آنکتیل دوپرون، آبراهام یاسنت (۱۷۳۱ـ۱۸۰۵): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
خاورشناس و مترجم فرانسوی. زبان‌های شرقی را در دانشگاه پاریس و در [[هلند]]<ref>Netherland</ref> آموخت و سپس در کتابخانۀ شاهی [[پاریس، شهر|پاریس]]<ref>Paris</ref> (کتابخانۀ ملی کنونی) به کار پرداخت. در کتابخانۀ شاهی به زبان و دین ایران باستان علاقه‌مند شد و برای فراگیری بهتر فارسی و زبان‌های کهن ایرانی و یافتن متون مقدس زردشتی به [[هند]]<ref>India</ref> رفت (۱۷۵۵م). در دورۀ اقامتش در هند (۱۷۵۵ـ۱۷۶۱م) در جاهایی مانند پوندیشری ([[پوندیچری]]<ref>Pondicherry</ref>) و سورت ([[سورات]]<ref>Surat</ref>) زبان‌های کهن و نو فارسی، [[سانسکریت]] و برخی زبان‌های دیگر هندی مانند تامیلی و تلگو را آموخت و زبان و اسرار آیین ایران باستان را از موبدان پارسی فراگرفت. وی ''[[اوستا (دین زردشت)|اوستا]]''<ref>Avesta</ref> را به زبان فرانسوی برگردانید (۱۷۶۰م) و مجموعه‌ای گران‌بها از ۱۶۰ دست‌نویس شرقی، شامل ۹۲ نسخۀ فارسی و دو نسخه از کتاب‌های مقدس ایران باستان، گرد آورد و به [[فرانسه]]<ref>France</ref> بازگشت (۱۷۶۲م) و این مجموعه را به کتابخانۀ شاهی اهدا کرد. ترجمۀ فرانسوی او از ''اوستا'' که در ۱۷۷۱م در ۳ جلد انتشار یافت، نخستین ترجمۀ یک متن مقدس شرقی کهن، به جز [[کتاب مقدس]]<ref>Bible</ref>، به زبان‌های اروپایی است. این ترجمه به سبب عدم آشنایی کامل او با زبان اوستایی و پهلوی نارسایی‌هایی دارد. وی بقیۀ عمرش را در تنگدستی به مطالعه و پژوهش تاریخ و جغرافیای هند و آیین و رسوم مردم آن سرزمین گذراند، اما حاضر به پذیرفتن مستمری از دولت‌های پیش و پس از انقلاب فرانسه نشد. از دیگر آثارش: ''قانون‌گذاری شرقی'' (۱۷۷۸م)؛ ''پژوهش‌های تاریخی و جغرافیایی دربارۀ هند'' (۱۷۸۶م)؛ ''هند در ارتباط با اروپا'' (۱۷۹۸م)؛ ترجمۀ ''اوپانیشاد'' به لاتینی (۱۸۰۱ـ۱۸۰۲م). | خاورشناس و مترجم فرانسوی. زبان‌های شرقی را در دانشگاه پاریس و در [[هلند]]<ref>Netherland</ref> آموخت و سپس در کتابخانۀ شاهی [[پاریس، شهر|پاریس]]<ref>Paris</ref> (کتابخانۀ ملی کنونی) به کار پرداخت. در کتابخانۀ شاهی به زبان و دین ایران باستان علاقه‌مند شد و برای فراگیری بهتر فارسی و زبان‌های کهن ایرانی و یافتن متون مقدس زردشتی به [[هند]]<ref>India</ref> رفت (۱۷۵۵م). در دورۀ اقامتش در هند (۱۷۵۵ـ۱۷۶۱م) در جاهایی مانند پوندیشری ([[پوندیچری]]<ref>Pondicherry</ref>) و سورت ([[سورات]]<ref>Surat</ref>) زبان‌های کهن و نو فارسی، [[سانسکریت]] و برخی زبان‌های دیگر هندی مانند تامیلی و تلگو را آموخت و زبان و اسرار آیین ایران باستان را از موبدان پارسی فراگرفت. وی ''[[اوستا (دین زردشت)|اوستا]]''<ref>Avesta</ref> را به زبان فرانسوی برگردانید (۱۷۶۰م) و مجموعه‌ای گران‌بها از ۱۶۰ دست‌نویس شرقی، شامل ۹۲ نسخۀ فارسی و دو نسخه از کتاب‌های مقدس ایران باستان، گرد آورد و به [[فرانسه]]<ref>France</ref> بازگشت (۱۷۶۲م) و این مجموعه را به کتابخانۀ شاهی اهدا کرد. ترجمۀ فرانسوی او از ''اوستا'' که در ۱۷۷۱م در ۳ جلد انتشار یافت، نخستین ترجمۀ یک متن