پارسیان، شهرستان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران|نام فارسی=|نام لاتین=Parsian|نام قدیمی=|نام دیگر=گاوبندی (نام پیشین)|استان=هرمزگان|شهرستان=|بخش=بخش مرکزی و کوشکنار|موقعیت=غرب استان هرمزگان|جمعیت=50,596نفر (1395ش)|نوع اقلیم=آب و هوای گرم و مرطوب|ارتفاع از سطح دریا=حدود 60متر|تولیدات و صنایع مهم=خرما|برخی بناهای مهم=|شهر ها و آبادی های مهم=شهرهای پارسیان، دشتی، و کوشکنار}} | |||
پارسیان، شهرستان (County) Parsian | پارسیان، شهرستان (County) Parsian | ||
[[پرونده:2042170758.jpg|بندانگشتی|تقسیمات شهرستان پارسیان]] | |||
[[پرونده:2042170758- 2.jpg|بندانگشتی|منظره‌ای از درۀ بوچیر، در فاصلۀ 5کیلومتری روستای بوچیر، 70کیلومتری شهر پارسیان]] | |||
(نام پیشین: گاوبندی) غربی‌ترین و همچنین پس از [[ابوموسی، شهرستان|شهرستان ابوموسی]] کوچک‌ترین شهرستان [[هرمزگان، استان|استان هرمزگان]]، مشتمل بر دو بخش مرکزی و کوشکنار<ref>Kushk-e Nar</ref>، با مرکزیت اداری شهر [[گاوبندی، شهر|پارسیان]]. براساس سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت این شهرستان 50,596نفر است؛ برپایۀ اطلاعات مرکز آمار ایران، از این رقم نزدیک به 49درصد روستانشین و بیش از 51درصد شهرنشین هستند. این شهرستان، شامل چهار دهستان به نام‌های مهرگان، بوچیر<ref>Buchir</ref>، کوشکنار، و بهدشت، و سه شهر به نام‌های پارسیان، دشتی و کوشکنار می‌شود. شهرستان پارسیان در نواحی جنوب شرقی با [[بندر لنگه، شهرستان|شهرستان بندر لنگه]]، در جنوب با [[خلیج فارس]]، در غرب با شهرستان عسلویه در [[بوشهر، استان|استان بوشهر]]، در شمال با [[لامرد، شهرستان|شهرستان لامرد]] در [[فارس، استان|استان فارس]] و در شرق با [[بستک، شهرستان|شهرستان بستک]] محدود می‌شود. | |||
این شهرستان از لحاظ اقلیمی گرم و مرطوب، متوسط ارتفاع آن از سطح دریا حدود 60متر و مرتفع‌ترین مناطق آن کوه‌های شمالی شهرستان است که ارتفاع آنها به ۱۰۰۰متر هم می‌رسد. بیشتر مردم این شهرستان سنی شافعی، فارس‌زبان با گویش محلی و برخی روستاهای آن عرب‌زبانند. شغل آنها صیادی، کشاورزی، تجارت ماهی و کار در سکوها و تأسیسات مربوط به نفت و گاز و همچنین مشاغلِ خدماتیِ کشورهای حاشیۀ خلیج فارس است. عمده‌ترین محصولات کشاورزی این شهرستان نخست خرما، سپس میوه‌های جالیزی، صیفی‌جات، سبزیجات و تنباکو است. | |||
مرکز این شهرستان از طریق سه جاده به محورهای مواصلاتی کشور متصل است: 1. بوشهر-عسلویه-پارسیان؛ 2. بندرعباس-بندر خمیر-بندر لنگه-پارسیان؛ 3. شیراز-پارسیان. | |||
برخی از مناطق گردشگری این شهرستان: پارک شهروند در شهر کوشکنار؛ مجموعه تفریحی ساحلیِ روستاهای سروباش، فارسی، اکبری، تمبو جنوبی و تمبو شمالی؛ منطقۀ تفریحی و علفزار کورو واقع در شهر کوشکنار؛ منطقۀ تشتک تاسو و لاور در کوه‌های سمت جنوبی شهر کوشکنار؛ سد سرتنگ؛ مجموعۀ تفریحی-گردشگری تبن کوشکنار؛ غار بهده در شمال روستای بهده و در فاصلۀ ۴۰کیلومتری شهر پارسیان؛ چشمه و آبشار روستای بوچیر در شرق شهرستان پارسیان. | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۳۳
| پارسیان، شهرستان | |
|---|---|
| کشور | پرونده:Flag of Iran.svg ایران |
