شاسریو، تیودور (۱۸۱۹ـ۱۸۵۶)
شاسِریو، تئودور (۱۸۱۹ـ۱۸۵۶)(Chasseriau, Theodore)
نقاش فرانسوی. شاگرد اَنگر[۱] بود، و نفوذِ او در بهترین تک‌چهره‌سازی شاسِریو، ازجمله در تابلوی دو خواهر[۲] (۱۸۴۳؛ لوور[۳]، پاریس) مشهود است. سفری به الجزایر سبب شد تا به درون‌مایه‌های رمانتیک[۴] (شرقی[۵] و نمایشی) روآورَد. شاسریو در سامانا[۶] سانتو دومینگو[۷] به‌دنیا آمد. در پاریس، نزد اَنگر و سپس در رُم هنر آموخت. از اوژن دُلاکروا[۸] تأثیر گرفت، و توانست نئوکلاسی‌سیسمِ[۹] اَنگر را با رمانتیسم[۱۰] دلاکروا به‌گونه‌ای منحصربه‌فرد درآمیزد. ویژگی خاورمآبیِ[۱۱] آثارش، جنبه‌ای شاخص از رمانتیسم میانۀ قرن ۱۹ است. نقاشی‌های تزیینی بسیاری اجرا کرد؛ ازجمله نقاشی‌هایی برای محکمۀ محاسبات[۱۲] در کاخ دورسه[۱۳]، پاریس (۱۸۴۴ تا ۱۸۴۸)، که شماری از آن‌ها در دورۀ کمون[۱۴] پاریس در آتش سوخت؛ آثار باقی‌مانده اکنون در لوور نگهداری می‌شوند. شهرت کنونی شاسِریو بیشتر به‌سبب تک‌چهره‌سازی‌های اوست.