ارگان، شهر قدیم: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اَرْگان، شهر قدیم <br> | اَرْگان، شهر قدیم <br> | ||
<p>(یا: ارجان) شهری قدیمی در پارس باستان، کنار رودخانۀ مارون. به دستور قباد شاه ساسانی نزدیک شهر بهبهان ساخته شد و آمِدِقباد نام گرفت و زندانیان جنگی را در آن جای می‌دادند. ارگان بعد از اسلام به ارجان تغییر نام یافت و به مرکز اداری ایالت ارجان، واقع در غرب فارس، تبدیل شد. شهری آباد و پررونق بود و در قرن ۷ق، به تصرف اسماعیلیان درآمد و به مرور از رونق افتاد. مورخان اسلامی موقعیت شهر مزبور را به فاصلۀ ۶۰ فرسنگ از شیراز و ۶۰ فرسنگ تا سوق‌الاهواز توصیف کرده و آن را شهری بزرگ با آب فراوان و نخل و زیتون بسیار دانسته‌اند.</p> | <p>(یا: ارجان) شهری قدیمی در پارس باستان، کنار رودخانۀ مارون. به دستور قباد شاه ساسانی نزدیک [[بهبهان، شهر|شهر بهبهان]] ساخته شد و آمِدِقباد نام گرفت و زندانیان جنگی را در آن جای می‌دادند. ارگان بعد از اسلام به ارجان تغییر نام یافت و به مرکز اداری ایالت ارجان، واقع در غرب [[فارس، استان|فارس]]، تبدیل شد. شهری آباد و پررونق بود و در قرن ۷ق، به تصرف اسماعیلیان درآمد و به مرور از رونق افتاد. مورخان اسلامی موقعیت شهر مزبور را به فاصلۀ ۶۰ فرسنگ از [[شیراز، شهر|شیراز]] و ۶۰ فرسنگ تا سوق‌الاهواز توصیف کرده و آن را شهری بزرگ با آب فراوان و [[نخل]] و [[زیتون]] بسیار دانسته‌اند.</p> | ||
<br><!--11201200--> | <br><!--11201200--> | ||
[[رده:باستان شناسی ایران]] | [[رده:باستان شناسی ایران]] | ||
[[رده:(باستان شناسی ایران)شهرها و محوطه های باستانی معدوم شده]] | [[رده:(باستان شناسی ایران)شهرها و محوطه های باستانی معدوم شده]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۱
اَرْگان، شهر قدیم
(یا: ارجان) شهری قدیمی در پارس باستان، کنار رودخانۀ مارون. به دستور قباد شاه ساسانی نزدیک شهر بهبهان ساخته شد و آمِدِقباد نام گرفت و زندانیان جنگی را در آن جای می‌دادند. ارگان بعد از اسلام به ارجان تغییر نام یافت و به مرکز اداری ایالت ارجان، واقع در غرب فارس، تبدیل شد. شهری آباد و پررونق بود و در قرن ۷ق، به تصرف اسماعیلیان درآمد و به مرور از رونق افتاد. مورخان اسلامی موقعیت شهر مزبور را به فاصلۀ ۶۰ فرسنگ از شیراز و ۶۰ فرسنگ تا سوق‌الاهواز توصیف کرده و آن را شهری بزرگ با آب فراوان و نخل و زیتون بسیار دانسته‌اند.