اسکاتلند: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱۴: خط ۱۴:
| دین = مسیحیت
| دین = مسیحیت
| واحد پول =پوند }} اِسکاتْلند (Scotland)<br /> [[File:11302400.jpg|thumb|اِسکاتْلند]](به لاتین: کالِدونیا<ref>Caledonia  
| واحد پول =پوند }} اِسکاتْلند (Scotland)<br /> [[File:11302400.jpg|thumb|اِسکاتْلند]](به لاتین: کالِدونیا<ref>Caledonia  
</ref>) شمالی‌ترین بخش بریتانیای کبیر، با ۷۸,۴۷۰ کیلومتر مربع مساحت و ۵,۱۲۸,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). سابقاً کشوری مستقل بود. ادینبورگ<ref>Edinburgh </ref> مرکز آن است و سایر شهرهای مهم آن عبارت‌اند از گلاسگو، داندی<ref>Dundee </ref>، و ابردین<ref>Aberdeen</ref>. اسکاتلند به سه ناحیۀ طبیعی تقسیم می‌شود: هایلندز<ref> Highlands </ref>، شامل کوه‌های گرمپین<ref>Grampian Mountains </ref>؛ سنترال لولندز (زمین‌های پست مرکزی)<ref>Central Lowlands </ref>، شامل دره‌های کلاید<ref>Clyde</ref> و فورت<ref> Forth </ref>؛ و ارتفاعات جنوبی<ref>Southern Uplands </ref>، شامل تپه‌های لمرمیور<ref>Lammermuir Hills </ref>. جزایر اورکنی<ref>Orkeny Islands </ref>، جزایر شتلند<ref>Shetland Islands </ref>، و جزایر غربی<ref>Western Isles </ref> نیز در اسکاتلند واقع شده‌اند. بخش عمدۀ جمعیت در سنترال لولندز (زمین‌های پست مرکزی) زندگی می‌کنند. انگلیسی، اسکاتلندی، و گیلی<ref>Gaelic </ref> زبان‌های رایج اسکاتلند است. صنایع اسکاتلند عبارت‌اند از تولید موتور کشتی و هواپیما، مواد شیمیایی، پارچه، کاغذ، رایانه، نفت، گاز طبیعی و چاپ، فرآوری مواد غذایی، الکترونیک، استخراج زغال سنگ، و گردشگری. قدمت سکونت در اسکاتلند به هزارۀ سوم پیش از میلاد برمی‌گردد. در قرن ۲م رومی‌ها بخش مرکزی اسکاتلند را اشغال کردند. قبل از رومی‌ها، پیکت<ref>Pict </ref>ها و سلت<ref>Celt </ref>ها در این سرزمین سکونت داشتند. در قرن ۶م آنگل<ref>Angle </ref>ها بخش جنوب شرقی را تا خلیج فورت<ref>Firth of Forth </ref> تصرف و برتون‌ها جنوب غربی را اشغال کردند. اسکات<ref>Scott </ref>ها نیز، که از ایرلند آمده بودند، در آرگایل‌شر<ref>Argyllshire </ref> کنونی مستقر شدند. به این ترتیب چهار دولت پیکت‌ها، آنگل‌ها، برتون‌ها، و اسکات‌ها در اسکاتلند تشکیل شد و حدود ۱۵۰ سال دوام آورد. در قرون ۸ تا ۱۲م نورمان<ref>Norman </ref>ها به اسکاتلند هجوم بردند. در قرن ۱۱م بسیاری از انگلیسی‌ها و نورمان‌ها در این سرزمین ماندگار شدند، زبان انگلیسی در قسمت مرکزی رواج یافت، و نظام فئودالیته برقرار شد. ازدواج خواهرِ اِدگار<ref>Edgar </ref>، پادشاه اسکاتلند، با هنری اول<ref>Henry I </ref>، پادشاه انگلستان موجب صلح بین دو سرزمین شد. در زمان حکومت دیوید اول<ref>David I </ref> اسکاتلند به‌صورت یک ملت درآمد. تلاش ادوارد اول<ref>Edward I </ref> برای الحاق اسکاتلند به انگستان موجب بروز شورش‌هایی شد؛ از افراد مهم اسکاتلند در این دوره رابرت دو بروس<ref>Robert de Bruce</ref> است که در ۱۳۰۶م به عنوان رابرت اول<ref> Robert I </ref> تاج‌گذاری کرد و در ۱۳۱۴ ادوارد دوم<ref>Edward II </ref> را در نبرد بنکبرن<ref>Battle of Bannockburn</ref>&nbsp;شکست داد. انگلیسی‌ها در ۱۳۲۸م استقلال اسکاتلند را به‌رسمیت شناختند. اولیور کرامول<ref>Oliver Cromwell </ref> در ۱۶۵۰ اسکاتلند را تصرف و تحت حکومت انگلستان درآورد. قوۀ مقننۀ اسکاتلند در ۱۷۰۷ به‌موجب قانون اتحاد<ref>Act of Union</ref> منحل شد و اسکاتلند حق فرستادن نماینده به مجلس بریتانیای کبیر را به‌دست آورد و در واقع مجالس دو کشور یکی شد. هم‌اکنون اسکاتلند ۷۲ نماینده در پارلمان بریتانیا دارد. برطبق حکومت داخلی در ۱۹۹۴، نظام دوگانۀ حکومت محلی برچیده و از ۱۹۹۶ اسکاتلند به ۳۲ ناحیۀ اداری تقسیم شد.
