هومپردینک، انگلبرت (۱۸۵۴ـ۱۹۲۱): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


هومْپِردینْک، اِنگِلبِرت (۱۸۵۴ـ۱۹۲۱)(Humperdinck, Engelbert)<br>
هومپردینک، اِنگلبرت (۱۸۵۴ـ۱۹۲۱)(Humperdinck, Engelbert)<br>
{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان = انگلبرت هومپردینک
|عنوان = انگلبرت هومپردینک
خط ۱۳: خط ۱۳:
|ملیت=آلمانی
|ملیت=آلمانی
|محل زندگی=
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=تحصیل در کنسرواتوار کلن
|تحصیلات و محل تحصیل=تحصیل در کنسرواتوار کلن و مونیخ
| شغل و تخصص اصلی =آهنگ ساز
| شغل و تخصص اصلی =آهنگ ساز
|شغل و تخصص های دیگر=
|شغل و تخصص های دیگر=
خط ۲۸: خط ۲۸:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}[[پرونده: 41162300.jpg | بندانگشتی|هومْپِردينْک، اِنگِلبِرت]]<p>آهنگ‌ساز آلمانی. در کلن<ref>Cologne</ref> و مونیخ تحصیل کرد و در آماده‌سازی ''پارسیفال''<ref>Parsifal</ref> برای اجرا در بایرویت<ref>Bayreuth</ref>، ۱۸۸۲، دستیار ریشارد واگنر<ref>Richard Wagner</ref> بود. اپراهای پریان ''هنزل و گرتل''<ref>Hänsel und Gretel</ref> (۱۸۹۳) و ''بچه‌های پادشاه''<ref>Knigskinder/King’s Children</ref> (۱۹۱۰) از آثار اویند. هومپردینک در زیگبورگ<ref>Siegburg</ref> به‌دنیا آمد. در کنسرواتوار کُلن<ref>Cologne Conservatory</ref> زیرنظر فردیناند هیلر<ref>Ferdinand Hiller</ref> و در مونیخ زیرنظر فرانتس لاخنِر<ref>Franz Lachner</ref> و یوزف راین‌برگر<ref>Josef Rheinberger</ref> تحصیل کرد. در ۱۸۷۹ در ایتالیا با واگنر آشنا شد و در مقام دستیار او در بایرویت، (۱۸۸۱ـ۱۸۸۲)، به‌فعالیت پرداخت. از ۱۸۸۵ تا ۱۸۸۷ استاد کنسرواتوار بارسلون<ref>Barcelona Conservatory</ref> بود. از ۱۸۹۰ تا ۱۸۹۶ در کنسرواتوار عالی فرانکفورت<ref>Hoch Conservatory at Frankfurt</ref> تدریس می‌کرد و مدتی منتقد موسیقی در روزنامۀ ''فرانکفورتر تسایتونگ''<ref>Frankfurter Zeitung </ref> بود. اثر موفق و ماندگار او، ''هنزل و گرتل''، نخستین‌بار در ۱۸۹۳ در وایمار<ref>Weimar</ref> به رهبری ریشارد اشتراوس<ref>Richard Strauss</ref> اجرا شد. در ۱۹۰۰ به مدیریت مدرسۀ آهنگ‌سازی مایستِر<ref>Meisterschule</ref> در برلین رسید. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای ''زیبای خفته (گل سرخ کوچک خاردار)''<ref>Dornröschen</ref> (۱۹۰۲)، ''ازدواج اجباری''<ref>Die Heirat wider Willen</ref> (۱۹۰۵)، ''دختر اغذیه‌فروش''<ref>Die Marketenderin </ref> (۱۹۱۴)، ''گائودئاموس''<ref>Gaudeamus</ref> (۱۹۱۹)؛ پانتومیم نظرگیر ''معجزه''<ref>The Miracle</ref>؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامه‌های'' تاجر ونیزی''<ref>Merchant of Venice</ref> (۱۹۰۵)، ''داستان زمستان''<ref>The Winter’s Tale</ref> (۱۹۰۶)، ''توفان''<ref>The Tempest</ref> (۱۹۰۶)، و ''شب دوازدهم''<ref>Twelfth Night</ref> اثر شکسپیر، ''پرندۀ آبی''<ref>The Blue Bird</ref> اثر مترلینک<ref>Maeterlinck</ref> (۱۹۱۲)، ''لوسیستراتا''<ref>Lysistrata</ref> اثر آریستوفانس<ref>Aristophanes</ref>. آثار دیگر: کُرال ''خوشبختی در سراپردۀ عدن''<ref>Das Glück von Edenhall</ref>، ''هومُرِسک''<ref>Humoreske</ref> و'' راپسودی مراکشی''<ref>Maurische Rhapsodie</ref> برای ارکستر.</p>
