آلامانی، لوییجی (۱۴۹۵م ـ۱۵۵۶): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


آلامانّی، لوئیجی (۱۴۹۵م ـ۱۵۵۶)(Alamanni, Luigi)<br />  {{جعبه زندگینامه
آلامانّی، لوئیجی (۱۴۹۵ـ۱۵۵۶م)(Alamanni, Luigi)<br />  {{جعبه زندگینامه
|عنوان =لوییجی آلامانی
|عنوان =لوییجی آلامانی
|نام =Luigi Alamanni
|نام =Luigi Alamanni
خط ۲۹: خط ۲۹:
}}
}}
[[File:10173700.jpg|thumb|لوئیجی آلامانی|جایگزین=]]
[[File:10173700.jpg|thumb|لوئیجی آلامانی|جایگزین=]]
شاعر و اومانیست ایتالیایی. بیشتر سال‌های عمرش را در دربار فرانسه در تبعید زندگی کرد و بدین ترتیب، در معرفی ادبیات و اندیشۀ دوران رنسانس ایتالیا به فرانسۀ قرن ۱۶ نقش مهمی داشت. ازجملۀ آثارش، که شدیداً تحت تأثیر آثار کلاسیک یونان و روم بودند، کتاب کشاورزی‌<ref>La coltivazione/ Agriculture</ref>&nbsp;(۱۵۴۶) است؛ این کتاب تقلید مطوّلی از کتاب ''گئورگیس''<ref>Georgics</ref>''(درباب کشاورزی)''، اثر [[ویرژیل]]<ref>Virgil</ref>، است. آلامانّی در ''[[فلورانس]]''<ref>Florence</ref> زاده شد. در توطئۀ ناموفق ۱۵۲۲، برضد جولیو دِ مدیچی<ref>Giulio de’ Medici</ref>&nbsp;(بعدها پاپ کلمنت هفتم<ref>Pope Clement VII</ref>) شرکت کرد، و به ناچار به [[فرانسه]] گریخت. پس از چندی به ایتالیا بازگشت و مدت کوتاهی در حکومت جمهوری‌خواه ''فلورا''نس خدمت کرد (۱۵۲۷ـ۱۵۳۰)، اما از آن پس تا پایان عمر در فرانسه در تبعید به‌سر برد و در آن‌جا تحت حمایت فرانسوای اول<ref>Francis I</ref>، هانری دوم، و کاترین دو مدیسی<ref>Catherine de’ Medici</ref>&nbsp;بود. آلامانّی، که دست‌پروردۀ دربار فرانسه بود، به ایتالیا بسیار سفر کرد و ارتباطش را با بِمبو<ref>Bembo</ref>، وارکی<ref>Varchi</ref>، و دیگر شخصیت‌های سرشناس آن کشور حفظ کرد. در ''فلورا''نس با انجمن اورتی اوریچلاری<ref>Orti Oricellari</ref>&nbsp;همکاری داشت و از همان زمان از دوستان صمیمی ماکیاولی<ref>Machiavelli</ref>&nbsp;بود که در کتاب ''هنر جنگ''<ref>The Art of War</ref>&nbsp;(۱۵۲۰) خود نقش یکی از سخنگویان را به آلامانّی داده است. برخی آثار آلامانّی عبارت‌اند از:&nbsp;''فلورا''<ref>Flora</ref>&nbsp;(۱۵۴۹)، که نمایشی به سبک کمدی‌های رومی است؛ ''آنتیگونه''<ref>Antigone</ref>&nbsp;(۱۵۵۶)، تراژدی‌ای براساس نمایش‌نامه‌ای از سوفوکلس<ref>Sophocles</ref>؛ ''آوارکیده''<ref>Avarchide</ref>&nbsp;(۱۵۷۰)، حماسه‌ای که با الهام از ''ایلیاد''<ref>Iliad</ref>&nbsp;هومر سروده است؛ و ''جیرونۀ مهربان''<ref>Girone il cortese</ref>&nbsp;(۱۵۴۸)، که از افسانه‌های فرانسوی قرون وسطا مایه گرفته است. تأثیرگذارترین اثرش، کتاب&nbsp;''کشاورزی'' اوست که به شعر سپید<ref>blank verse</ref>&nbsp;سروده است.
