ابراهیم بن ولید
ابراهیم بن ولید ( ـ۱۲۷ق)
سیزدهمین خلیفه (حک: ۱۲۶ـ۱۲۷ق) از سلسلۀ امویان. پس از مرگ برادرش، یزید سوم، به خلافت رسید. وی ۷۰ تا ۱۲۰ روز خلافت کرد تا آن‌که مروان بن محمد (مروان حمار)، پسرعموی پدرش و حاکم ارمنستان، بر او شورید و راهی دمشق شد. ابراهیم قوایی به مقابلۀ وی اعزام داشت، اما سپاه او درهم شکست و فرماندهان آن اسیر شدند. با ورود مروان به دمشق در نیمۀ صفر ۱۲۷ق، مردم شهر ابراهیم را خلع و با مروان بیعت کردند. ابراهیم تا ۱۳۲ق زنده بود و در آن سال مروان را در جنگ زاب همراهی می‌کرد گویا در رودخانۀ زاب کبیر غرق شد. به روایتی با سقوط بنی‌امیه، وی به دست بنی‌عباس افتاد و در قتل‌عام امویان کشته شد.