}}
[[پرونده:Humperdinck, Engelbert.jpg|بندانگشتی|انگلبرت هومپردینک]]
<p>آهنگ‌ساز آلمانی. در [[کلن]]<ref>Cologne</ref> و [[مونیخ]] تحصیل کرد و در آماده‌سازی ''پارسیفال''<ref>Parsifal</ref> برای اجرا در [[بایرویت]]<ref>Bayreuth</ref>، ۱۸۸۲، دستیار [[واگنر، ریشارد (۱۸۱۳ـ۱۸۸۳)|ریشارد واگنر]]<ref>Richard Wagner</ref> بود. اپراهای پریان ''هنزل و گرتل''<ref>Hänsel und Gretel</ref> (۱۸۹۳) و ''بچه‌های پادشاه''<ref>Knigskinder/King’s Children</ref> (۱۹۱۰) از آثار اویند. هومپردینک در زیگبورگ<ref>Siegburg</ref> به‌دنیا آمد. در کنسرواتوار کُلن<ref>Cologne Conservatory</ref> زیرنظر فردیناند هیلر<ref>Ferdinand Hiller</ref> و در مونیخ زیرنظر فرانتس لاخنِر<ref>Franz Lachner</ref> و یوزف راین‌برگر<ref>Josef Rheinberger</ref> تحصیل کرد. در ۱۸۷۹ در [[ایتالیا]] با واگنر آشنا شد و در مقام دستیار او در بایرویت، (۱۸۸۱ـ۱۸۸۲)، به‌فعالیت پرداخت. از ۱۸۸۵ تا ۱۸۸۷ استاد کنسرواتوار بارسلون<ref>Barcelona Conservatory</ref> بود. از ۱۸۹۰ تا ۱۸۹۶ در کنسرواتوار عالی فرانکفورت<ref>Hoch Conservatory at Frankfurt</ref> تدریس می‌کرد و مدتی منتقد موسیقی در روزنامۀ ''فرانکفورتر تسایتونگ''<ref>Frankfurter Zeitung </ref> بود. اثر موفق و ماندگار او، ''هنزل و گرتل''، نخستین‌بار در ۱۸۹۳ در [[وایمار]]<ref>Weimar</ref> به رهبری [[اشتراوس، ریشارد (۱۸۶۴ـ۱۹۴۹)|ریشارد اشتراوس]]<ref>Richard Strauss</ref> اجرا شد. در ۱۹۰۰ به مدیریت مدرسۀ آهنگ‌سازی مایستِر<ref>Meisterschule</ref> در برلین رسید. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای ''زیبای خفته (گل سرخ کوچک خاردار)''<ref>Dornröschen</ref> (۱۹۰۲)، ''ازدواج اجباری''<ref>Die Heirat wider Willen</ref> (۱۹۰۵)، ''دختر اغذیه‌فروش''<ref>Die Marketenderin </ref> (۱۹۱۴)، ''گائودئاموس''<ref>Gaudeamus</ref> (۱۹۱۹)؛ پانتومیم نظرگیر ''معجزه''<ref>The Miracle</ref>؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامه‌های'' تاجر ونیزی''<ref>Merchant of Venice</ref> (۱۹۰۵)، ''داستان زمستان''<ref>The Winter’s Tale</ref> (۱۹۰۶)، ''توفان''<ref>The Tempest</ref> (۱۹۰۶)، و ''شب دوازدهم''<ref>Twelfth Night</ref> اثر [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]]، ''پرندۀ آبی''<ref>The Blue Bird</ref> اثر [[مترلینک، موریس (۱۸۶۲ـ۱۹۴۹)|مترلینک]]<ref>Maeterlinck</ref> (۱۹۱۲)، ''لوسیستراتا''<ref>Lysistrata</ref> اثر [[آریستوفانس (ح ۴۴۵ـ ح ۳۸۰پ م)|آریستوفانس]]<ref>Aristophanes</ref>. آثار دیگر: کُرال ''خوشبختی در سراپردۀ عدن''<ref>Das Glück von Edenhall</ref>، ''هومُرِسک''<ref>Humoreske</ref> و'' راپسودی مراکشی''<ref>Maurische Rhapsodie</ref> برای ارکستر.</p>
----<br /><!--41162300-->
----<br /><!--41162300-->
[[رده:موسیقی]]
[[رده:موسیقی]]
[[رده:کلاسیک  جهان]]
[[رده:کلاسیک  جهان]]
<references />
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۶

