عبدالله مرعشی دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


عَبدُالله مَرعَشی دوم (  ـ۹۶۹ق)<br>
عَبدُالله مَرعَشی دوم (  ـ۹۶۹ق)<br>
حاکم [[مازندران]] (۹۳۹ـ۹۶۹ق) از دودمان مرعشی، فرزند سلطان محمود. پس‌ از عقب‌راندن‌ آقا محمد روزافزون به‌ ساری‌، در غرب‌ مازندران‌ با اقتدار تمام‌ حکومت‌ کرد و امنیت‌ را به‌ این‌ مناطق‌ بازگرداند. از پرداخت‌ باج‌ به‌ شاه‌ طهماسب‌ اول‌ صفوی‌ خودداری‌ کرد و در سفر‌ به‌ قزوین‌ (۹۳۳ق) که در آن زمان پایتخت [[صفویه]] بود هیچ‌ پیشکشی‌ با خود نبرد. از این‌رو شاه‌ طهماسب‌ به‌ بهانۀ‌ شکایت‌ مردم‌ مازندران‌ از سخت‌گیری‌های‌ وی‌، حکومت‌ مازندران‌ را بین‌ او و سلطان‌مراد میرشاهی‌ تقسیم‌ کرد. سلطان‌مراد به‌ فرمان شاه‌ طهماسب‌ او را برای‌ پیداکردن‌ گنجینه‌ها شکنجه‌ کرد و عاقبت‌ او را به‌قتل‌ رسانید.  
حاکم [[مازندران]] (۹۳۹ـ۹۶۹ق) از دودمان مرعشی، فرزند سلطان محمود. پس‌ از عقب‌راندن‌ آقا محمد روزافزون به‌ [[ساری، شهر|ساری‌]]، در غرب‌ مازندران‌ با اقتدار تمام‌ حکومت‌ کرد و امنیت‌ را به‌ این‌ مناطق‌ بازگرداند. از پرداخت‌ باج‌ به‌ [[طهماسب صفوی اول|شاه‌ طهماسب‌ اول‌ صفوی‌]] خودداری‌ کرد و در سفر‌ به‌ [[قزوین، شهر|قزوین‌]] (۹۳۳ق) که در آن زمان پایتخت [[صفویه]] بود هیچ‌ پیشکشی‌ با خود نبرد. از این‌رو شاه‌ طهماسب‌ به‌ بهانۀ‌ شکایت‌ مردم‌ مازندران‌ از سخت‌گیری‌های‌ وی‌، حکومت‌ مازندران‌ را بین‌ او و سلطان‌مراد میرشاهی‌ تقسیم‌ کرد. سلطان‌مراد به‌ فرمان شاه‌ طهماسب‌ او را برای‌ پیداکردن‌ گنجینه‌ها شکنجه‌ کرد و عاقبت‌ او را به‌قتل‌ رسانید.  
<br><!--31029700-->
<br><!--31029700-->
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:ایران از حکومت صفویه تا قاجار]]
[[رده:ایران از حکومت صفویه تا قاجار]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۰۵

عَبدُالله مَرعَشی دوم ( ـ۹۶۹ق)
حاکم مازندران (۹۳۹ـ۹۶۹ق) از دودمان مرعشی، فرزند سلطان محمود. پس‌ از عقب‌راندن‌ آقا محمد روزافزون به‌ ساری‌، در غرب‌ مازندران‌ با اقتدار تمام‌ حکومت‌ کرد و امنیت‌ را به‌ این‌ مناطق‌ بازگرداند. از پرداخت‌ باج‌ به‌ شاه‌ طهماسب‌ اول‌ صفوی‌ خودداری‌ کرد و در سفر‌ به‌ قزوین‌ (۹۳۳ق) که در آن زمان پایتخت صفویه بود هیچ‌ پیشکشی‌ با خود نبرد. از این‌رو شاه‌ طهماسب‌ به‌ بهانۀ‌ شکایت‌ مردم‌ مازندران‌ از سخت‌گیری‌های‌ وی‌، حکومت‌ مازندران‌ را بین‌ او و سلطان‌مراد میرشاهی‌ تقسیم‌ کرد. سلطان‌مراد به‌ فرمان شاه‌ طهماسب‌ او را برای‌ پیداکردن‌ گنجینه‌ها شکنجه‌ کرد و عاقبت‌ او را به‌قتل‌ رسانید.