هفت سین، سفره
هفت‌سین، سفره
(یا: خوان نوروزی) از پرآوازه‌ترین آداب و رسوم مردمِ ایران، به هنگامِ نوروز. و آن گستردن سفره‌ای پیش از تحویلِ سال و چیدن هفت خوراکی و گیاه در آن است که با حرف «س» شروع می‌شود و بنابه سنت‌های فرهنگی اقلیم‌های گوناگون متفاوت است: سیب و سمنو و سنجد و سرکه و سنبل و سماق و سیر یا سیاه‌دانه. سفرۀ نوروزی، اگر نه دقیقاً به شکلِ امروزیِ آن، در دورۀ ساسانیان نیز معمول بوده است. سفرۀ هفت‌سین، بنابه سلیقه‌های متفاوت، به این اقلام نیز آراسته است: قرآن کریم یا دیوان حافظ و آینه‌ای معمولاً در انتهای سفره، سبزه (← سبزه_رویاندن)، تنگِ آبِ بلوری با ماهی‌های درون آن، شمع‌هایی روشن، و گاه نیز تخم‌مرغ‌هایی رنگ‌آمیزی‌شده به تعداد اعضای خانواده. برخی از روستاهای فارس و خراسان، سفرۀ هفت «میم» و هفت «شین» از هفت گیاه و میوه می‌گسترند.