شهنازی، عبدالحسین (تهران ۱۲۸۴ـ ۱۳۲۷ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
شهنازی، عبدالحسین (تهران ۱۲۸۴ـ ۱۳۲۷ش)<br> | شهنازی، عبدالحسین (تهران ۱۲۸۴ـ ۱۳۲۷ش)<br> | ||
[[پرونده: 26167200-1.jpg | بندانگشتی|شهنازي، عبدالحسين]][[پرونده: 26167200.jpg | بندانگشتی|شهنازي، عبدالحسين]]<p>تارنواز ایرانی. از شاگردان علی‌اکبر | [[پرونده: 26167200-1.jpg | بندانگشتی|شهنازي، عبدالحسين]][[پرونده: 26167200.jpg | بندانگشتی|شهنازي، عبدالحسين]]<p>تارنواز ایرانی. از شاگردان [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|علی‌اکبر شهنازی]]، برادرش، و [[رامشگر، باقرخان (ح ۱۲۵۰ـ تهران ۱۳۳۸ق)|باقرخان رامشگر]] بود. از ۱۳۱۹ش در رادیو تهران با نوازندگان و خوانندگان بسیاری همکاری کرد. از تک‌نوازی او چندین صفحه به‌یادگار مانده است. همچنین از آثار اوست: تصنیفی با نام ''امید نوبهاری''، ترانه‌هایی چون ''جلوۀ گل''، و ''مِی اگرش شور افکن نظری است'' که [[بنان، غلامحسین (انگرود ۱۲۹۰ـ تهران ۱۳۶۴ش)|بنان]] آن را با شعری از [[رهی معیری (تهران ۱۲۸۸ـ ۱۳۴۷ش)|رهی معیری]] خوانده است؛ همچنین تک‌نوازی، هم‌نوازی برای خوانندگانی چون [[اقبال آذر، ابوالحسن (قزوین ۱۲۴۷ـ تبریز ۱۳۵۰ش)|اقبال آذر]] و [[بدیع زاده، سید جواد (تهران ۱۲۸۲ـ ۱۳۵۸ش)|سید جواد بدیع‌زاده]]. عبدالحسین شهنازی در جوانی درگذشت.</p> | ||
<br><!--26167200--> | <br><!--26167200--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۲۴ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۵
شهنازی، عبدالحسین (تهران ۱۲۸۴ـ ۱۳۲۷ش)
تارنواز ایرانی. از شاگردان علی‌اکبر شهنازی، برادرش، و باقرخان رامشگر بود. از ۱۳۱۹ش در رادیو تهران با نوازندگان و خوانندگان بسیاری همکاری کرد. از تک‌نوازی او چندین صفحه به‌یادگار مانده است. همچنین از آثار اوست: تصنیفی با نام امید نوبهاری، ترانه‌هایی چون جلوۀ گل، و مِی اگرش شور افکن نظری است که بنان آن را با شعری از رهی معیری خوانده است؛ همچنین تک‌نوازی، هم‌نوازی برای خوانندگانی چون اقبال آذر و سید جواد بدیع‌زاده. عبدالحسین شهنازی در جوانی درگذشت.