آنهوئی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
جز (Mohammadi3 صفحهٔ آنهویی را به آنهوئی منتقل کرد)
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
آنهوئی (Anhui)<br>
{{جعبه اطلاعات استان های آسیا
{{جعبه اطلاعات استان های آسیا
|نام فارسی =آنهویی
|نام فارسی =
|نام لاتین =Anhui
|نام لاتین =Anhui
|نام های دیگر=
|نام های دیگر=
خط ۱۰: خط ۷:
|مرکز=
|مرکز=
|شهرهای مهم= آنکینگ، بنگبو، هوای نان و ووهو
|شهرهای مهم= آنکینگ، بنگبو، هوای نان و ووهو
|جمعیت=۶۰,۷۰۰,۰۰۰ نفر (۱۹۹۶)
|جمعیت=61,027,171 نفر (2020م)
|مساحت(کیلومتر مربع)= ۱۳۹,۹۰۰  
|مساحت(کیلومتر مربع)= ۱۳۹,۹۰۰  
|تولیدات و صنایع مهم=کشاورزی
|تولیدات و صنایع مهم=مس، پالایش نفت و کشاورزی
}}استانی در شرق [[چین]]، با ۱۳۹,۹۰۰ کیلومتر مربع مساحت، و ۶۰,۷۰۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). از شمال به [[شاندونگ]]<ref>Shandong</ref>، از شرق به [[جیانگسو]]<ref>Jiangsu</ref>، از جنوب شرقی به [[ججیانگ]]<ref>Zhejiang</ref>، از جنوب به [[جیانگسی]]<ref>Jiangxi</ref>، از جنوب غربی به [[هوبی]]<ref>Hubei</ref>، و از شمال غربی به [[هنان|هِنان]]<ref>Henan</ref> محدود است. آنهوئی استانی کاملاً کشاورزی، و مهم‌ترین محصولش گندم است. [[هفی|هِفی]]<ref>Hefei</ref> مرکز آن است، و شهر‌های مهمش عبارت‌اند از آنکینگ<ref>Anqing</ref>، بِنْگبو<ref>Bengbu</ref>، هوای‌نان<ref>Huainan</ref>، و ووهو<ref>Wuhu</ref>. آنهوئی بخشی از کشور باستانی چو<ref>Chu</ref> بود که در زمان سلسلۀ چین<ref>Qin</ref> (۲۲۱ ـ۲۰۶پ‌م) ضمیمۀ چین شد. در ۱۶۶۷ به استانی مستقل تبدیل گردید. رود هوانگ‌ هو<ref>Huang Ho River</ref> سابقاً در این استان جریان داشت، اما در ۱۸۵۱ مسیر آن تغییر کرد. در ۱۹۳۸ حکومت ملّیون گوئومین‌دانگ<ref>Guomindang</ref> مسیر آن را مجدداً به سوی آنهوئی تغییر داد؛ تونگ‌لینگ<ref>Tongling</ref> مرکز مهم استخراج مس و پالایش نفت به شمار می‌رود. صنایع سبک نیز در این استان توسعه یافته است، اما در دهۀ ۱۹۹۰ بسیاری از کارخانه‌های کوچک، به ویژه کارگاه‌های تولید کاغذ و دباغی چرم، تعطیل شد، زیرا آلاینده‌های فراوانی که وارد رود هوای ‌هه<ref>Huai He River</ref> می‌شد، آب آن را برای هر نوع مصرفی نامناسب کرده بود. صنعت ماشین لباسشویی (با تولید بیش از&nbsp;۱.۵میلیون ماشین در ۱۹۹۶) دومین صنعت بزرگ چین است.<br><!--10260100-->
}}
[[پرونده:10260100.jpg|بندانگشتی|نمایی از شهر هفی و ساختمان مرکز پخش و تلویزیون آنهوئی ]]
آنهوئی (Anhui)<br>
 
