آنادولوحصاری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آنادولوحصاری Anatolian Fortress (Anadolu Hisarı) | آنادولوحصاری Anatolian Fortress (Anadolu Hisarı) | ||
<br> | <br> | ||
(یا: آناتولی حصاری) [[دژ]] و بارویی استوار بر کرانۀ آسیایی تنگۀ [[بوسفور]]<ref>Bosporus</ref>، در باریک‌ترین نقطۀ این [[تنگه]]. این حصار به فرمان [[بایزید عثمانی اول|بایزید اول عثمانی]] ساخته شد (۷۹۷ق/۱۳۹۵م).قصد بایزید محاصرۀ تجاری [[قسطنطنیه]]<ref>Constantinople</ref> و دستیابی به این شهر بود، که با حملۀ [[تیمور گورکان|امیرتیمور]] گورکانی و شکست و اسارت بایزید در آن زمان میسر نشد. این استحکامات در عهد سلطان [[مراد عثمانی دوم|مراد دوم]] مانع پیشروی صلیبیون و رسیدن آنان به قسطنطنیه شد. سلطان [[محمد عثمانی دوم (ادیرنه ۸۳۲-اسکودار ۸۸۶ق)|محمد فاتح]] نیز روملی‌حصار (بُغازکَسَن) را بر ساحل شرقی بوسفور بنا کرد و سلطۀ ترکان بر تنگه و رفت‌وآمد کشتی‌ها به قسطنطنیه را افزایش داد. بلندی باروهای این استحکامات ۲۰ متر و قطر آن ۱/۵ متر است. دژ آن شش برج داشته و تا اوایل قرن ۱۳ق سالم بوده است. پس از فتح قسطنطنیه به دست محمد فاتح، و کامل‌شدن سیطرۀ [[عثمانی، امپراتوری|عثمانی]] بر [[دریای سیاه]]<ref>Black Sea</ref>، دژ و بارو از اهمیت افتاد و روبه ویرانی نهاد. این دژ در ۱۹۲۸م بازسازی شد. از آنادولوحصاری با نام‌هایی دیگر چون آقچه‌حصار، گُزَلجه‌حصار، و ینی‌حصار نیز یاد شده است. | |||
<br> | |||
---- | |||
<!--10232400--> | |||
[[رده:معماری]] | [[رده:معماری]] | ||
[[رده:جهان پیش از قرن 20 - ابنیه]] | [[رده:جهان پیش از قرن 20 - ابنیه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۵۰
آنادولوحصاری Anatolian Fortress (Anadolu Hisarı)
(یا: آناتولی حصاری) دژ و بارویی استوار بر کرانۀ آسیایی تنگۀ بوسفور[۱]، در باریک‌ترین نقطۀ این تنگه. این حصار به فرمان بایزید اول عثمانی ساخته شد (۷۹۷ق/۱۳۹۵م).قصد بایزید محاصرۀ تجاری قسطنطنیه[۲] و دستیابی به این شهر بود، که با حملۀ امیرتیمور گورکانی و شکست و اسارت بایزید در آن زمان میسر نشد. این استحکامات در عهد سلطان مراد دوم مانع پیشروی صلیبیون و رسیدن آنان به قسطنطنیه شد. سلطان محمد فاتح نیز روملی‌حصار (بُغازکَسَن) را بر ساحل شرقی بوسفور بنا کرد و سلطۀ ترکان بر تنگه و رفت‌وآمد کشتی‌ها به قسطنطنیه را افزایش داد. بلندی باروهای این استحکامات ۲۰ متر و قطر آن ۱/۵ متر است. دژ آن شش برج داشته و تا اوایل قرن ۱۳ق سالم بوده است. پس از فتح قسطنطنیه به دست محمد فاتح، و کامل‌شدن سیطرۀ عثمانی بر دریای سیاه[۳]، دژ و بارو از اهمیت افتاد و روبه ویرانی نهاد. این دژ در ۱۹۲۸م بازسازی شد. از آنادولوحصاری با نام‌هایی دیگر چون آقچه‌حصار، گُزَلجه‌حصار، و ینی‌حصار نیز یاد شده است.