هومپردینک، اِنگلبرت (۱۸۵۴ـ۱۹۲۱)(Humperdinck, Engelbert)

انگلبرت هومپردینک
Engelbert Humperdinck
زادروز زیگبورگ ۱۸۵۴م
درگذشت ۱۹۲۱م
ملیت آلمانی
تحصیلات و محل تحصیل تحصیل در کنسرواتوار کلن و مونیخ
شغل و تخصص اصلی آهنگ ساز
خویشاوندان سرشناس موسیقی
جوایز و افتخارات ازدواج اجباری (۱۹۰۵)؛ دختر اغذیه فروش (۱۹۱۴)
انگلبرت هومپردینک

آهنگ‌ساز آلمانی. در کلن[۱] و مونیخ تحصیل کرد و در آماده‌سازی پارسیفال[۲] برای اجرا در بایرویت[۳]، ۱۸۸۲، دستیار ریشارد واگنر[۴] بود. اپراهای پریان هنزل و گرتل[۵] (۱۸۹۳) و بچه‌های پادشاه[۶] (۱۹۱۰) از آثار اویند. هومپردینک در زیگبورگ[۷] به‌دنیا آمد. در کنسرواتوار کُلن[۸] زیرنظر فردیناند هیلر[۹] و در مونیخ زیرنظر فرانتس لاخنِر[۱۰] و یوزف راین‌برگر[۱۱] تحصیل کرد. در ۱۸۷۹ در ایتالیا با واگنر آشنا شد و در مقام دستیار او در بایرویت، (۱۸۸۱ـ۱۸۸۲)، به‌فعالیت پرداخت. از ۱۸۸۵ تا ۱۸۸۷ استاد کنسرواتوار بارسلون[۱۲] بود. از ۱۸۹۰ تا ۱۸۹۶ در کنسرواتوار عالی فرانکفورت[۱۳] تدریس می‌کرد و مدتی منتقد موسیقی در روزنامۀ فرانکفورتر تسایتونگ[۱۴] بود. اثر موفق و ماندگار او، هنزل و گرتل، نخستین‌بار در ۱۸۹۳ در وایمار[۱۵] به رهبری ریشارد اشتراوس[۱۶] اجرا شد. در ۱۹۰۰ به مدیریت مدرسۀ آهنگ‌سازی مایستِر[۱۷] در برلین رسید. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای زیبای خفته (گل سرخ کوچک خاردار)[۱۸] (۱۹۰۲)، ازدواج اجباری[۱۹] (۱۹۰۵)، دختر اغذیه‌فروش[۲۰] (۱۹۱۴)، گائودئاموس[۲۱] (۱۹۱۹)؛ پانتومیم نظرگیر معجزه[۲۲]؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامه‌های تاجر ونیزی[۲۳] (۱۹۰۵)، داستان زمستان[۲۴] (۱۹۰۶)، توفان[۲۵] (۱۹۰۶)، و شب دوازدهم[۲۶] اثر شکسپیر، پرندۀ آبی[۲۷] اثر مترلینک[۲۸] (۱۹۱۲)، لوسیستراتا[۲۹] اثر آریستوفانس[۳۰]. آثار دیگر: کُرال خوشبختی در سراپردۀ عدن[۳۱]، هومُرِسک[۳۲] و راپسودی مراکشی[۳۳] برای ارکستر.



  1. Cologne
  2. Parsifal
  3. Bayreuth
  4. Richard Wagner
  5. Hänsel und Gretel
  6. Knigskinder/King’s Children
  7. Siegburg
  8. Cologne Conservatory
  9. Ferdinand Hiller
  10. Franz Lachner
  11. Josef Rheinberger
  12. Barcelona Conservatory
  13. Hoch Conservatory at Frankfurt
  14. Frankfurter Zeitung
  15. Weimar
  16. Richard Strauss
  17. Meisterschule
  18. Dornröschen
  19. Die Heirat wider Willen
  20. Die Marketenderin
  21. Gaudeamus
  22. The Miracle
  23. Merchant of Venice
  24. The Winter’s Tale
  25. The Tempest
  26. Twelfth Night
  27. The Blue Bird
  28. Maeterlinck
  29. Lysistrata
  30. Aristophanes
  31. Das Glück von Edenhall
  32. Humoreske
  33. Maurische Rhapsodie