شاعر و اومانیست ایتالیایی. بیشتر سال‌های عمرش را در دربار [[فرانسه]] در تبعید زندگی کرد و بدین ترتیب، در معرفی ادبیات و اندیشۀ دوران [[رنسانس]] ایتالیا به فرانسۀ قرن ۱۶م نقش مهمی داشت. ازجملۀ آثارش، که شدیداً تحت تأثیر آثار کلاسیک یونان و روم بودند، کتاب ''کشاورزی‌''<ref>''La coltivazione/ Agriculture''</ref> (۱۵۴۶م) است؛ این کتاب تقلید مطوّلی از کتاب ''گئورگیس''<ref>''Georgics''</ref> ''(در باب کشاورزی)''، اثر [[ویرژیل]]<ref>Virgil</ref>، است. آلامانی در [[فلورانس]]<ref>Florence</ref> زاده شد. در توطئۀ ناموفق ۱۵۲۲م، برضد جولیو دِ مدیچی<ref>Giulio de’ Medici</ref> (بعدها [[کلمنس هفتم (۱۴۷۸م ـ۱۵۳۴)|پاپ کلمنت هفتم]]<ref>Pope Clement VII</ref>) شرکت کرد، و به ناچار به [[فرانسه]] گریخت. پس از چندی به [[ایتالیا]] بازگشت و مدت کوتاهی در حکومت جمهوری‌خواه فلورانس خدمت کرد (۱۵۲۷ـ۱۵۳۰م)، اما از آن پس تا پایان عمر در فرانسه در تبعید به‌سر برد و در آن‌جا تحت حمایت [[فرانسوای اول (۱۴۹۴م ـ۱۵۴۷)|فرانسوای اول]]<ref>Francis I</ref>، [[هانری دوم (۱۵۱۹ـ۱۵۵۹)|هانری دوم]]، و [[کاترین دو مدیسی]]<ref>Catherine de’ Medici</ref> بود. آلامانی، که دست‌پروردۀ دربار فرانسه بود، به ایتالیا بسیار سفر کرد و ارتباطش را با بِمبو<ref>Bembo</ref>، وارکی<ref>Varchi</ref>، و دیگر شخصیت‌های سرشناس آن کشور حفظ کرد. در ''فلورا''نس با انجمن اورتی اوریچلاری<ref>Orti Oricellari</ref> همکاری داشت و از همان زمان از دوستان صمیمی [[ماکیاولی، نیکولو (۱۴۶۹م ـ۱۵۲۷)|ماکیاولی]]<ref>Machiavelli</ref> بود که در کتاب ''هنر جنگ''<ref>''The Art of War''</ref> (۱۵۲۰م) خود نقش یکی از سخنگویان را به آلامانّی داده است. برخی آثار آلامانّی عبارت‌اند از: ''فلورا''<ref>''Flora''</ref> (۱۵۴۹م)، که نمایشی به سبک کمدی‌های رومی است؛ ''آنتیگونه''<ref>''Antigone''</ref> (۱۵۵۶م)، تراژدی‌ای براساس نمایش‌نامه‌ای از [[سوفوکلس]]<ref>Sophocles</ref>؛ ''آوارکیده''<ref>''Avarchide''</ref> (۱۵۷۰م)، حماسه‌ای که با الهام از ''[[ایلیاد]]''<ref>''Iliad''</ref> [[هومر]] سروده است؛ و ''جیرونۀ مهربان''<ref>''Girone il cortese''</ref> (۱۵۴۸م)، که از افسانه‌های فرانسوی [[قرون وسطا]] مایه گرفته است. تأثیرگذارترین اثرش، کتاب ''کشاورزی'' اوست که به [[شعر سپید]]<ref>blank verse</ref> سروده است.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ ‏۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۹

