale </ref> در آرانخوئس<ref>Aranjuez </ref>، نقاشی کرد. بعدها آثاری از آنتون مِنگس<ref>Anton Mengs </ref> نئوکلاسی‌سیست<ref>neoclassicist</ref>، رقیب تپه‌پولو و مخالف سبک کارش، جانشین آثار وی شدند. تیه‌پولو نقاشی را از نقاش خرده‌پایی با نام گرگوریو لادزارینی<ref>Gregorio Lazzarini </ref> آموخت، اما منشأ روکوکوی پرنشاط و خیال‌انگیزش را باید در هنر سباستیانو ریتچی<ref>Sebastiano Ricci </ref> جست. نخستین آثارش، ازجمله ''قربانی‌کردن اسحاق''<ref>''Sacrifice of Isaac'' </ref> (ح ۱۷۱۵ـ۱۷۱۶؛ اُسپدالتّو<ref>Ospedaletto </ref>، ونیز)، و نقاشی‌هایش در کلیسای اسکالتسی<ref>Scalzi </ref>، ونیز، بر تأثیرپذیری از جوزپّه کرسپی<ref>Giuseppe Crespi </ref> (۱۶۶۵ـ۱۷۴۷) و جووانّی پیاتستّا<ref>Giovanni Piazzetta </ref> (۱۶۸۳ـ۱۷۵۴) نیز دلالت دارند؛ لیکن تیه‌پولو جلوه‌های سایه‌روشن خاص آثار آنان را وانهاد، و عمق‌نمایی جوّی و بازنمایی فضای روشن را جانشین آن ساخت، که ورونسه<ref>Veronese</ref> در آن رقیبش بود.</p><!--14318200-->