ابوالخیر فارسی، محمد ( ـ پس از ۹۵۷ق): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه|عنوان=ابوالخیر فارسی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=تقی الدین محمد بن محمد|نام مستعار=فهمی|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=پس از ۹۵۷ق|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=ادیب و شاعر|شغل و تخصص های دیگر=ریاضی‌دان، منجم و پزشک|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=آداب‌السّلطنه (اصفهان، ۱۳۴۵ش)؛ حل‌التّقویم (تهران، ۱۳۴۹ش)؛ احکام‌الاحکام؛ اسامی‌العلوم و اصطلاحات؛ خلاصۀ طلیعةالعلوم؛ اسطرلاب مسطّح؛ انیس‌الاطباء؛ مغنی‌الصّغیر؛ طالع‌نامه؛ بستان‌الادب؛ تقریرالتّحریر|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=پزشکی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}
{{جعبه زندگینامه|عنوان=ابوالخیر فارسی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=تقی الدین محمد بن محمد|نام مستعار=فهمی|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=پس از ۹۵۷ق|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=ادیب و شاعر|شغل و تخصص های دیگر=ریاضی‌دان، منجم و پزشک|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=آداب‌السّلطنه (اصفهان، ۱۳۴۵ش)؛ حل‌التّقویم (تهران، ۱۳۴۹ش)؛ احکام‌الاحکام؛ اسامی‌العلوم و اصطلاحات؛ خلاصۀ طلیعةالعلوم؛ اسطرلاب مسطّح؛ انیس‌الاطباء؛ مغنی‌الصّغیر؛ طالع‌نامه؛ بستان‌الادب؛ تقریرالتّحریر|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=پزشکی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}


ابوالخیر فارسی، محمد (  ـ پس از ۹۵۷ق)<br>
ابوالخیر فارسی، محمد (  - پس از ۹۵۷ق)<br>
<p>(تقی الدین محمد بن محمد، مشهور به اَبوالخِیرِ فارسی) ریاضی‌دان، منجم، پزشک، ادیب و شاعر ایرانی. در [[شیراز، شهر|شیراز]] می‌زیست و از شاگردان [[دشتکی، صدرالدین محمد (شیراز ۸۲۸ـ همان جا ۹۰۳)|میرصدرالدین محمد دشتکی شیرازی]] و پسر او [[دشتکی، غیاث الدین منصور (شیراز ۸۶۶ـ ۹۴۸ق)|میرغیاث‌الدین منصور دشتکی]] بود. گویا با تخلص فهمی شعر نیز می‌سروده است. از آثارش: ''آداب‌السّلطنه'' در آداب سلطنت و وزارت به فارسی (اصفهان، ۱۳۴۵ش)؛ ''حل‌التّقویم'' در هیئت و گاه‌شماری به فارسی (تهران، ۱۳۴۹ش)؛ ''احکام‌الاحکام'' در نجوم به فارسی؛ ''اسامی‌العلوم و اصطلاحات'' در آداب تعلیم و تربیت و اخلاق و معارف به فارسی؛ ''خلاصۀ طلیعةالعلوم'' رساله‌ای در ادبیات، عرفان و ریاضیات به عربی؛ ''اسطرلاب مسطّح'' به فارسی؛ ''انیس‌الاطباء'' در پزشکی به فارسی؛ ''مغنی‌الصّغیر'' در نحو؛ ''طالع‌نامه''؛ ''بستان‌الادب'' در صرف و نحو و لغت؛ ''تقریرالتّحریر'' در ریاضیات.</p>
<p>(تقی‌الدین محمد بن محمد، مشهور به اَبوالخِیرِ فارسی) ریاضی‌دان، منجم، پزشک، ادیب و شاعر ایرانی. در [[شیراز، شهر|شیراز]] می‌زیست و از شاگردان [[دشتکی، صدرالدین محمد (شیراز ۸۲۸ـ همان جا ۹۰۳)|میرصدرالدین محمد دشتکی شیرازی]] و پسر او [[دشتکی، غیاث الدین منصور (شیراز ۸۶۶ـ ۹۴۸ق)|میرغیاث‌الدین منصور دشتکی]] بود. گویا با تخلص فهمی شعر نیز می‌سروده است. </p>
<p>از آثارش: ''آداب‌السّلطنه'' در آداب سلطنت و وزارت به فارسی (اصفهان، ۱۳۴۵ش)؛ ''حل‌التّقویم'' در هیئت و گاه‌شماری به فارسی (تهران، ۱۳۴۹ش)؛ ''احکام‌الاحکام'' در نجوم به فارسی؛ ''اسامی‌العلوم و اصطلاحات'' در آداب تعلیم و تربیت و اخلاق و معارف به فارسی؛ ''خلاصۀ طلیعةالعلوم'' رساله‌ای در ادبیات، عرفان و ریاضیات به عربی؛ ''اسطرلاب مسطّح'' به فارسی؛ ''انیس‌الاطباء'' در پزشکی به فارسی؛ ''مغنی‌الصّغیر'' در نحو؛ ''طالع‌نامه''؛ ''بستان‌الادب'' در صرف و نحو و لغت؛ ''تقریرالتّحریر'' در ریاضیات.</p>
<br><!--11054800-->
<br><!--11054800-->
[[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]]
[[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۲

ابوالخیر فارسی
درگذشت پس از ۹۵۷ق
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی ادیب و شاعر
شغل و تخصص های دیگر ریاضی‌دان، منجم و پزشک
آثار آداب‌السّلطنه (اصفهان، ۱۳۴۵ش)؛ حل‌التّقویم (تهران، ۱۳۴۹ش)؛ احکام‌الاحکام؛ اسامی‌العلوم و اصطلاحات؛ خلاصۀ طلیعةالعلوم؛ اسطرلاب مسطّح؛ انیس‌الاطباء؛ مغنی‌الصّغیر؛ طالع‌نامه؛ بستان‌الادب؛ تقریرالتّحریر
گروه مقاله پزشکی

ابوالخیر فارسی، محمد ( - پس از ۹۵۷ق)

(تقی‌الدین محمد بن محمد، مشهور به اَبوالخِیرِ فارسی) ریاضی‌دان، منجم، پزشک، ادیب و شاعر ایرانی. در شیراز می‌زیست و از شاگردان میرصدرالدین محمد دشتکی شیرازی و پسر او میرغیاث‌الدین منصور دشتکی بود. گویا با تخلص فهمی شعر نیز می‌سروده است.

از آثارش: آداب‌السّلطنه در آداب سلطنت و وزارت به فارسی (اصفهان، ۱۳۴۵ش)؛ حل‌التّقویم در هیئت و گاه‌شماری به فارسی (تهران، ۱۳۴۹ش)؛ احکام‌الاحکام در نجوم به فارسی؛ اسامی‌العلوم و اصطلاحات در آداب تعلیم و تربیت و اخلاق و معارف به فارسی؛ خلاصۀ طلیعةالعلوم رساله‌ای در ادبیات، عرفان و ریاضیات به عربی؛ اسطرلاب مسطّح به فارسی؛ انیس‌الاطباء در پزشکی به فارسی؛ مغنی‌الصّغیر در نحو؛ طالع‌نامه؛ بستان‌الادب در صرف و نحو و لغت؛ تقریرالتّحریر در ریاضیات.