کوکوشکا، اسکار (۱۸۸۶ـ۱۹۸۰): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲۷: خط ۲۷:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}کوکوشْکا، اُسْکار (۱۸۸۶ـ۱۹۸۰)(Kokoschka, Oskar)<br/> [[File:35376200.jpg|thumb|تابلوي هانس تيتسه و اريکا تيتسه کونرات، اثر اسکار کوکوشکا]]
}}کوکوشْکا، اُسْکار (۱۸۸۶ـ۱۹۸۰)(Kokoschka, Oskar)<br />  


نقاش اکسپرسیونیست<ref>expressionist
نقاش [[اکسپرسیونیسم (هنر)|اکسپرسیونیست]]<ref>expressionist
 
</ref> اتریشی. نخست از نقاشان گروه انشعاب وین<ref>Vienna Sezession</ref> تأثیر گرفت، و منظره‌هایی زنده و تمثیل‌ها و تک‌چهره‌هایی جاندار نقاشی کرد؛ همچون تابلوی ''عروس باد (طوفان)''<ref> (The Bride of the Wind (The Tempest</ref> (۱۹۱۴، موزۀ هنر<ref>Kunstmuseum</ref> بازل). تألیفاتش، نمایش‌نامه‌ها و شعرهای اکسپرسیونیستی را دربرمی‌گیرند. کُوکُوشکا در وین<ref> Vienna</ref>، صنایع دستی خواند، و نقاشی و گرافیک را نزد خود آموخت. نخستین آثارش، ازجمله ''جوان‌های رؤیایی''<ref> ''The Dreaming Youths ''</ref> (۱۹۰۸)، تأثیر [[کلیمت، گوستاف (۱۸۶۲ـ۱۹۱۸)|کلیمت]]<ref>Klimt </ref> را نشان می‌دهند، ولی دیری نگذشت که به سبک گرافیکی زاویه‌دار و تحریف‌شده‌اش گرایید؛ پوسترِ نمایش‌نامه‌اش با نام ''جنایتکار، امید زن‌ها''<ref>''Murderer, the Hope of Women''</ref> (۱۹۰۹) نمونۀ گزیده‌ای از آثار اوست. «تک‌چهره‌های روان‌شناختیِ» عمیق و غم‌آلود این دورۀ کوکوشکا، از برجسته‌ترین آثارش به‌شمار می‌روند، تابلوی ''هانس تیتسه و اریکا تیتسه کونرات''<ref> ''Hans Tietze and Erica Tietze-Conrat'' </ref> (۱۹۰۹، موزۀ هنر مدرن نیویورک<ref>Museum of Modern Art, New York </ref>) نمونۀ شاخصی از آن‌هاست.  
</ref> اتریشی. نخست از نقاشان گروه انشعاب وین<ref>Vienna Sezession</ref> تأثیر گرفت، و منظره‌هایی زنده و تمثیل‌ها و تک‌چهره‌هایی جاندار نقاشی کرد؛ همچون تابلوی ''عروس باد (طوفان)''<ref> (The Bride of the Wind (The Tempest</ref> (۱۹۱۴، موزۀ هنر<ref>Kunstmuseum</ref> بازل). تألیفاتش، نمایش‌نامه‌ها و شعرهای اکسپرسیونیستی را دربرمی‌گیرند. کُوکُوشکا در وین<ref> Vienna</ref>، صنایع دستی خواند، و نقاشی و گرافیک را نزد خود آموخت. نخستین آثارش، ازجمله ''جوان‌های رؤیایی''<ref> ''The Dreaming Youths ''</ref> (۱۹۰۸)، تأثیر کلیمت<ref>Klimt </ref> را نشان می‌دهند، ولی دیری نگذشت که به سبک گرافیکی زاویه‌دار و تحریف‌شده‌اش گرایید؛ پوسترِ نمایش‌نامه‌اش با نام ''جنایتکار، امید زن‌ها''<ref>''Murderer, the Hope of Women''</ref> (۱۹۰۹) نمونۀ گزیده‌ای از آثار اوست. «تک‌چهره‌های روان‌شناختیِ» عمیق و غم‌آلود این دورۀ کوکوشکا، از برجسته‌ترین آثارش به‌شمار می‌روند، تابلوی ''هانس تیتسه و اریکا تیتسه کونرات''<ref> ''Hans Tietze and Erica Tietze-Conrat'' </ref> (۱۹۰۹، موزۀ هنر مدرن نیویورک<ref>Museum of Modern Art, New York </ref>) نمونۀ شاخصی از آن‌هاست. پس از جنگ جهانی اول، در درسدن<ref>Dresden </ref> به‌ تدریس پرداخت (۱۹۱۹ـ۱۹۲۴)، و در این شهر با هنرمندان ''گروه پل''<ref>die Brücke</ref> رابطۀ نزدیک‌تری پیدا کرد. رنگ‌های نقاشی‌هایش تابناک‌تر شدند و بیشتر به منظره‌پردازی پرداخت؛ غالب آن‌ها همچون ''نویشتاد''<ref> ''Neustadt''</ref> (۱۹۲۲، تالار هنر<ref> Kunsthalle</ref>، هامبورگ) واجد همان بی‌قراری و اضطراری‌اند که بر تک‌چهره‌هایش حاکم‌اند. پس از سفر به اروپا، خاورمیانه، و شمال افریقا، در ۱۹۳۱ به وین و در ۱۹۳۴ به پراگ<ref> Prague </ref> رفت. در ۱۹۳۸ هنگامی‌که نازی‌ها هنرش را با عنوان هنر فاسد محکوم کردند، در انگلستان اقامت گزید و در ۱۹۴۷ تبعۀ آن‌جا شد. اگرچه پاره‌ای از آثار متأخرش رفته‌رفته تزیینی شدند، نقاشی‌هایی همچون آخرین تک‌چهره‌ای که از خودش کشید با نام ''وقتِ تعطیل است آقایان''<ref>''Time, Gentlemen Please''</ref> (۱۹۷۱ـ۱۹۷۲)، همچنان زنده و تأثیرگذارند.


