تفرش، شهرستان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:
{{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران
{{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران
| نام فارسی =  
| نام فارسی =  
|نام لاتین =  
|نام لاتین =Tafresh
| نام‌ قدیمی =  
| نام‌ قدیمی =  
| نام دیگر =  
| نام دیگر =  
| استان = مرکزی
| استان = مرکزی
| شهرستان =  
| شهرستان =  
| بخش = مرکزی و فراهان
| بخش = مرکزی
| موقعیت = جنوب شهرستان ساوه، غرب شهرستان قم، شمال شهرستان‌های آشتیان و اراک و شرق شهرستان کمیجان
| موقعیت = شمال غربیِ مناطق مرکزی ایران و در نواحی مرکزی استان مرکزی
| جمعیت = ۴۸,۵۹۱ نفر(۱۳۸۵ش)
| جمعیت = 24,913نفر (1395ش)
| نوع اقلیم = در نواحی کوهستانی معتدل مایل به سرد تا سرد - در کوه‌پایه‌ها و دشت فراهان معتدل  
| نوع اقلیم = در نواحی کوهستانی معتدل مایل به سرد تا سرد - در کوهپایه‌ها و دشت‌ها معتدل  
| ارتفاع از سطح دریا =  
| ارتفاع از سطح دریا =  
| تولیدات و صنایع مهم = غلات، خشکبار، پیاز، انگور، و انواع میوه، حبوبات، سبزیجات، گلیم، و جاجیم
| تولیدات و صنایع مهم = غلات و حبوبات، بادام، گردو، پیاز، انگور، و انواع میوه، سبزیجات، قالی، گلیم، و جاجیم
| برخی بناهای مهم =  
| برخی بناهای مهم =مسجد جامع شِش‌ناو
| شهر ها و آبادی های مهم = تفرش، فرمهین، بازرجان، شهراب، فشک، خانک، و جفتان
| شهر ها و آبادی های مهم = تفرش، بازرجان، خانک، خرازان و شهراب
}}تفرش، شهرستان  (County) Tafresh
}}تفرش، شهرستان  (County) Tafresh
[[پرونده:14179700.jpg|بندانگشتی|تقسیمات شهرستان تفرش براساس دهستان‌ها- موقعیت شهر تفرش با رنگ زرد مشخص شده است.]]
واقع در شمال غربیِ مناطق مرکزی [[ایران]] و در نواحی مرکزی [[مرکزی، استان|استان مرکزی]]، مشتمل بر بخش‌ مرکزی (با 4 دهستان و بیش از 75 روستای مسکونی) و با مرکزیت اداری [[تفرش، شهر|شهر تفرش]]. از شمال به [[ساوه، شهرستان|شهرستان ساوه]]، از شرق به شهرستان قم (در [[قم، استان|استان قم]])، از جنوب به [[آشتیان، شهرستان|شهرستان‌ آشتیان]]، از جنوب غربی و غرب به [[فراهان، شهرستان|شهرستان فراهان]] و از غرب شمالی به [[کمیجان، شهرستان|شهرستان کمیجان]] محدود است. عمدتاً کوهستانی است و رودخانه‌های قره‌چای و آب‌کمر از عمده‌ترین رودهای آن است. اقلیم این شهرستان در نواحی کوهستانی معتدل مایل به سرد تا سرد است و در کوهپایه‌ها و دشت‌ها معتدل است و از نظر بارندگی جزو نواحی نیمه‌خشک تا خشک به‌‌شمار می‌آید. جمعیت آن 24,913نفر است (1395ش) و مهم‌ترین شهرها و آبادی‌های آن عبارتند از: تفرش، بازرجان، خانک، خرازان و شهراب. راه [[ساوه، شهر|ساوه]] به تفرش، [[فرمهین]]، [[اراک، شهر|اراک]]، و [[کمیجان، شهر|کمیجان]] و نیز راه تفرش به [[آشتیان، شهر|آشتیان]]، شبکۀ راه‌های ارتباطی آن را تشکیل می‌دهند. غلات و حبوبات، بادام، گردو، پیاز، انگور، و انواع میوه، سبزیجات، قالی، گلیم، و جاجیم از محصولات آن است. شهرستان‌ تفرش معادن‌ گچ‌، سنگ‌ ساختمانی‌، خاک‌ نسوز، سنگ‌ تراورتن‌ و سنگ‌ آهک‌ دارد که عمدتاً در حال استخراجند. مردم تفرش شیعۀ دوازده‌امامی‌اند و به زبان‌های فارسی و ترکی سخن می‌گویند.
