ابوسلمه خلال، حفص بن سلیمان (قرن ۲ق)
ابوسَلَمۀ خَلّال، حَفْصِ بنِ سلیمان (قرن ۲ق)
داعی عباسی، معروف به وزیر آل محمد. از جزئیات زندگی او تا پیش از دعوت برای عباسیان اطلاعی در دست نیست. وی از اعراب ثروتمند کوفه بود و به منظور تبلیغ برای عباسیان چند بار به خراسان رفت و از این‌رو مدتی در زمان یوسف بن عمر ثقفی ( ـ ۱۲۷ق) به زندان افتاد و پس از آزادی کار نظارت بر دعوت در عراق، جزیره و شام به او واگذار شد. وی با ابومسلم خراسانی در طول دعوت در ارتباط بود، پس از آن‌که سپاه خراسان به کوفه وارد شد همه به دیدار و دست‌بوسی وی رفتند و او نیز در ۱۰ محرم ۱۳۲ق، آنان را به پیروزی بشارت داد. ابوالعباس، نخستین خلیفۀ عباسی، را که از ترس بنی‌امیه به کوفه پناه آورده بود، پنهان کرد و آن‌گاه طی سه نامه به امام صادق (ع)، عبدالله بن حسن، و عمر بن علی بن حسین، از آنان برای رهبری نهضت ضد اموی دعوت نمود که هر سه نفر دعوت او را نپذیرفتند. پس از آن، خود و سپس خراسانی‌ها با ابوالعباس بیعت کردند و او را خلیفه خواندند. ابوالعباس بی‌درنگ عاملان ابوسلمه را از کوفه و دیگر جاها برکنار کرد و سرانجام به دستور وی، ابوسلمه را به قتل رساندند و شهادت دادند که خوارج او را کشته‌اند. برادر خلیفه بر پیکر ابوسلمه نماز خواند و در هاشمیه، در نزدیکی کوفه، وی را به خاک سپردند.