گلپایگانی، محمدرضا (گلپایگان ۱۲۷۷ ـ قم ۱۳۷۲ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}مرجع تقلید ایرانی. دروس مقدماتی را در گلپایگان و خوانسار فراگرفت. در ۱۶سالگی در اراک در کلاس‌های درس شیخ عبدالکریم حائری حاضر شد و همراه با او به قم رفت. در آن‌جا درس اصول فقه شیخ عبدالکریم را با نام'' افاضةالعوائد'' تقریر کرد و به‌چاپ رساند. از استادان او در نجف می‌توان از میرزای نایینی، آقا ضیاءالدین عراقی و سید ابوالحسن اصفهانی نام برد. او رسالۀ عملیۀ خود را پس از درگذشت آیت‌الله بروجردی نوشت. آیت‌الله گلپایگانی در طی سال‌های پس از تبعید امام خمینی (ره) به نجف تا ۱۳۵۶ که حرکت عمومی بر ضد رژیم آغاز شد، به‌عنوان مرجعی معارض با حکومت، مبارزات و مقاومت‌های پیوسته‌ای داشت. نخستین امتحان رسمی از طلاب که با هدف اصلاح حوزه انجام شد، در ۱۳۴۵ش توسط ایشان در مسجد اعظم قم برگزار شد. همزمان، ایشان با برگزاری امتحان از طلاب توسط دولت وقت به‌شدت مخالفت کرد. از آثارش: ''کتاب‌القضا''؛ ''کتاب‌الحج''؛ ''حاشیه بر وسیلة‌النجاه''. | }}[[مرجع تقلید]] ایرانی. دروس مقدماتی را در [[گلپایگان، شهر|گلپایگان]] و [[خوانسار، شهر|خوانسار]] فراگرفت. در ۱۶سالگی در [[اراک، شهر|اراک]] در کلاس‌های درس [[حایری یزدی، شیخ عبدالکریم (یزد ۱۲۳۸ ـ قم ۱۳۱۵ش)|شیخ عبدالکریم حائری]] حاضر شد و همراه با او به [[قم، شهر|قم]] رفت. در آن‌جا درس اصول فقه شیخ عبدالکریم را با نام'' افاضةالعوائد'' تقریر کرد و به‌چاپ رساند. از استادان او در [[نجف]] می‌توان از میرزای نایینی، [[عراقی، آقا ضیاء|آقا ضیاءالدین عراقی]] و [[اصفهانی، سید ابوالحسن (۱۲۴۶ ـ کاظمین ۱۳۲۴ش)|سید ابوالحسن اصفهانی]] نام برد. او رسالۀ عملیۀ خود را پس از درگذشت آیت‌الله [[بروجردی، سید حسین (بروجرد ۱۲۵۴ـ قم ۱۳۴۰ش)|بروجردی]] نوشت. آیت‌الله گلپایگانی در طی سال‌های پس از [[تبعید]] [[امام خمینی]] (ره) به نجف تا ۱۳۵۶ که حرکت عمومی بر ضد رژیم آغاز شد، به‌عنوان مرجعی معارض با حکومت، مبارزات و مقاومت‌های پیوسته‌ای داشت. نخستین امتحان رسمی از طلاب که با هدف اصلاح حوزه انجام شد، در ۱۳۴۵ش توسط ایشان در مسجد اعظم قم برگزار شد. همزمان، ایشان با برگزاری امتحان از طلاب توسط دولت وقت به‌شدت مخالفت کرد. از آثارش: ''کتاب‌القضا''؛ ''کتاب‌الحج''؛ ''حاشیه بر وسیلة‌النجاه''. | ||
<br><!--36109600--> | <br><!--36109600--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:روحانیون و علمای برجسته]] | [[رده:روحانیون و علمای برجسته]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۰۳
گلپایگانی، محمدرضا (گلپایگان ۱۲۷۷ ـ قم ۱۳۷۲ش)
| محمدرضا گلپایگانی | |
|---|---|
| زادروز |
گلپایگان ۱۲۷۷ش |
| درگذشت | قم ۱۳۷۲ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیلات حوزوی |
| شغل و تخصص اصلی | مرجع تقلید |
| آثار | کتاب القضا؛ کتاب الحج؛ حاشیه بر وسیله النجاه |
| گروه مقاله | دین اسلام |
مرجع تقلید ایرانی. دروس مقدماتی را در گلپایگان و خوانسار فراگرفت. در ۱۶سالگی در اراک در کلاس‌های درس شیخ عبدالکریم حائری حاضر شد و همراه با او به قم رفت. در آن‌جا درس اصول فقه شیخ عبدالکریم را با نام افاضةالعوائد تقریر کرد و به‌چاپ رساند. از استادان او در نجف می‌توان از میرزای نایینی، آقا ضیاءالدین عراقی و سید ابوالحسن اصفهانی نام برد. او رسالۀ عملیۀ خود را پس از درگذشت آیت‌الله بروجردی نوشت. آیت‌الله گلپایگانی در طی سال‌های پس از تبعید امام خمینی (ره) به نجف تا ۱۳۵۶ که حرکت عمومی بر ضد رژیم آغاز شد، به‌عنوان مرجعی معارض با حکومت، مبارزات و مقاومت‌های پیوسته‌ای داشت. نخستین امتحان رسمی از طلاب که با هدف اصلاح حوزه انجام شد، در ۱۳۴۵ش توسط ایشان در مسجد اعظم قم برگزار شد. همزمان، ایشان با برگزاری امتحان از طلاب توسط دولت وقت به‌شدت مخالفت کرد. از آثارش: کتاب‌القضا؛ کتاب‌الحج؛ حاشیه بر وسیلة‌النجاه.