مقدس شرقی کهن، به جز [[کتاب مقدس]]<ref>Bible</ref>، به زبان‌های اروپایی است. این ترجمه به سبب عدم آشنایی کامل او با زبان اوستایی و پهلوی نارسایی‌هایی دارد. وی بقیۀ عمرش را در تنگدستی به مطالعه و پژوهش تاریخ و جغرافیای هند و آیین و رسوم مردم آن سرزمین گذراند، اما حاضر به پذیرفتن مستمری از دولت‌های پیش و پس از انقلاب فرانسه نشد. از دیگر آثارش: ''قانون‌گذاری شرقی'' (۱۷۷۸م)؛ ''پژوهش‌های تاریخی و جغرافیایی دربارۀ هند'' (۱۷۸۶م)؛ ''هند در ارتباط با اروپا'' (۱۷۹۸م)؛ ترجمۀ ''اوپانیشاد'' به لاتینی (۱۸۰۱ـ۱۸۰۲م). | ||
---- | |||
<br><!--10254700--> | <br><!--10254700--> | ||
[[رده:خاورشناسی]] | [[رده:خاورشناسی]] | ||
[[رده:(خاورشناسی)ایران]] | [[رده:(خاورشناسی)ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۹
آنْکِتیل دوپرون، آبراهام یاسَنت (۱۷۳۱ـ۱۸۰۵م)(Anquetil-Duperron, Abraham Haycinte)
| آبراهام یاسنت آنکتیل دوپرون Abraham Haycinte Anquetil-Duperron | |
|---|---|
| زادروز |
۱۷۳۱م |
| درگذشت | ۱۸۰۵م |
| محل زندگی | فرانسه، هند |
| ملیت | فرانسوی |
| تحصیلات و محل تحصیل | زبان‌های شرقی در دانشگاه‌های پاریس و هلند |
| شغل و تخصص اصلی | خاورشناس |
| شغل و تخصص های دیگر | مترجم |
| آثار | ترجمه اوستا به زبان فرانسوی در۱۷۶۰م ( انتشار ۱۷۷۱م، ۳ جلد)؛ قانون‌گذاری شرقی (۱۷۷۸م)؛ پژوهش‌های تاریخی و جغرافیایی دربارۀ هند (۱۷۸۶م)؛ هند در ارتباط با اروپا (۱۷۹۸م)؛ ترجمۀ اوپانیشاد به لاتینی (۱۸۰۱ـ۱۸۰۲م) |
| گروه مقاله | خاورشناسی |
خاورشناس و مترجم فرانسوی. زبان‌های شرقی را در دانشگاه پاریس و در هلند[۱] آموخت و سپس در کتابخانۀ شاهی پاریس[۲] (کتابخانۀ ملی کنونی) به کار پرداخت. در کتابخانۀ شاهی به زبان و دین ایران باستان علاقه‌مند شد و برای فراگیری بهتر فارسی و زبان‌های کهن ایرانی و یافتن متون مقدس زردشتی به هند[۳] رفت (۱۷۵۵م). در دورۀ اقامتش در هند (۱۷۵۵ـ۱۷۶۱م) در جاهایی مانند پوندیشری (پوندیچری[۴]) و سورت (سورات[۵]) زبان‌های کهن و نو فارسی، سانسکریت و برخی زبان‌های دیگر هندی مانند تامیلی و تلگو را آموخت و زبان و اسرار آیین ایران باستان را از موبدان پارسی فراگرفت. وی اوستا[۶] را به زبان فرانسوی برگردانید (۱۷۶۰م) و مجموعه‌ای گران‌بها از ۱۶۰ دست‌نویس شرقی، شامل ۹۲ نسخۀ فارسی و دو نسخه از کتاب‌های مقدس ایران باستان، گرد آورد و به فرانسه[۷] بازگشت (۱۷۶۲م) و این مجموعه را به کتابخانۀ شاهی اهدا کرد. ترجمۀ فرانسوی او از اوستا که در ۱۷۷۱م در ۳ جلد انتشار یافت، نخستین ترجمۀ یک متن مقدس شرقی کهن، به جز کتاب مقدس[۸]، به زبان‌های اروپایی است. این ترجمه به سبب عدم آشنایی کامل او با زبان اوستایی و پهلوی نارسایی‌هایی دارد. وی بقیۀ عمرش را در تنگدستی به مطالعه و پژوهش تاریخ و جغرافیای هند و آیین و رسوم مردم آن سرزمین گذراند، اما حاضر به پذیرفتن مستمری از دولت‌های پیش و پس از انقلاب فرانسه نشد. از دیگر آثارش: قانون‌گذاری شرقی (۱۷۷۸م)؛ پژوهش‌های تاریخی و جغرافیایی دربارۀ هند (۱۷۸۶م)؛ هند در ارتباط با اروپا (۱۷۹۸م)؛ ترجمۀ اوپانیشاد به لاتینی (۱۸۰۱ـ۱۸۰۲م).