موری پراهیا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
|نام اصلی= | |نام اصلی= | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب=سر | ||
|زادروز=نیویورک 19 آوریل 1947م | |زادروز=نیویورک 19 آوریل 1947م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ= | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
[[پرونده:2042162386.jpg|جایگزین=موری پراهیا|بندانگشتی|موری پراهیا]] | [[پرونده:2042162386.jpg|جایگزین=موری پراهیا|بندانگشتی|موری پراهیا]] | ||
موری پراهیا (نیویورک 19 آوریل 1947م- ) | موری پراهیا (نیویورک 19 آوریل 1947م- ) | ||
[[پرونده:Murray David Perahia.jpg|بندانگشتی|موری پراهیا]] | |||
(نام کامل: موری دیوید پراهیا؛ به انگلیسی: Murray David Perahia) پیانیست و رهبر ارکستر امریکایی. پدرش از یهودیان یونان بود که در سال 1935 به [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] مهاجرت کرد. موری که هم‌اکنون به همراه همسرش در [[لندن (انگلستان)|لندن]] زندگی می‌کند، عضو افتخاری آکادمی سلطنتی موسیقی لندن<ref>Royal Academy of Music</ref> است و علاوه بر این، درجۀ نشان هنر امپراتوری بریتانیا (عنوان سِر<ref>Sir</ref>) را هم دارد. وی تاکنون توانسته است جوایز زیادی کسب کند که یکی از آنها جایزۀ ولف در هنر<ref>Wolf Prize in Arts </ref> (2015) است. از دیگر جوایز او به سه [[جایزه گرمی|جایزۀ گرمی]] و ۹ جایزۀ گرامافون<ref>gramophone</ref> می‌توان اشاره کرد. | |||
پراهیا نوازندگی [[پیانو]] را از سن ۴ سالگی شروع کرد، اما فعالیت جدی او از سن پانزده سالگی بوده است. در هفده سالگی وارد کالج مان<ref>Mannes College</ref> شد و بعدتر در دانشکدۀ مارلبرو<ref>Marlboro</ref> تحت نظر اساتیدی چون [[رودولف سرکین]] و [[پابلو کازالس (۱۸۷۶ـ۱۹۷۳)|پابلو کازالس]] آموزش دید. در 25 سالگی توانست به عنوان اولین امریکایی جایزۀ اول مسابقات بین‌المللی پیانو لیدز <ref>Leeds Piano Competition</ref> را از آن خود کند. او در این مسابقه توانست با اجرای کنسرتو پیانوی شمارۀ 1 [[شوپن، فردریک فرانسوا (۱۸۱۰ـ۱۸۴۹)|شوپن]] نگاه همه را به مهارت و تکنیک خود جلب کند. اولین فعالیت جدی پراهیا در زمینۀ ضبط، اجرای تمامی کنسرتو پیانوهای موتسارت، به همراه ارکستر مجلسی انگلیس بود. همچنین در دهۀ ۱۹۸۰ کنسرتو پیانوهای [[بتهوون، لودویگ وان (۱۷۷۰ـ۱۸۲۷)|بتهوون]] را به رهبری [[هایتینک، برنارد (۱۹۲۹)|برنارد هایتینک]]<ref>Bernard Haitink</ref> و ارکستر رویال کنسرتگبو<ref>Royal Concertgebouw</ref> اجرا و ضبط کرد. از ابتدای دهۀ ۱۹۹۰ تا سال 2008 که درگیر درمان عفونت انگشت شستش بود، جز موارد نادری، از اجرا و ضبط موسیقی فاصله گرفت. تا اکتبر و نوامبر همین سال اخیر که با ارکستر رویال کنسرتگبو و رهبری برنارد هیتینک یک تور هنری گسترده در آسیا برگزار کرد و پس از آن جز اجراهای صحنه‌ای و استودیویی متعدد، در زمینۀ تدریس موسیقی هم بسیار فعال بوده است. | |||