| استان | هرمزگان |
| بخش | بخش مرکزی و کوشکنار |
| نام دیگر | گاوبندی (نام پیشین) |
| جمعیت | 50,596نفر (1395ش) |
| موقعیت | غرب استان هرمزگان |
| نوع اقلیم | آب و هوای گرم و مرطوب |
| ارتفاع از سطح دریا | حدود 60متر |
| تولیدات و صنایع مهم | خرما |
| نام لاتین | Parsian |
| شهر ها و آبادی های مهم | شهرهای پارسیان، دشتی، و کوشکنار |
پارسیان، شهرستان (County) Parsian
(نام پیشین: گاوبندی) غربی‌ترین و همچنین پس از شهرستان ابوموسی کوچک‌ترین شهرستان استان هرمزگان، مشتمل بر دو بخش مرکزی و کوشکنار[۱]، با مرکزیت اداری شهر پارسیان. براساس سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت این شهرستان 50,596نفر است؛ برپایۀ اطلاعات مرکز آمار ایران، از این رقم نزدیک به 49درصد روستانشین و بیش از 51درصد شهرنشین هستند. این شهرستان، شامل چهار دهستان به نام‌های مهرگان، بوچیر[۲]، کوشکنار، و بهدشت، و سه شهر به نام‌های پارسیان، دشتی و کوشکنار می‌شود. شهرستان پارسیان در نواحی جنوب شرقی با شهرستان بندر لنگه، در جنوب با خلیج فارس، در غرب با شهرستان عسلویه در استان بوشهر، در شمال با شهرستان لامرد در استان فارس و در شرق با شهرستان بستک محدود می‌شود.
این شهرستان از لحاظ اقلیمی گرم و مرطوب، متوسط ارتفاع آن از سطح دریا حدود 60متر و مرتفع‌ترین مناطق آن کوه‌های شمالی شهرستان است که ارتفاع آنها به ۱۰۰۰متر هم می‌رسد. بیشتر مردم این شهرستان سنی شافعی، فارس‌زبان با گویش محلی و برخی روستاهای آن عرب‌زبانند. شغل آنها صیادی، کشاورزی، تجارت ماهی و کار در سکوها و تأسیسات مربوط به نفت و گاز و همچنین مشاغلِ خدماتیِ کشورهای حاشیۀ خلیج فارس است. عمده‌ترین محصولات کشاورزی این شهرستان نخست خرما، سپس میوه‌های جالیزی، صیفی‌جات، سبزیجات و تنباکو است.
مرکز این شهرستان از طریق سه جاده به محورهای مواصلاتی کشور متصل است: 1. بوشهر-عسلویه-پارسیان؛ 2. بندرعباس-بندر خمیر-بندر لنگه-پارسیان؛ 3. شیراز-پارسیان.
برخی از مناطق گردشگری این شهرستان: پارک شهروند در شهر کوشکنار؛ مجموعه تفریحی ساحلیِ روستاهای سروباش، فارسی، اکبری، تمبو جنوبی و تمبو شمالی؛ منطقۀ تفریحی و علفزار کورو واقع در شهر کوشکنار؛ منطقۀ تشتک تاسو و لاور در کوه‌های سمت جنوبی شهر کوشکنار؛ سد سرتنگ؛ مجموعۀ تفریحی-گردشگری تبن کوشکنار؛ غار بهده در شمال روستای بهده و در فاصلۀ ۴۰کیلومتری شهر پارسیان؛ چشمه و آبشار روستای بوچیر در شرق شهرستان پارسیان.
تاریخچه
در اواخر دورۀ قاجار، گاوبندی جزو ایالت فارس و بنادر بود؛ در تقسیمات کشوری اواخر دورۀ رضاشاه به عنوان یکی از بخش‌های شهرستان لارستان استان فارس شناخته شد؛ در اوایل دهۀ 1330ش با ارتقای بندر لنگه به شهرستان، گاوبندی به تابعیت این شهرستان درآمد؛ در سال ۱۳۴۶ش با ایجاد استان «بنادر، جزایر، سواحل خلیج فارس و دریای عمان» (به مرکزیت بندرعباس) بندر لنگه از استان فارس منتزع و تابع این استان گردید. این استان در سال ۱۳۵۵ش با تصویب هیأت وزیران به هرمزگان تغییر نام یافت. بنا بر مصوبۀ 9 آبان ۱۳۸۳ش هیأت دولت، بخش گاوبندی از شهرستان بندر لنگه انتزاع و به شهرستان ارتقاء یافت. نام این شهرستان و مرکز آن در سال ۱۳۸۶ش به پارسیان تغییر یافته است.