</ref>) شمالی‌ترین بخش بریتانیای کبیر، با ۷۸,۴۷۰ کیلومتر مربع مساحت و ۵,۱۲۸,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). سابقاً کشوری مستقل بود. [[ادینبورگ]]<ref>Edinburgh </ref> مرکز آن است و سایر شهرهای مهم آن عبارت‌اند از [[گلاسگو]]، داندی<ref>Dundee </ref>، و ابردین<ref>Aberdeen</ref>. اسکاتلند به سه ناحیۀ طبیعی تقسیم می‌شود: [[هایلندز]]<ref> Highlands </ref>، شامل کوه‌های گرمپین<ref>Grampian Mountains </ref>؛ سنترال لولندز (زمین‌های پست مرکزی)<ref>Central Lowlands </ref>، شامل دره‌های کلاید<ref>Clyde</ref> و فورت<ref> Forth </ref>؛ و ارتفاعات جنوبی<ref>Southern Uplands </ref>، شامل تپه‌های لمرمیور<ref>Lammermuir Hills </ref>. [[اورکنی جنوبی، جزایر|جزایر اورکنی]]<ref>Orkeny Islands </ref>، [[شتلند جنوبی، جزایر|جزایر شتلند]]<ref>Shetland Islands </ref>، و جزایر غربی<ref>Western Isles </ref> نیز در اسکاتلند واقع شده‌اند. بخش عمدۀ جمعیت در سنترال لولندز (زمین‌های پست مرکزی) زندگی می‌کنند. انگلیسی، اسکاتلندی، و گیلی<ref>Gaelic </ref> زبان‌های رایج اسکاتلند است. صنایع اسکاتلند عبارت‌اند از تولید موتور کشتی و هواپیما، مواد شیمیایی، پارچه، کاغذ، رایانه، نفت، گاز طبیعی و چاپ، فرآوری مواد غذایی، الکترونیک، استخراج زغال سنگ، و گردشگری. قدمت سکونت در اسکاتلند به هزارۀ سوم پیش از میلاد برمی‌گردد. در قرن ۲م رومی‌ها بخش مرکزی اسکاتلند را اشغال کردند. قبل از رومی‌ها، پیکت<ref>Pict </ref>ها و [[سلت]]<ref>Celt </ref>ها در این سرزمین سکونت داشتند. در قرن ۶م [[آنگل]]<ref>Angle </ref>ها بخش جنوب شرقی را تا خلیج فورت<ref>Firth of Forth </ref> تصرف و برتون‌ها جنوب غربی را اشغال کردند. اسکات<ref>Scott </ref>ها نیز، که از ایرلند آمده بودند، در آرگایل‌شر<ref>Argyllshire </ref> کنونی مستقر شدند. به این ترتیب چهار دولت پیکت‌ها، آنگل‌ها، برتون‌ها، و اسکات‌ها در اسکاتلند تشکیل شد و حدود ۱۵۰ سال دوام آورد. در قرون ۸ تا ۱۲م [[نورمان ها|نورمان]]<ref>Norman </ref>ها به اسکاتلند هجوم بردند. در قرن ۱۱م بسیاری از انگلیسی‌ها و نورمان‌ها در این سرزمین ماندگار شدند، زبان انگلیسی در قسمت مرکزی رواج یافت، و نظام فئودالیته برقرار شد. ازدواج خواهرِ اِدگار<ref>Edgar </ref>، پادشاه اسکاتلند، با [[هنری اول (۱۰۶۸ـ۱۱۳۵م)|هنری اول]]<ref>Henry I </ref>، پادشاه انگلستان موجب صلح بین دو سرزمین شد. در زمان حکومت دیوید اول<ref>David I </ref> اسکاتلند