پراهیا به عنوان یکی از برجسته‌ترین نوازندگان زندۀ پیانو از مشهورترین مفسران آثار [[باخ، یوهان سباستیان (۱۶۸۵ـ۱۷۵۰)|باخ]]، [[هندل، گیورگ فریدریش (۱۶۸۵ـ۱۷۵۹)|هندل]]، [[موتسارت، ولفگانگ آمادیوس (۱۷۵۶ـ۱۷۹۱)|موتسارت]]، بتهوون و [[شومان ، روبرت (۱۸۱۰ـ۱۸۵۶)|شومان]] است. | |||
پراهیا به عنوان یکی از برجسته‌ترین نوازندگان زندۀ پیانو از مشهورترین مفسران آثار [[باخ، یوهان سباستیان (۱۶۸۵ـ۱۷۵۰)|باخ]]، [[هندل، گیورگ فریدریش (۱۶۸۵ـ۱۷۵۹)|هندل]]، [[موتسارت، ولفگانگ آمادیوس (۱۷۵۶ـ۱۷۹۱)|موتسارت]]، | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۳۷
| موری پراهیا Murray David Perahia | |
|---|---|
| زادروز |
نیویورک 19 آوریل 1947م |
| محل زندگی | لندن |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کالج مان؛ دانشکدۀ مارلبرو |
| شغل و تخصص اصلی | نوازندۀ پیانو و رهبر ارکستر |
| سبک | کلاسیک |
| لقب | سر |
| آثار | اجرای آثار باخ، هندل، موتسارت، بتهوون و شومان |
| گروه مقاله | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | سه جایزۀ گرمی؛ ۹ جایزۀ گرامافون؛ جایزۀ ولف در هنر؛ نشان هنر امپراتوری بریتانیا |
موری پراهیا (نیویورک 19 آوریل 1947م- )
(نام کامل: موری دیوید پراهیا؛ به انگلیسی: Murray David Perahia) پیانیست و رهبر ارکستر امریکایی. پدرش از یهودیان یونان بود که در سال 1935 به امریکا مهاجرت کرد. موری که هم‌اکنون به همراه همسرش در لندن زندگی می‌کند، عضو افتخاری آکادمی سلطنتی موسیقی لندن[۱] است و علاوه بر این، درجۀ نشان هنر امپراتوری بریتانیا (عنوان سِر[۲]) را هم دارد. وی تاکنون توانسته است جوایز زیادی کسب کند که یکی از آنها جایزۀ ولف در هنر[۳] (2015) است. از دیگر جوایز او به سه جایزۀ گرمی و ۹ جایزۀ گرامافون[۴] می‌توان اشاره کرد.
پراهیا نوازندگی پیانو را از سن ۴ سالگی شروع کرد، اما فعالیت جدی او از سن پانزده سالگی بوده است. در هفده سالگی وارد کالج مان[۵] شد و بعدتر در دانشکدۀ مارلبرو[۶] تحت نظر اساتیدی چون رودولف سرکین و پابلو کازالس آموزش دید. در 25 سالگی توانست به عنوان اولین امریکایی جایزۀ اول مسابقات بین‌المللی پیانو لیدز [۷] را از آن خود کند. او در این مسابقه توانست با اجرای کنسرتو پیانوی شمارۀ 1 شوپن نگاه همه را به مهارت و تکنیک خود جلب کند. اولین فعالیت جدی پراهیا در زمینۀ ضبط، اجرای تمامی کنسرتو پیانوهای موتسارت، به همراه ارکستر مجلسی انگلیس بود. همچنین در دهۀ ۱۹۸۰ کنسرتو پیانوهای بتهوون را به رهبری برنارد هایتینک[۸] و ارکستر رویال کنسرتگبو[۹] اجرا و ضبط کرد. از ابتدای دهۀ ۱۹۹۰ تا سال 2008 که درگیر درمان عفونت انگشت شستش بود، جز موارد نادری، از اجرا و ضبط موسیقی فاصله گرفت. تا اکتبر و نوامبر همین سال اخیر که با ارکستر رویال کنسرتگبو و رهبری برنارد هیتینک یک تور هنری گسترده در آسیا برگزار کرد و پس از آن جز اجراهای صحنه‌ای و استودیویی متعدد، در زمینۀ تدریس موسیقی هم بسیار فعال بوده است.
پراهیا به عنوان یکی از برجسته‌ترین نوازندگان زندۀ پیانو از مشهورترین مفسران آثار باخ، هندل، موتسارت، بتهوون و شومان است.