اشتوک، آلفرد (۱۸۷۶ـ۱۹۴۶): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:11356100.jpg|بندانگشتی|آلفرد اشتوک]] | |||
متخصص آلمانی شیمی معدنی. بسیاری از هیدریدهای بور<ref>hydrides of boron | متخصص آلمانی شیمی معدنی. بسیاری از هیدریدهای بور<ref>hydrides of boron | ||
</ref> (بوران<ref>boranes </ref>ها) را تهیه کرد. آزمون‌های شناسایی [[جیوه]] را مطرح کرد و تکنیک‌های آزمایشگاهی بهینه‌ای در زمینۀ کار با فلزات عرضه کرد که هدف آن‌ها کاهش خطر آلودگی بود. در [[دانتزیگ]]<ref>Danzig </ref>، [[گدانسک]]<ref>Gdansk </ref> فعلی در [[لهستان]]، زاده شد و در برلین درس خواند. از ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۶، مدیر بخش شیمی در هنرستان فنیِ [[کارلسروهه]]<ref>Karlsruhe </ref>بود. تا ۱۹۲۳، مبتلا به آلودگی شدید جیوه بود. تحقیق در زمینه هیدریدهای بور، با فرمول عام B<sub>x</sub>H<sub>y</sub>، را در برسلو<ref>Breslau</ref> شروع کرد (۱۹۰۹). در ۱۹۱۲، روش خلأ بالا را برای جداسازی مخلوط های هیدرید بور عرضه کرد. در دهه ۱۹۶۰، برای نخستین بار از هیدریدهای بور عملاً در مواد افزودنی به سوخت راکت استفاده کردند. در ۱۹۲۱، استوک [[بریلیوم]]<ref> beryllium </ref> را، که قبلاً در حالت فلزی به‌صورت کمیاب شناخته شده بود، با [[الکترولیز (شیمی)|الکترولیز]]<ref>electrolysing</ref> مخلوط مذاب فلوئورید سدیم<ref> sodium fluoride | </ref> (بوران<ref>boranes </ref>ها) را تهیه کرد. آزمون‌های شناسایی [[جیوه]] را مطرح کرد و تکنیک‌های آزمایشگاهی بهینه‌ای در زمینۀ کار با فلزات عرضه کرد که هدف آن‌ها کاهش خطر آلودگی بود. در [[دانتزیگ]]<ref>Danzig </ref>، [[گدانسک]]<ref>Gdansk </ref> فعلی در [[لهستان]]، زاده شد و در برلین درس خواند. از ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۶، مدیر بخش شیمی در هنرستان فنیِ [[کارلسروهه]]<ref>Karlsruhe </ref>بود. تا ۱۹۲۳، مبتلا به آلودگی شدید جیوه بود. تحقیق در زمینه هیدریدهای بور، با فرمول عام B<sub>x</sub>H<sub>y</sub>، را در برسلو<ref>Breslau</ref> شروع کرد (۱۹۰۹). در ۱۹۱۲، روش خلأ بالا را برای جداسازی مخلوط های هیدرید بور عرضه کرد. در دهه ۱۹۶۰، برای نخستین بار از هیدریدهای بور عملاً در مواد افزودنی به سوخت راکت استفاده کردند. در ۱۹۲۱، استوک [[بریلیوم]]<ref> beryllium </ref> را، که قبلاً در حالت فلزی به‌صورت کمیاب شناخته شده بود، با [[الکترولیز (شیمی)|الکترولیز]]<ref>electrolysing</ref> مخلوط مذاب فلوئورید سدیم<ref> sodium fluoride | ||
</ref> و بریلیوم تهیه کرد. با این روش، بریلیوم در مقیاس صنعتی تولید شد و در آلیاژ‌های خاص، و شیشه‌ها، و برای ساخت پنجره‌های لامپ‌های اشعه ایکس به‌کار رفت. | </ref> و بریلیوم تهیه کرد. با این روش، بریلیوم در مقیاس صنعتی تولید شد و در آلیاژ‌های خاص، و شیشه‌ها، و برای ساخت پنجره‌های لامپ‌های [[اشعه ایکس]] به‌کار رفت. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۴۵
اِشْتوک، آلفِرِد (۱۸۷۶ـ۱۹۴۶)(Stock, Alfred)
| آلفرد اشتوک Alfred Stock | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۷۶م |
| درگذشت | ۱۹۴۶م |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | برلین |
| شغل و تخصص اصلی | متخصص شیمی معدنی |
| گروه مقاله | شیمی و بیوشیمی |
متخصص آلمانی شیمی معدنی. بسیاری از هیدریدهای بور[۱] (بوران[۲]ها) را تهیه کرد. آزمون‌های شناسایی جیوه را مطرح کرد و تکنیک‌های آزمایشگاهی بهینه‌ای در زمینۀ کار با فلزات عرضه کرد که هدف آن‌ها کاهش خطر آلودگی بود. در دانتزیگ[۳]، گدانسک[۴] فعلی در لهستان، زاده شد و در برلین درس خواند. از ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۶، مدیر بخش شیمی در هنرستان فنیِ کارلسروهه[۵]بود. تا ۱۹۲۳، مبتلا به آلودگی شدید جیوه بود. تحقیق در زمینه هیدریدهای بور، با فرمول عام BxHy، را در برسلو[۶] شروع کرد (۱۹۰۹). در ۱۹۱۲، روش خلأ بالا را برای جداسازی مخلوط های هیدرید بور عرضه کرد. در دهه ۱۹۶۰، برای نخستین بار از هیدریدهای بور عملاً در مواد افزودنی به سوخت راکت استفاده کردند. در ۱۹۲۱، استوک بریلیوم[۷] را، که قبلاً در حالت فلزی به‌صورت کمیاب شناخته شده بود، با الکترولیز[۸] مخلوط مذاب فلوئورید سدیم[۹] و بریلیوم تهیه کرد. با این روش، بریلیوم در مقیاس صنعتی تولید شد و در آلیاژ‌های خاص، و شیشه‌ها، و برای ساخت پنجره‌های لامپ‌های اشعه ایکس به‌کار رفت.