شاچه: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
شاچِه (Shache)<br/> (یا: یارکند<ref>Yarkand</ref>؛ یارکنت<ref>Yarkant</ref>) شهری محصور و واحه‌ای در ناحیۀ خودمختار سین‌کیانگ اویغور<ref> Xinjiang Uygur Autonomous Region</ref>، در | شاچِه (Shache)<br/> (یا: یارکند<ref>Yarkand</ref>؛ یارکنت<ref>Yarkant</ref>) شهری محصور و واحه‌ای در ناحیۀ خودمختار [[سین کیانگ اویغور|سین‌کیانگ اویغور]]<ref> Xinjiang Uygur Autonomous Region</ref>، در [[چین]]، کنار رود یارکند<ref>River Yarkand</ref>، حدود ۱۶۰کیلومتری جنوب شرقی کاشی<ref>Kashi</ref> ([[کاشغر]]). جمعیت آن ۱۰۰هزار نفر است (۱۹۹۵). در حوضۀ تاریم<ref>Tarim Basin</ref>، در دامنۀ کوه‌های کونلون<ref>Kunlun Mountains</ref>۷، در حاشیۀ بیابان [[تاکلاماکان|تاکلا ماکان]]<ref>Taklamakan Desert</ref> و سر راه کاروان‌رو منتهی به [[هند]] و غرب [[روسیه]] واقع شده است. شاچه مرکز منطقه‌ای حاصل‌خیز است که از طریق کشت آبی، پنبه، لوبیا، و ابریشم تولید می‌کند. تولید پارچه‌های نخی و کالاهای چرمی نیز از صنایع آن است. نزدیکی آن به مرزهای هند، [[افغانستان]]، و [[تاجیکستان]] این شهر را به مرکز تجاری بین‌المللی تبدیل کرده است. صنایع دستی، مانند قالی‌بافی و گلدوزی روی ابریشم قرن‌هاست که در این شهر رواج دارد. شاچه مرکز فرهنگ اسلامی نیز است. [[مارکو پولو]]<ref>Marco Polo</ref> در قرن ۱۳م از این شهر دیدن کرد؛ از [[قرون وسطا]]، محل توقف بین راه در [[جاده ابریشم]]<ref>Silk Road</ref>، راه کاروان‌رو بین چین و [[اروپا، قاره|اروپا]]، بوده است. جمعیت شهر را چینی‌ها و [[اویغور]]<ref>Uighur (Uygur) | ||
</ref>ها، قوم ترک‌‌زبان، تشکیل می‌دهند. | </ref>ها، قوم ترک‌‌زبان، تشکیل می‌دهند. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۱
شاچِه (Shache)
(یا: یارکند[۱]؛ یارکنت[۲]) شهری محصور و واحه‌ای در ناحیۀ خودمختار سین‌کیانگ اویغور[۳]، در چین، کنار رود یارکند[۴]، حدود ۱۶۰کیلومتری جنوب شرقی کاشی[۵] (کاشغر). جمعیت آن ۱۰۰هزار نفر است (۱۹۹۵). در حوضۀ تاریم[۶]، در دامنۀ کوه‌های کونلون[۷]۷، در حاشیۀ بیابان تاکلا ماکان[۸] و سر راه کاروان‌رو منتهی به هند و غرب روسیه واقع شده است. شاچه مرکز منطقه‌ای حاصل‌خیز است که از طریق کشت آبی، پنبه، لوبیا، و ابریشم تولید می‌کند. تولید پارچه‌های نخی و کالاهای چرمی نیز از صنایع آن است. نزدیکی آن به مرزهای هند، افغانستان، و تاجیکستان این شهر را به مرکز تجاری بین‌المللی تبدیل کرده است. صنایع دستی، مانند قالی‌بافی و گلدوزی روی ابریشم قرن‌هاست که در این شهر رواج دارد. شاچه مرکز فرهنگ اسلامی نیز است. مارکو پولو[۹] در قرن ۱۳م از این شهر دیدن کرد؛ از قرون وسطا، محل توقف بین راه در جاده ابریشم[۱۰]، راه کاروان‌رو بین چین و اروپا، بوده است. جمعیت شهر را چینی‌ها و اویغور[۱۱]ها، قوم ترک‌‌زبان، تشکیل می‌دهند.