آمدی، سیف الدین علی (آمد ۵۵۱ـ دمشق ۶۳۱ق): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=سیف الدین علی آمدی|نام=Sayf al-Din Ali Amedi|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=آمد ۵۵۱ق|تاریخ مرگ=دمشق ۶۳۱ق|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=فقه حنبلی در بغداد - علوم عقلی در سوریه|شغل و تخصص اصلی=فقیه و متکلم|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=مدرس مدرسۀ عزیزیّۀ دمشق|جوایز و افتخارات=|آثار=ابکارالافکار؛ احکام الحکّام فی اصول الاحکام؛ منتهی‌السَّئول فی علم‌الاصول؛ دقائق‌الحقایق درحکمت و غایة‌‌المرام فی علم‌الکلام.|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=دین اسلام|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | |||
آمِدی، سیف‌الدین علی (آمد ۵۵۱ـ دمشق ۶۳۱ق) Amedi, Sayf al-Din Ali | آمِدی، سیف‌الدین علی (آمد ۵۵۱ـ دمشق ۶۳۱ق) Amedi, Sayf al-Din Ali | ||
فقیه و متکلم شافعی. در بغداد فقه حنبلی را نزد نصر بن فتیان خواند. سپس به مذهب شافعی گروید و فقه آن را نزد ابوالقاسم بن فضلان فراگرفت. سپس در سوریه به یادگیری علوم عقلی پرداخت. چندی نیز در مصر تدریس کرد، اما به‌سبب حسادت برخی فقیهان آن‌جا به فساد عقیده متهم شد و ریختن خون او را مباح دانستند؛ از بیم جان به شام رفت و در شهر حمات بسیار نوشت. چندی نیز در مدرسۀ عزیزیّۀ دمشق تدریس کرد؛ اما درپی مخالفت با تدریس فلسفه در مدارس، به ناچار خانه‌نشین شد. او در تدریس توانا و در مناظره کم‌نظیر بود. مشی فلسفی در همۀ آثار او پیداست. ''الاحکام'' را به‌شیوۀ متکلمان نوشت. کمابیش بیست کتاب نوشت که بیشتر آن‌ها ازمیان رفته و برخی نیز چاپ نشده‌اند. | فقیه و متکلم شافعی. در [[بغداد]] فقه [[حنبلی، مذهب|حنبلی]] را نزد نصر بن فتیان خواند. سپس به مذهب [[شافعیه|شافعی]] گروید و فقه آن را نزد ابوالقاسم بن فضلان فراگرفت. سپس در [[سوریه]] به یادگیری علوم عقلی پرداخت. چندی نیز در [[مصر]] تدریس کرد، اما به‌سبب حسادت برخی فقیهان آن‌جا به فساد عقیده متهم شد و ریختن خون او را مباح دانستند؛ از بیم جان به [[شام]] رفت و در شهر حمات بسیار نوشت. چندی نیز در مدرسۀ عزیزیّۀ [[دمشق]] تدریس کرد؛ اما درپی مخالفت با تدریس [[فلسفه]] در مدارس، به ناچار خانه‌نشین شد. او در تدریس توانا و در مناظره کم‌نظیر بود. مشی فلسفی در همۀ آثار او پیداست. ''الاحکام'' را به‌شیوۀ متکلمان نوشت. کمابیش بیست کتاب نوشت که بیشتر آن‌ها ازمیان رفته و برخی نیز چاپ نشده‌اند. | ||
از آثار اوست: ''ابکارالافکار'' در کلام؛ ''احکام الحکّام فی اصول الاحکام''؛ ''منتهی‌السَّئول فی علم‌الاصول''؛ ''دقائق‌الحقایق'' درحکمت و ''غایة‌‌المرام فی علم‌الکلام''. | از آثار اوست: ''ابکارالافکار'' در کلام؛ ''احکام الحکّام فی اصول الاحکام''؛ ''منتهی‌السَّئول فی علم‌الاصول''؛ ''دقائق‌الحقایق'' درحکمت و ''غایة‌‌المرام فی علم‌الکلام''. | ||
<br/> | <br/> | ||
---- | |||
[[Category:دین اسلام]] [[Category:فقه و اصول و احکام]] [[Category:فلسفه ، منطق و کلام]] [[Category:کلام – اشخاص و فرقه ها و آثار]] | [[Category:دین اسلام]] [[Category:فقه و اصول و احکام]] [[Category:فلسفه ، منطق و کلام]] [[Category:کلام – اشخاص و فرقه ها و آثار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۴
| سیف الدین علی آمدی Sayf al-Din Ali Amedi | |
|---|---|
| زادروز |
آمد ۵۵۱ق |
| درگذشت | دمشق ۶۳۱ق |
| تحصیلات و محل تحصیل | فقه حنبلی در بغداد - علوم عقلی در سوریه |
| شغل و تخصص اصلی | فقیه و متکلم |
| آثار | ابکارالافکار؛ احکام الحکّام فی اصول الاحکام؛ منتهی‌السَّئول فی علم‌الاصول؛ دقائق‌الحقایق درحکمت و غایة‌‌المرام فی علم‌الکلام. |
| گروه مقاله | دین اسلام |
آمِدی، سیف‌الدین علی (آمد ۵۵۱ـ دمشق ۶۳۱ق) Amedi, Sayf al-Din Ali
فقیه و متکلم شافعی. در بغداد فقه حنبلی را نزد نصر بن فتیان خواند. سپس به مذهب شافعی گروید و فقه آن را نزد ابوالقاسم بن فضلان فراگرفت. سپس در سوریه به یادگیری علوم عقلی پرداخت. چندی نیز در مصر تدریس کرد، اما به‌سبب حسادت برخی فقیهان آن‌جا به فساد عقیده متهم شد و ریختن خون او را مباح دانستند؛ از بیم جان به شام رفت و در شهر حمات بسیار نوشت. چندی نیز در مدرسۀ عزیزیّۀ دمشق تدریس کرد؛ اما درپی مخالفت با تدریس فلسفه در مدارس، به ناچار خانه‌نشین شد. او در تدریس توانا و در مناظره کم‌نظیر بود. مشی فلسفی در همۀ آثار او پیداست. الاحکام را به‌شیوۀ متکلمان نوشت. کمابیش بیست کتاب نوشت که بیشتر آن‌ها ازمیان رفته و برخی نیز چاپ نشده‌اند.
از آثار اوست: ابکارالافکار در کلام؛ احکام الحکّام فی اصول الاحکام؛ منتهی‌السَّئول فی علم‌الاصول؛ دقائق‌الحقایق درحکمت و غایة‌‌المرام فی علم‌الکلام.