[[طبرسی، ابوعلی (مشهد ۴۶۹ـ سبزوار ۵۴۸)|شیخ طبرسی]]، [[سحاب، عباس (تفرش ۱۳۰۰ـ تهران ۱۳۷۹ش)|عباس سحاب]] و [[حسابی، محمود (۱۲۸۱ـ۱۳۷۱ش)|محمود حسابی]] از بزرگان منسوب به تفرشند. مسجد جامع شِش‌ناو، مربوط به دورۀ [[سلجوقیان|سلجوقی]]، از آثار تاریخی تفرش است که به ثبت ملی رسیده است. وجه تسمیۀ شش‌ناو، وجود قناتی در زیر مسجد است که توسط شش ناو در بیرون مسجد و پس از عبور از زیر درخت چناری بزرگ و قدیمی، تقسیم شده و به محله‌های اطراف جریان پیدا می‌کند.
'''تاریخچه'''
تاریخ تفرش به پیش از اسلام می‌رسد و به صورت‌های طیرس‌، طبرش‌، طبرس‌، تبرس‌، طبرتو، تپرش‌، تبرش‌ و طفرش‌ نیز در منابع قدیم آمده است. در سده‌های اولیۀ اسلامی تفرش از توابع قم بود. پس از رحلت [[حضرت معصومه]] قم و به تبع آن تفرش از پایگاه‌های مهم شیعیان در ایران شدند. در دورۀ [[خوارزمشاهیان]] تفرش دهستانی در محدودۀ عراق عجم بود و در فاصلۀ سال‌های 740 - 835ق در حدود قلمرو [[جلایریان|آل جلایر]] قرار داشت. از دورۀ صفویان به بعد آبادی و منطقۀ تفرش به دلیل آب‌وهوای خوش، از ییلاقات و شکارگاه‌های شاهان و امیران بود. آبادی تفرش در سال 1333ش به شهر تبدیل شد. منطقۀ تفرش‌ تا قبل‌ از 1336ش‌ یکی‌ از قصبه‌های شهرستان اراک‌ در استان‌ یکم‌ (مرکزی‌) بود. در 1336ش‌، قسمتی‌ از بخش‌ فراهان‌ از توابع‌ [[اراک، شهرستان|شهرستان‌ اراک‌]]، قسمتی‌ از بخش‌ خلجستان‌ از توابع‌ شهرستان‌ قم‌، و دهستان‌ آشتیان‌، شهرستان‌ تفرش‌ را تشکیل‌ دادند. در 1337ش‌، دهستان‌ آشتیان‌ بخش و در سال 1356ش با انتزاع از تفرش شهرستانی‌ مستقل‌ شد. دوسال بعد 10 آبادی‌ از بخش‌ فراهانِ تفرش‌ جدا و به بخش‌ مرکزی‌ شهرستان‌ آشتیان‌ ملحق گردید. در 1369ش‌، این‌ شهرستان‌ مشتمل‌ بود بر بخش‌ مرکزی‌ به‌ مرکزیت‌ شهر تفرش‌ و بخش‌ فراهان‌ به‌ مرکزیت‌ آبادی‌ [[فرمهین|فرمهین‌]]. در تقسیمات‌ کشوری‌ 1374ش‌، دهستان‌های‌ خرازان‌ و کوه‌پناه‌ نیز به این‌ شهرستان‌ ملحق شدند. در اواخر سال 1388ش با انتزاع بخش فراهان از تفرش و بخش خنجین از شهرستان کمیجان، فراهان به شهرستان مستقلی ارتقاء یافت.