کوکوشکا پس از جنگ جهانی اول، در درسدن<ref>Dresden </ref> به‌ تدریس پرداخت (۱۹۱۹ـ۱۹۲۴)، و در این شهر با هنرمندان ''[[گروه پل]]''<ref>die Brücke</ref> رابطۀ نزدیک‌تری پیدا کرد. رنگ‌های نقاشی‌هایش تابناک‌تر شدند و بیشتر به منظره‌پردازی پرداخت؛ غالب آن‌ها همچون ''نویشتاد''<ref> ''Neustadt''</ref> (۱۹۲۲، تالار هنر<ref> Kunsthalle</ref>، هامبورگ) واجد همان بی‌قراری و اضطراری‌اند که بر تک‌چهره‌هایش حاکم‌اند. پس از سفر به اروپا، خاورمیانه، و شمال افریقا، در ۱۹۳۱ به وین و در ۱۹۳۴ به پراگ<ref> Prague </ref> رفت. در ۱۹۳۸ هنگامی‌که نازی‌ها هنرش را با عنوان هنر فاسد محکوم کردند، در انگلستان اقامت گزید و در ۱۹۴۷ تبعۀ آن‌جا شد. اگرچه پاره‌ای از آثار متأخرش رفته‌رفته تزیینی شدند، نقاشی‌هایی همچون آخرین تک‌چهره‌ای که از خودش کشید با نام ''وقتِ تعطیل است آقایان''<ref>''Time, Gentlemen Please''</ref> (۱۹۷۱ـ۱۹۷۲)، همچنان زنده و تأثیرگذارند.
[[پرونده:35376200-2.jpg|بندانگشتی|اسکار کوکوشکا]]
&nbsp;
&nbsp;


----
----


[[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] [[Category:قرن 20 - اشخاص]]
[[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]]  
[[Category:قرن 20 - اشخاص]]
<references />[[File:35376200.jpg|thumb|تابلوي هانس تيتسه و اريکا تيتسه کونرات، اثر اسکار کوکوشکا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۰

