آرگزی، تیودور (۱۸۸۰ـ۱۹۶۷): تفاوت میان نسخه‌ها

(نام اصلی: یان تئودورِسکو<ref>Ion Theodorescu</ref>) شاعر، رساله‌نویس، مقاله‌نویس، و رمان‌نویس رومانیایی. تجربه‌های دوران راهبگی و سال‌هایی که به‌سبب نگارش آثار سیاسی در زندان گذرانید، الهام‌بخش اشعار و رمان‌هایش شدند. پس از انتشار دو مجموعه شعرش با نام‌های ''۱۹۰۷‌'' (۱۹۵۵م) و ''چکامه برای انسان''<ref>''Cítare omului/Ode to Man''</ref> (۱۹۵۶م) در ردیف نویسندگان طراز اول قرار گرفت. آرگزی در بخارست متولد شد، نخستین اشعارش را ماچدونسکی<ref>Macedonski</ref> منتشر کرد (۱۸۹۶م). سه سال بعد در سلکِ راهبان درآمد، اما دوباره به نویسندگی روی آورد و در ۱۹۰۴م همکاری با مجلۀ جدیدی با نام لینیا درِئاپتا<ref>Linea dreapta</ref> را آغاز کرد. او با مجلۀ نقد ''ویاتا سوسیالا''<ref>''Viata sociala''</ref> و مجلۀ خودش،کرونیکا، به نویسنده‌ای پرشور و اهل مجادله مشهور شد. در ۱۹۱۸م به‌سبب همکاری با روزنامه‌ای که تحت نظارت آلمانی‌ها انتشار می‌یافت به زندان افتاد. بار دیگر طی جنگ جهانی دوم، با انتشار جزوه‌ای که در آن به سفیر آلمان تاخته بود، زندانی شد. او پس از جنگ، درپی فعالیت ادبی مختصری، از ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۴م سکوت پیشه کرد. آرگزی پس از انتشار دفتر شعرش، ''حرف‌های سفارشی''<ref>''Cuvinte potrivite/Words Made to Measure''</ref> (۱۹۲۷م)، مشهور شد؛ شعرهای این دفتر اضطراب روحی را به‌نمایش می‌گذارد که در جست‌وجوی خداست. این شعرها همچنین احساس نزدیکی و همدردی شاعر با زمین و روستاییان را تصویر می‌کنند. رمان ''شمایل‌های چوبی''<ref>''Icoane de lemn/Wooden Icons''</ref> (۱۹۳۰م) برگرفته از تجربه‌های او در مقام راهب است، در حالی‌که تجربه‌های دوران حبسش الهام‌بخش او در نوشتن رمان ''دروازۀ سیاه''<ref>''Poarte negra/The Black Gate''</ref> (۱۹۳۰م) و دفتر اشعارش، ''گل‌های کپک''<ref>''Flori de mucegai/Flowers of Mildew''</ref> (۱۹۳۱م)، بودند. درپی انتشار رمان طنزآمیز ''طرح‌هایی از سرزمین کوتی''<ref>''Tablete din tara de Kuty/Sketches from the Land of Kuty''</ref> (۱۹۳۳م)، ''چشمان مادونا''<ref>''Ochii Maicii Domnului/The Eyes of the Madonna''</ref> (۱۹۳۴م) و ''گورستان بشارت''<ref>''Cimitirul Buna-Vestire/The Cemetery of Annunciations''</ref> (۱۹۳۶م) را نوشت. آرگزی در اشعار ''کتاب کوچک شب'' <ref>''Carticica de seara/Little Book of Evening''</ref> (۱۹۳۵م) و ''رقص‌های دوری''<ref>''Hore/Round Dances''</ref> (۱۹۳۹م)، شگفتی‌های طبیعت از دید کودکی را بازگو می‌کند؛ به همین سبب، این اشعار غالباً کودکانه می‌نمایند.