آلامانّی، لوئیجی (۱۴۹۵ـ۱۵۵۶م)(Alamanni, Luigi)

لوییجی آلامانی
Luigi Alamanni
زادروز فلورانس ۱۴۹۵م
درگذشت ۱۵۵۶م
محل زندگی ایتالیا، فرانسه
ملیت ایتالیایی
شغل و تخصص اصلی شاعر
سبک اومانیسم
آثار کشاورزی (۱۵۴۶)؛ آنتیگونه (۱۵۵۶)
گروه مقاله ادبیات غرب
لوئیجی آلامانی

شاعر و اومانیست ایتالیایی. بیشتر سال‌های عمرش را در دربار فرانسه در تبعید زندگی کرد و بدین ترتیب، در معرفی ادبیات و اندیشۀ دوران رنسانس ایتالیا به فرانسۀ قرن ۱۶م نقش مهمی داشت. ازجملۀ آثارش، که شدیداً تحت تأثیر آثار کلاسیک یونان و روم بودند، کتاب کشاورزی‌[۱] (۱۵۴۶م) است؛ این کتاب تقلید مطوّلی از کتاب گئورگیس[۲] (در باب کشاورزی)، اثر ویرژیل[۳]، است. آلامانی در فلورانس[۴] زاده شد. در توطئۀ ناموفق ۱۵۲۲م، برضد جولیو دِ مدیچی[۵] (بعدها پاپ کلمنت هفتم[۶]) شرکت کرد، و به ناچار به فرانسه گریخت. پس از چندی به ایتالیا بازگشت و مدت کوتاهی در حکومت جمهوری‌خواه فلورانس خدمت کرد (۱۵۲۷ـ۱۵۳۰م)، اما از آن پس تا پایان عمر در فرانسه در تبعید به‌سر برد و در آن‌جا تحت حمایت فرانسوای اول[۷]، هانری دوم، و کاترین دو مدیسی[۸] بود. آلامانی، که دست‌پروردۀ دربار فرانسه بود، به ایتالیا بسیار سفر کرد و ارتباطش را با بِمبو[۹]، وارکی[۱۰]، و دیگر شخصیت‌های سرشناس آن کشور حفظ کرد. در فلورانس با انجمن اورتی اوریچلاری[۱۱] همکاری داشت و از همان زمان از دوستان صمیمی ماکیاولی[۱۲] بود که در کتاب هنر جنگ[۱۳] (۱۵۲۰م) خود نقش یکی از سخنگویان را به آلامانّی داده است. برخی آثار آلامانّی عبارت‌اند از: فلورا[۱۴] (۱۵۴۹م)، که نمایشی به سبک کمدی‌های رومی است؛ آنتیگونه[۱۵] (۱۵۵۶م)، تراژدی‌ای براساس نمایش‌نامه‌ای از سوفوکلس[۱۶]؛ آوارکیده[۱۷] (۱۵۷۰م)، حماسه‌ای که با الهام از ایلیاد[۱۸] هومر سروده است؛ و جیرونۀ مهربان[۱۹] (۱۵۴۸م)، که از افسانه‌های فرانسوی قرون وسطا مایه گرفته است. تأثیرگذارترین اثرش، کتاب کشاورزی اوست که به شعر سپید[۲۰] سروده است.

 


  1. La coltivazione/ Agriculture
  2. Georgics
  3. Virgil
  4. Florence
  5. Giulio de’ Medici
  6. Pope Clement VII
  7. Francis I
  8. Catherine de’ Medici
  9. Bembo
  10. Varchi
  11. Orti Oricellari
  12. Machiavelli
  13. The Art of War
  14. Flora
  15. Antigone
  16. Sophocles
  17. Avarchide
  18. Iliad
  19. Girone il cortese
  20. blank verse