به صورت یک ملت درآمد. تلاش [[ادوارد اول (۱۲۳۹ـ۱۳۰۷م)|ادوارد اول]]<ref>Edward I </ref> برای الحاق اسکاتلند به انگستان موجب بروز شورش‌هایی شد؛ از افراد مهم اسکاتلند در این دوره [[رابرت بروس|رابرت دو بروس]]<ref>Robert de Bruce</ref> است که در ۱۳۰۶م به عنوان رابرت اول<ref> Robert I </ref> تاج‌گذاری کرد و در ۱۳۱۴ [[ادوارد دوم (۱۲۸۴ـ۱۳۲۷م)|ادوارد دوم]]<ref>Edward II </ref> را در [[نبرد بنکبرن]]<ref>Battle of Bannockburn</ref> شکست داد. انگلیسی‌ها در ۱۳۲۸م استقلال اسکاتلند را به‌رسمیت شناختند. [[کرامول، اولیور (۱۵۹۹ـ۱۶۵۸)|اولیور کرامول]]<ref>Oliver Cromwell </ref> در ۱۶۵۰ اسکاتلند را تصرف و تحت حکومت انگلستان درآورد. قوۀ مقننۀ اسکاتلند در ۱۷۰۷ به موجب قانون اتحاد<ref>Act of Union</ref> منحل شد و اسکاتلند حق فرستادن نماینده به مجلس بریتانیای کبیر را به‌دست آورد و در واقع مجالس دو کشور یکی شد. هم‌اکنون اسکاتلند ۷۲ نماینده در پارلمان بریتانیا دارد. برطبق حکومت داخلی در ۱۹۹۴، نظام دوگانۀ حکومت محلی برچیده و از ۱۹۹۶ اسکاتلند به ۳۲ ناحیۀ اداری تقسیم شد.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۳

اسکاتلند
نام فارسی اِسکاتْلند
نام لاتین Scotland
جمعیت 5,128,000 نفر
پایتخت ادینبورگ
شهرهای اصلی ادینبورگ، گلاسگو، داندی و ابردین
زبان انگلیسی، اسکاتلندی و گیلی
دین مسیحیت
مساحت (کیلومتر مربع) 78,470 
واحد پول پوند

اِسکاتْلند (Scotland)

اِسکاتْلند

(به لاتین: کالِدونیا[۱]) شمالی‌ترین بخش بریتانیای کبیر، با ۷۸,۴۷۰ کیلومتر مربع مساحت و ۵,۱۲۸,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). سابقاً کشوری مستقل بود. ادینبورگ[۲] مرکز آن است و سایر شهرهای مهم آن عبارت‌اند از گلاسگو، داندی[۳]، و ابردین[۴]. اسکاتلند به سه ناحیۀ طبیعی تقسیم می‌شود: هایلندز[۵]، شامل کوه‌های گرمپین[۶]؛ سنترال لولندز (زمین‌های پست مرکزی)[۷]، شامل دره‌های کلاید[۸] و فورت[۹]؛ و ارتفاعات جنوبی[۱۰]، شامل تپه‌های لمرمیور[۱۱]. جزایر اورکنی[۱۲]، جزایر شتلند[۱۳]، و جزایر غربی[۱۴] نیز در اسکاتلند واقع شده‌اند. بخش عمدۀ جمعیت در سنترال لولندز (زمین‌های پست مرکزی) زندگی می‌کنند. انگلیسی، اسکاتلندی، و گیلی[۱۵] زبان‌های رایج اسکاتلند است. صنایع اسکاتلند عبارت‌اند از تولید موتور کشتی و هواپیما، مواد شیمیایی، پارچه، کاغذ، رایانه، نفت، گاز طبیعی و چاپ، فرآوری مواد غذایی، الکترونیک، استخراج زغال سنگ، و گردشگری. قدمت سکونت در اسکاتلند به هزارۀ سوم