اسکار کوکوشکا
Oskar Kokoschka
زادروز ۱۸۸۶م
درگذشت ۱۹۸۰م
محل زندگی اتریش، انگلستان
ملیت اتریشی
تحصیلات و محل تحصیل صنایع دستی، وین
شغل و تخصص اصلی نقاش
شغل و تخصص های دیگر شاعر، نمایش نامه نویس
سبک اکسپرسیونیسم
آثار هانس تیتسه و اریکا تیتسه کونرات (۱۹۰۹، موزه هنر مدرن نیویورک)
گروه مقاله نگارگری و مجسمه سازی جهان

کوکوشْکا، اُسْکار (۱۸۸۶ـ۱۹۸۰)(Kokoschka, Oskar)

نقاش اکسپرسیونیست[۱] اتریشی. نخست از نقاشان گروه انشعاب وین[۲] تأثیر گرفت، و منظره‌هایی زنده و تمثیل‌ها و تک‌چهره‌هایی جاندار نقاشی کرد؛ همچون تابلوی عروس باد (طوفان)[۳] (۱۹۱۴، موزۀ هنر[۴] بازل). تألیفاتش، نمایش‌نامه‌ها و شعرهای اکسپرسیونیستی را دربرمی‌گیرند. کُوکُوشکا در وین[۵]، صنایع دستی خواند، و نقاشی و گرافیک را نزد خود آموخت. نخستین آثارش، ازجمله جوان‌های رؤیایی[۶] (۱۹۰۸)، تأثیر کلیمت[۷] را نشان می‌دهند، ولی دیری نگذشت که به سبک گرافیکی زاویه‌دار و تحریف‌شده‌اش گرایید؛ پوسترِ نمایش‌نامه‌اش با نام جنایتکار، امید زن‌ها[۸] (۱۹۰۹) نمونۀ گزیده‌ای از آثار اوست. «تک‌چهره‌های روان‌شناختیِ» عمیق و غم‌آلود این دورۀ کوکوشکا، از برجسته‌ترین آثارش به‌شمار می‌روند، تابلوی هانس تیتسه و اریکا تیتسه کونرات[۹] (۱۹۰۹، موزۀ هنر مدرن نیویورک[۱۰]) نمونۀ شاخصی از آن‌هاست.

کوکوشکا پس از جنگ جهانی اول، در درسدن[۱۱] به‌ تدریس پرداخت (۱۹۱۹ـ۱۹۲۴)، و در این شهر با هنرمندان گروه پل[۱۲] رابطۀ نزدیک‌تری پیدا کرد. رنگ‌های نقاشی‌هایش تابناک‌تر شدند و بیشتر به منظره‌پردازی پرداخت؛ غالب آن‌ها همچون نویشتاد[۱۳] (۱۹۲۲، تالار هنر[۱۴]، هامبورگ) واجد همان بی‌قراری و اضطراری‌اند که بر تک‌چهره‌هایش حاکم‌اند. پس از سفر به اروپا، خاورمیانه، و شمال افریقا، در ۱۹۳۱ به وین و در ۱۹۳۴ به پراگ[۱۵] رفت. در ۱۹۳۸ هنگامی‌که نازی‌ها هنرش را با عنوان هنر فاسد محکوم کردند، در انگلستان اقامت گزید و در ۱۹۴۷ تبعۀ آن‌جا شد. اگرچه پاره‌ای از آثار متأخرش رفته‌رفته تزیینی شدند، نقاشی‌هایی همچون آخرین تک‌چهره‌ای که از خودش کشید با نام وقتِ تعطیل است آقایان[۱۶] (۱۹۷۱ـ۱۹۷۲)، همچنان زنده و تأثیرگذارند.

اسکار کوکوشکا

 


  1. expressionist
  2. Vienna Sezession
  3. (The Bride of the Wind (The Tempest
  4. Kunstmuseum
  5. Vienna
  6. The Dreaming Youths
  7. Klimt
  8. Murderer, the Hope of Women
  9. Hans Tietze and Erica Tietze-Conrat
  10. Museum of Modern Art, New York
  11. Dresden
  12. die Brücke
  13. Neustadt
  14. Kunsthalle
  15. Prague
  16. Time, Gentlemen Please
تابلوي هانس تيتسه و اريکا تيتسه کونرات، اثر اسکار کوکوشکا