آنهوئی: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات استان های آسیا | {{جعبه اطلاعات استان های آسیا | ||
|نام فارسی = | |نام فارسی = | ||
|نام لاتین =Anhui | |نام لاتین =Anhui | ||
|نام های دیگر= | |نام های دیگر= | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۰: | ||
|مساحت(کیلومتر مربع)= ۱۳۹,۹۰۰ | |مساحت(کیلومتر مربع)= ۱۳۹,۹۰۰ | ||
|تولیدات و صنایع مهم=مس، پالایش نفت و کشاورزی | |تولیدات و صنایع مهم=مس، پالایش نفت و کشاورزی | ||
}}استانی در شرق [[چین]]، با ۱۳۹,۹۰۰ کیلومتر مربع مساحت، و 61,027,171 نفر جمعیت (2020م). از شمال به [[شاندونگ]]<ref>Shandong</ref>، از شرق به [[جیانگسو]]<ref>Jiangsu</ref>، از جنوب شرقی به [[ججیانگ]]<ref>Zhejiang</ref>، از جنوب به [[جیانگسی]]<ref>Jiangxi</ref>، از جنوب غربی به [[هوبی]]<ref>Hubei</ref>، و از شمال غربی به [[هنان|هِنان]]<ref>Henan</ref> محدود است. آنهوئی استانی کاملاً [[کشاورزی]]، و مهم‌ترین محصولش [[گندم]] است. [[هفی|هِفی]]<ref>Hefei</ref> مرکز آن است، و شهرهای مهمش عبارت‌اند از آنکینگ<ref>Anqing</ref>، بِنْگبو<ref>Bengbu</ref>، هوای‌نان<ref>Huainan</ref>، و ووهو<ref>Wuhu</ref>. آنهوئی بخشی از کشور باستانی چو<ref>Chu</ref> بود که در زمان سلسلۀ چین<ref>Qin</ref> (۲۲۱ ـ۲۰۶پ‌م) ضمیمۀ چین شد. در ۱۶۶۷م به استانی مستقل تبدیل گردید. رود هوانگ هو<ref>Huang Ho River</ref> سابقاً در این استان جریان داشت، اما در ۱۸۵۱م مسیر آن تغییر کرد. در ۱۹۳۸م حکومت ملّیون گوئومین‌دانگ<ref>Guomindang</ref> مسیر آن را مجدداً به سوی آنهوئی تغییر داد؛ تونگ‌لینگ<ref>Tongling</ref> مرکز مهم استخراج [[مس (شیمی)|مس]] و پالایش [[نفت]] به شمار می‌رود. صنایع سبک نیز در این استان توسعه یافته است، اما در دهۀ ۱۹۹۰م بسیاری از کارخانه‌های کوچک، به ویژه کارگاه‌های تولید [[کاغذ]] و دباغی [[چرم]]<ref>leather</ref>، تعطیل شد، زیرا آلاینده‌های فراوانی که وارد رود هوای هه<ref>Huai He River</ref> می‌شد، آب آن را برای هر نوع مصرفی نامناسب کرده بود. صنعت ماشین لباسشویی (با تولید بیش از ۱.۵میلیون ماشین در ۱۹۹۶م) دومین صنعت بزرگ چین است.<br><!--10260100--> | }} | ||
[[پرونده:10260100.jpg|بندانگشتی|نمایی از شهر هفی و ساختمان مرکز پخش و تلویزیون آنهوئی ]] | |||
آنهوئی (Anhui)<br> | |||
استانی در شرق [[چین]]، با ۱۳۹,۹۰۰ کیلومتر مربع مساحت، و 61,027,171 نفر جمعیت (2020م). از شمال به [[شاندونگ]]<ref>Shandong</ref>، از شرق به [[جیانگسو]]<ref>Jiangsu</ref>، از جنوب شرقی به [[ججیانگ]]<ref>Zhejiang</ref>، از جنوب به [[جیانگسی]]<ref>Jiangxi</ref>، از جنوب غربی به [[هوبی]]<ref>Hubei</ref>، و از شمال غربی به [[هنان|هِنان]]<ref>Henan</ref> محدود است. آنهوئی استانی کاملاً [[کشاورزی]]، و مهم‌ترین محصولش [[گندم]] است. [[هفی|هِفی]]<ref>Hefei</ref> مرکز آن است، و شهرهای مهمش عبارت‌اند از آنکینگ<ref>Anqing</ref>، بِنْگبو<ref>Bengbu</ref>، هوای‌نان<ref>Huainan</ref>، و ووهو<ref>Wuhu</ref>. آنهوئی بخشی از کشور باستانی چو<ref>Chu</ref> بود که در زمان سلسلۀ چین<ref>Qin</ref> (۲۲۱ ـ۲۰۶پ‌م) ضمیمۀ چین شد. در ۱۶۶۷م به استانی مستقل تبدیل گردید. رود هوانگ هو<ref>Huang Ho River</ref> سابقاً در این استان جریان داشت، اما در ۱۸۵۱م مسیر آن تغییر کرد. در ۱۹۳۸م حکومت ملّیون گوئومین‌دانگ<ref>Guomindang</ref> مسیر آن را مجدداً به سوی آنهوئی تغییر داد؛ تونگ‌لینگ<ref>Tongling</ref> مرکز مهم استخراج [[مس (شیمی)|مس]] و پالایش [[نفت]] به شمار می‌رود. صنایع سبک نیز در این استان توسعه یافته است، اما در دهۀ ۱۹۹۰م بسیاری از کارخانه‌های کوچک، به ویژه کارگاه‌های تولید [[کاغذ]] و دباغی [[چرم]]<ref>leather</ref>، تعطیل شد، زیرا آلاینده‌های فراوانی که وارد رود هوای هه<ref>Huai He River</ref> می‌شد، آب آن را برای هر نوع مصرفی نامناسب کرده بود. صنعت ماشین لباسشویی (با تولید بیش از ۱.۵میلیون ماشین در ۱۹۹۶م) دومین صنعت بزرگ چین است.<br><!--10260100--> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۲
| آنهوئی | |
|---|---|
| نام لاتین | Anhui |
| کشور | چین |
| موقعیت | شرق چین |
| شهرهای مهم | آنکینگ، بنگبو، هوای نان و ووهو |
| جمعیت | 61,027,171 نفر (2020م) |
| مساحت(کیلومتر مربع) | ۱۳۹,۹۰۰ |
| تولیدات و صنایع مهم | مس، پالایش نفت و کشاورزی |
آنهوئی (Anhui)
استانی در شرق چین، با ۱۳۹,۹۰۰ کیلومتر مربع مساحت، و 61,027,171 نفر جمعیت (2020م). از شمال به شاندونگ[۱]، از شرق به جیانگسو[۲]، از جنوب شرقی به ججیانگ[۳]، از جنوب به جیانگسی[۴]، از جنوب غربی به هوبی[۵]، و از شمال غربی به هِنان[۶] محدود است. آنهوئی استانی کاملاً کشاورزی، و مهم‌ترین محصولش گندم است. هِفی[۷] مرکز آن است، و شهرهای مهمش عبارت‌اند از آنکینگ[۸]، بِنْگبو[۹]، هوای‌نان[۱۰]، و ووهو[۱۱]. آنهوئی بخشی از کشور باستانی چو[۱۲] بود که در زمان سلسلۀ چین[۱۳] (۲۲۱ ـ۲۰۶پ‌م) ضمیمۀ چین شد. در ۱۶۶۷م به استانی مستقل تبدیل گردید. رود هوانگ هو[۱۴] سابقاً در این استان جریان داشت، اما در ۱۸۵۱م مسیر آن تغییر کرد. در ۱۹۳۸م حکومت ملّیون گوئومین‌دانگ[۱۵] مسیر آن را مجدداً به سوی آنهوئی تغییر داد؛ تونگ‌لینگ[۱۶] مرکز مهم استخراج مس و پالایش نفت به شمار می‌رود. صنایع سبک نیز در این استان توسعه یافته است، اما در دهۀ ۱۹۹۰م بسیاری از کارخانه‌های کوچک، به ویژه کارگاه‌های تولید کاغذ و دباغی چرم[۱۷]، تعطیل شد، زیرا آلاینده‌های فراوانی که وارد رود هوای هه[۱۸] می‌شد، آب آن را برای هر نوع مصرفی نامناسب کرده بود. صنعت ماشین لباسشویی (با تولید بیش از ۱.۵میلیون ماشین در ۱۹۹۶م) دومین صنعت بزرگ چین است.