بنت، ریچارد رادنی (1936): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}}[[File:42163200.jpg|thumb|ریچارد رادنی بنت|جایگزین=]]بِنِت، ریچارد رادنی (۱۹۳۶ـ2012) Bennett, Richard Rodney | }}[[File:42163200.jpg|thumb|ریچارد رادنی بنت|جایگزین=]]بِنِت، ریچارد رادنی (۱۹۳۶ـ2012) Bennett, Richard Rodney | ||
آهنگساز انگلیسی جاز، موسیقی فیلم، سمفونی و اپرا. موسیقی‌های او برای فیلم‌های ''به‌دور از مردمان آشفته'' (۱۹۶۷)، ''نیکلاس و آلکساندرا (''۱۹۷۱)، و ''قتل در قطار سریع‌السیر شرق'' (۱۹۷۴) همگی نامزد جایزۀ اسکار بودند. از جمله اپراهای او می‌توان به معدن گوگرد (۱۹۶۳) و پیروزی (۱۹۷۰) اشاره کرد. او در آکادمی سلطنتی موسیقی، زیر نظر لناکس برکلی و هوارد فرگوسن تحصیل کرد و در [[پاریس، شهر|پاریس]] از [[بولز، پیر (۱۹۲۵)|پیر بولِز]] تعلیم گرفت. او تحت تأثیر [[بارتوک، بلا (۱۸۸۱ـ۱۹۴۵)|بارتوک]] قرار داشت و درعین‌حال از تکنیک‌های سریل نیز استفاده کرده است اما شیوه‌های سبک‌تر را نیز به‌کار می‌برد. ازجمله آثار او: اپرا ''لبۀ صخره‌ای (۱۹۶۱)''، ''معدن گوگرد (۱۹۶۳)''، ''هر ترانه یک پنی (۱۹۶۶)''، ''پیروزی'' (از روی کُنراد؛ ۱۹۷۰)، ''باله ایزادورا'' (۱۹۸۱). ارکستری سه سمفونی (۱۹۶۵، ۱۹۶۷، ۱۹۸۷)، سالگردها برای ارکستر (۱۹۸۲)، سینفونیتّا (۱۹۸۴)، رقص رؤیایی (۱۹۸۶)، جشن (۱۹۹۲)، اوباد؛ کنسرتوی پیانو (۱۹۶۸)، کنسرتو [[ابوآ|اُبوآ]]؛ کنسرتو برای [[هارپسیکورد]] (۱۹۸۰) و [[کلارینت|کلارینت]] (۱۹۸۷). مجلسی چهار [[کوآرتت زهی|کوآرتت زهی]] (۱۹۵۲ ـ ۱۹۶۴)، تقویم برای گروه هم‌نوازان مجلسی؛ یادگاری برای [[فلوت|فلوت]] و سازهای زهی (۱۹۸۳). ترانه‌های عشق برای [[تنور]] و ارکستر (متن‌ها از ای. ای. کامینگز ) (۱۹۸۵)؛ کنسرتوهایی برای [[ساکسوفون|ساکسوفون]] (برای استَن گِتز، ۱۹۹۰) و [[ترومپت|ترومپت]] و گروه بادی (۱۹۹۳)؛ به علاوۀ موسیقی آوازی و موسیقی فیلم و همچنین آهنگسازی برای رادیو، و تلویزیون. | آهنگساز انگلیسی جاز، موسیقی فیلم، سمفونی و اپرا. موسیقی‌های او برای فیلم‌های ''به‌دور از مردمان آشفته'' (۱۹۶۷)، ''نیکلاس و آلکساندرا (''۱۹۷۱)، و ''قتل در قطار سریع‌السیر شرق'' (۱۹۷۴) همگی نامزد جایزۀ اسکار بودند. از جمله اپراهای او می‌توان به معدن گوگرد (۱۹۶۳) و پیروزی (۱۹۷۰) اشاره کرد. او در آکادمی سلطنتی موسیقی، زیر نظر لناکس برکلی و هوارد فرگوسن تحصیل کرد و در [[پاریس، شهر|پاریس]] از [[بولز، پیر (۱۹۲۵-۲۰۱۶م)|پیر بولِز]] تعلیم گرفت. او تحت تأثیر [[بارتوک، بلا (۱۸۸۱ـ۱۹۴۵)|بارتوک]] قرار داشت و درعین‌حال از تکنیک‌های سریل نیز استفاده کرده است اما شیوه‌های سبک‌تر را نیز به‌کار می‌برد. ازجمله آثار او: اپرا ''لبۀ صخره‌ای (۱۹۶۱)''، ''معدن گوگرد (۱۹۶۳)''، ''هر ترانه یک پنی (۱۹۶۶)''، ''پیروزی'' (از روی کُنراد؛ ۱۹۷۰)، ''باله ایزادورا'' (۱۹۸۱). ارکستری سه سمفونی (۱۹۶۵، ۱۹۶۷، ۱۹۸۷)، سالگردها برای ارکستر (۱۹۸۲)، سینفونیتّا (۱۹۸۴)، رقص رؤیایی (۱۹۸۶)، جشن (۱۹۹۲)، اوباد؛ کنسرتوی پیانو (۱۹۶۸)، کنسرتو [[ابوآ|اُبوآ]]؛ کنسرتو برای [[هارپسیکورد]] (۱۹۸۰) و [[کلارینت|کلارینت]] (۱۹۸۷). مجلسی چهار [[کوآرتت زهی|کوآرتت زهی]] (۱۹۵۲ ـ ۱۹۶۴)، تقویم برای گروه هم‌نوازان مجلسی؛ یادگاری برای [[فلوت|فلوت]] و سازهای زهی (۱۹۸۳). ترانه‌های عشق برای [[تنور]] و ارکستر (متن‌ها از ای. ای. کامینگز ) (۱۹۸۵)؛ کنسرتوهایی برای [[ساکسوفون|ساکسوفون]] (برای استَن گِتز، ۱۹۹۰) و [[ترومپت|ترومپت]] و گروه بادی (۱۹۹۳)؛ به علاوۀ موسیقی آوازی و موسیقی فیلم و همچنین آهنگسازی برای رادیو، و تلویزیون. | ||
<br /> <!--42163200--> | <br /> <!--42163200--> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۹
| ریچارد رادنی بنت Richard Rodney Bennett | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۳۶م |
| درگذشت | 2012م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | آکادمی سلطنتی موسیقی |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگساز |
| آثار | اپرا لبۀ صخره‌ای (۱۹۶۱)، معدن گوگرد (۱۹۶۳)، هر ترانه یک پنی (۱۹۶۶)، پیروزی (از روی کُنراد؛ ۱۹۷۰)، باله ایزادورا (۱۹۸۱). ارکستری سه سمفونی (۱۹۶۵، ۱۹۶۷، ۱۹۸۷)، سالگردها برای ارکستر (۱۹۸۲)، سینفونیِتّا (۱۹۸۴) |
| گروه مقاله | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | نامزد جایزۀ اسکار برای سه موسیقی فیلم |
بِنِت، ریچارد رادنی (۱۹۳۶ـ2012) Bennett, Richard Rodney
آهنگساز انگلیسی جاز، موسیقی فیلم، سمفونی و اپرا. موسیقی‌های او برای فیلم‌های به‌دور از مردمان آشفته (۱۹۶۷)، نیکلاس و آلکساندرا (۱۹۷۱)، و قتل در قطار سریع‌السیر شرق (۱۹۷۴) همگی نامزد جایزۀ اسکار بودند. از جمله اپراهای او می‌توان به معدن گوگرد (۱۹۶۳) و پیروزی (۱۹۷۰) اشاره کرد. او در آکادمی سلطنتی موسیقی، زیر نظر لناکس برکلی و هوارد فرگوسن تحصیل کرد و در پاریس از پیر بولِز تعلیم گرفت. او تحت تأثیر بارتوک قرار داشت و درعین‌حال از تکنیک‌های سریل نیز استفاده کرده است اما شیوه‌های سبک‌تر را نیز به‌کار می‌برد. ازجمله آثار او: اپرا لبۀ صخره‌ای (۱۹۶۱)، معدن گوگرد (۱۹۶۳)، هر ترانه یک پنی (۱۹۶۶)، پیروزی (از روی کُنراد؛ ۱۹۷۰)، باله ایزادورا (۱۹۸۱). ارکستری سه سمفونی (۱۹۶۵، ۱۹۶۷، ۱۹۸۷)، سالگردها برای ارکستر (۱۹۸۲)، سینفونیتّا (۱۹۸۴)، رقص رؤیایی (۱۹۸۶)، جشن (۱۹۹۲)، اوباد؛ کنسرتوی پیانو (۱۹۶۸)، کنسرتو اُبوآ؛ کنسرتو برای هارپسیکورد (۱۹۸۰) و کلارینت (۱۹۸۷). مجلسی چهار کوآرتت زهی (۱۹۵۲ ـ ۱۹۶۴)، تقویم برای گروه هم‌نوازان مجلسی؛ یادگاری برای فلوت و سازهای زهی (۱۹۸۳). ترانه‌های عشق برای تنور و ارکستر (متن‌ها از ای. ای. کامینگز ) (۱۹۸۵)؛ کنسرتوهایی برای ساکسوفون (برای استَن گِتز، ۱۹۹۰) و ترومپت و گروه بادی (۱۹۹۳)؛ به علاوۀ موسیقی آوازی و موسیقی فیلم و همچنین آهنگسازی برای رادیو، و تلویزیون.