پیش از میلاد برمی‌گردد. در قرن ۲م رومی‌ها بخش مرکزی اسکاتلند را اشغال کردند. قبل از رومی‌ها، پیکت[۱۶]ها و سلت[۱۷]ها در این سرزمین سکونت داشتند. در قرن ۶م آنگل[۱۸]ها بخش جنوب شرقی را تا خلیج فورت[۱۹] تصرف و برتون‌ها جنوب غربی را اشغال کردند. اسکات[۲۰]ها نیز، که از ایرلند آمده بودند، در آرگایل‌شر[۲۱] کنونی مستقر شدند. به این ترتیب چهار دولت پیکت‌ها، آنگل‌ها، برتون‌ها، و اسکات‌ها در اسکاتلند تشکیل شد و حدود ۱۵۰ سال دوام آورد. در قرون ۸ تا ۱۲م نورمان[۲۲]ها به اسکاتلند هجوم بردند. در قرن ۱۱م بسیاری از انگلیسی‌ها و نورمان‌ها در این سرزمین ماندگار شدند، زبان انگلیسی در قسمت مرکزی رواج یافت، و نظام فئودالیته برقرار شد. ازدواج خواهرِ اِدگار[۲۳]، پادشاه اسکاتلند، با هنری اول[۲۴]، پادشاه انگلستان موجب صلح بین دو سرزمین شد. در زمان حکومت دیوید اول[۲۵] اسکاتلند به صورت یک ملت درآمد. تلاش ادوارد اول[۲۶] برای الحاق اسکاتلند به انگستان موجب بروز شورش‌هایی شد؛ از افراد مهم اسکاتلند در این دوره رابرت دو بروس[۲۷] است که در ۱۳۰۶م به عنوان رابرت اول[۲۸] تاج‌گذاری کرد و در ۱۳۱۴ ادوارد دوم[۲۹] را در نبرد بنکبرن[۳۰] شکست داد. انگلیسی‌ها در ۱۳۲۸م استقلال اسکاتلند را به‌رسمیت شناختند. اولیور کرامول[۳۱] در ۱۶۵۰ اسکاتلند را تصرف و تحت حکومت انگلستان درآورد. قوۀ مقننۀ اسکاتلند در ۱۷۰۷ به موجب قانون اتحاد[۳۲] منحل شد و اسکاتلند حق فرستادن نماینده به مجلس بریتانیای کبیر را به‌دست آورد و در واقع مجالس دو کشور یکی شد. هم‌اکنون اسکاتلند ۷۲ نماینده در پارلمان بریتانیا دارد. برطبق حکومت داخلی در ۱۹۹۴، نظام دوگانۀ حکومت محلی برچیده و از ۱۹۹۶ اسکاتلند به ۳۲ ناحیۀ اداری تقسیم شد.

 

  1. ↑ Caledonia
  2. ↑ Edinburgh
  3. ↑ Dundee
  4. ↑ Aberdeen
  5. ↑ Highlands
  6. ↑ Grampian Mountains
  7. ↑ Central Lowlands
  8. ↑ Clyde
  9. ↑ Forth
  10. ↑ Southern Uplands
  11. ↑ Lammermuir Hills
  12. ↑ Orkeny Islands
  13. ↑ Shetland Islands
  14. ↑ Western Isles
  15. ↑ Gaelic
  16. ↑ Pict
  17. ↑ Celt
  18. ↑ Angle
  19. ↑ Firth of Forth
  20. ↑ Scott
  21. ↑ Argyllshire
  22. ↑ Norman
  23. ↑ Edgar
  24. ↑ Henry I
  25. ↑ David I
  26. ↑ Edward I
  27. ↑ Robert de Bruce
  28. ↑ Robert I
  29. ↑ Edward II
  30. ↑ Battle of Bannockburn
  31. ↑ Oliver Cromwell
  32. ↑ Act of Union
برگرفته از «https://wikijoo.ir/index.php?title=اسکاتلند&oldid=2010135678»