استانی در شرق [[چین]]، با ۱۳۹,۹۰۰ کیلومتر مربع مساحت، و 61,027,171 نفر جمعیت (2020م). از شمال به [[شاندونگ]]<ref>Shandong</ref>، از شرق به [[جیانگسو]]<ref>Jiangsu</ref>، از جنوب شرقی به [[ججیانگ]]<ref>Zhejiang</ref>، از جنوب به [[جیانگسی]]<ref>Jiangxi</ref>، از جنوب غربی به [[هوبی]]<ref>Hubei</ref>، و از شمال غربی به [[هنان|هِنان]]<ref>Henan</ref> محدود است. آنهوئی استانی کاملاً [[کشاورزی]]، و مهم‌ترین محصولش [[گندم]] است. [[هفی|هِفی]]<ref>Hefei</ref> مرکز آن است، و شهر‌های مهمش عبارت‌اند از آنکینگ<ref>Anqing</ref>، بِنْگبو<ref>Bengbu</ref>، هوای‌نان<ref>Huainan</ref>، و ووهو<ref>Wuhu</ref>. آنهوئی بخشی از کشور باستانی چو<ref>Chu</ref> بود که در زمان سلسلۀ چین<ref>Qin</ref> (۲۲۱ ـ۲۰۶پ‌م) ضمیمۀ چین شد. در ۱۶۶۷م به استانی مستقل تبدیل گردید. رود هوانگ‌ هو<ref>Huang Ho River</ref> سابقاً در این استان جریان داشت، اما در ۱۸۵۱م مسیر آن تغییر کرد. در ۱۹۳۸م حکومت ملّیون گوئومین‌دانگ<ref>Guomindang</ref> مسیر آن را مجدداً به سوی آنهوئی تغییر داد؛ تونگ‌لینگ<ref>Tongling</ref> مرکز مهم استخراج [[مس (شیمی)|مس]] و پالایش [[نفت]] به شمار می‌رود. صنایع سبک نیز در این استان توسعه یافته است، اما در دهۀ ۱۹۹۰م بسیاری از کارخانه‌های کوچک، به ویژه کارگاه‌های تولید [[کاغذ]] و دباغی [[چرم]]<ref>leather</ref>، تعطیل شد، زیرا آلاینده‌های فراوانی که وارد رود هوای ‌هه<ref>Huai He River</ref> می‌شد، آب آن را برای هر نوع مصرفی نامناسب کرده بود. صنعت ماشین لباسشویی (با تولید بیش از ۱.۵میلیون ماشین در ۱۹۹۶م) دومین صنعت بزرگ چین است.<br><!--10260100-->





نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۲

آنهوئی
نام لاتین Anhui
کشور چین
موقعیت  شرق چین
شهرهای مهم  آنکینگ، بنگبو، هوای نان و ووهو
جمعیت 61,027,171 نفر (2020م)
مساحت(کیلومتر مربع)  ۱۳۹,۹۰۰
تولیدات و صنایع مهم مس، پالایش نفت و کشاورزی
نمایی از شهر هفی و ساختمان مرکز پخش و تلویزیون آنهوئی

آنهوئی (Anhui)

استانی در شرق چین، با ۱۳۹,۹۰۰ کیلومتر مربع مساحت، و 61,027,171 نفر جمعیت (2020م). از شمال به شاندونگ[۱]، از شرق به جیانگسو[۲]، از جنوب شرقی به ججیانگ[۳]، از جنوب به جیانگسی[۴]، از جنوب غربی به هوبی[۵]، و از شمال غربی به هِنان[۶] محدود است. آنهوئی استانی کاملاً کشاورزی، و مهم‌ترین محصولش گندم است. هِفی[۷] مرکز آن است، و شهر‌های مهمش عبارت‌اند از آنکینگ[۸]، بِنْگبو[۹]، هوای‌نان[۱۰]، و ووهو[۱۱]. آنهوئی بخشی از کشور باستانی چو[۱۲] بود که در زمان سلسلۀ چین[۱۳] (۲۲۱ ـ۲۰۶پ‌م) ضمیمۀ چین شد. در ۱۶۶۷م به استانی مستقل تبدیل گردید. رود هوانگ‌ هو[۱۴] سابقاً در این استان جریان داشت، اما در ۱۸۵۱م مسیر آن تغییر کرد. در ۱۹۳۸م حکومت ملّیون گوئومین‌دانگ[۱۵] مسیر آن را مجدداً به سوی آنهوئی تغییر داد؛ تونگ‌لینگ[۱۶] مرکز مهم استخراج مس و پالایش نفت به شمار می‌رود. صنایع سبک نیز در این استان توسعه یافته است، اما در دهۀ ۱۹۹۰م بسیاری از کارخانه‌های کوچک، به ویژه کارگاه‌های تولید کاغذ و دباغی چرم[۱۷]، تعطیل شد، زیرا آلاینده‌های فراوانی که وارد رود هوای ‌هه[۱۸] می‌شد، آب آن را برای هر نوع مصرفی نامناسب کرده بود. صنعت ماشین لباسشویی (با تولید بیش از ۱.۵میلیون ماشین در ۱۹۹۶م) دومین صنعت بزرگ چین است.



  1. Shandong
  2. Jiangsu
  3. Zhejiang
  4. Jiangxi
  5. Hubei
  6. Henan
  7. Hefei
  8. Anqing
  9. Bengbu
  10. Huainan
  11. Wuhu
  12. Chu
  13. Qin
  14. Huang Ho River
  15. Guomindang
  16. Tongling
  17. leather
  18. Huai He River