----


واقع در شمال غربیِ مناطق مرکزی [[ایران]] و در نواحی مرکزی [[مرکزی، استان|استان مرکزی]]، مشتمل بر بخش‌ (با 4 دهستان و بیش از 75 روستای مسکونی) و با مرکزیت اداری [[تفرش، شهر|شهر تفرش]]. از شمال به [[ساوه، شهرستان|شهرستان ساوه]]، از شرق به شهرستان قم (در [[قم، استان|استان قم]])، از جنوب به [[آشتیان، شهرستان|شهرستان‌ آشتیان]]، از جنوب غربی و غرب به [[فراهان، شهرستان|شهرستان فراهان]] و از غرب شمالی به [[کمیجان، شهرستان|شهرستان کمیجان]] محدود است. عمدتاً کوهستانی است و رودخانه‌های قره‌چای و آب‌کمر از عمده‌ترین رودهای آن است. اقلیم این شهرستان در نواحی کوهستانی معتدل مایل به سرد تا سرد است و در کوهپایه‌ها و دشت‌ها معتدل است و از نظر بارندگی جزو نواحی نیمه‌خشک تا خشک به‌‌شمار می‌آید. جمعیت آن 24,913نفر است (1395ش) و مهم‌ترین شهرها و آبادی‌های آن عبارتند از: تفرش، بازرجان، خانک، خرازان و شهراب. راه [[ساوه، شهر|ساوه]] به تفرش، [[فرمهین]]، [[اراک، شهر|اراک]]، و [[کمیجان، شهر|کمیجان]] و نیز راه تفرش به [[آشتیان، شهر|آشتیان]]، شبکۀ راه‌های ارتباطی آن را تشکیل می‌دهند. غلات و حبوبات، بادام، گردو، پیاز، انگور، و انواع میوه، سبزیجات، گلیم، و جاجیم از محصولات آن است. شهرستان‌ تفرش معادن‌ گچ‌، سنگ‌ ساختمانی‌، خاک‌ نسوز، سنگ‌ تراورتن‌ و سنگ‌ آهک‌ دارد که عمدتاً در حال استخراجند. مردم تفرش شیعۀ دوازده‌امامی‌اند و به زبان‌های فارسی و ترکی سخن می‌گویند.


تاریخ تفرش به پیش از اسلام می‌رسد و به صورت‌های طیرس‌، طبرش‌، طبرس‌، تبرس‌، طبرتو، تپرش‌، تبرش‌ و طفرش‌ نیز در منابع قدیم آمده است. در سده‌های اولیۀ اسلامی تفرش از توابع قم بود. پس از رحلت [[حضرت معصومه]] قم و به تبع آن تفرش از پایگاه‌های مهم شیعیان در ایران شدند. آبادی تفرش در سال 1333ش به شهر تبدیل شد. منطقۀ تفرش‌ تا قبل‌ از 1336ش‌ یکی‌ از قصبه‌های شهرستان اراک‌ در استان‌ یکم‌ (مرکزی‌) بود. در 1336ش‌، قسمتی‌ از بخش‌ فراهان‌ از توابع‌ [[اراک، شهرستان|شهرستان‌ اراک‌]]، قسمتی‌ از بخش‌ خلجستان‌ از توابع‌ شهرستان‌ قم‌، و دهستان‌ آشتیان‌، شهرستان‌ تفرش‌ را تشکیل‌ دادند. در 1337ش‌، دهستان‌ آشتیان‌ بخش و در سال 1356ش با انتزاع از تفرش شهرستانی‌ مستقل‌ شد. دوسال بعد 10 آبادی‌ از بخش‌ فراهانِ تفرش‌ جدا و به بخش‌ مرکزی‌ شهرستان‌ آشتیان‌ ملحق گردید. در 1369ش‌، این‌ شهرستان‌ مشتمل‌ بود بر بخش‌ مرکزی‌ به‌ مرکزیت‌ شهر تفرش‌ و بخش‌ فراهان‌ به‌ مرکزیت‌ آبادی‌ [[فرمهین|فرمهین‌]]. در تقسیمات‌ کشوری‌ 1374ش‌، دهستان‌های‌ خرازان‌ و کوه‌پناه‌ نیز به این‌ شهرستان‌ ملحق شدند. در اواخر سال 1388ش با انتزاع بخش فراهان از تفرش و بخش خنجین از شهرستان کمیجان، فراهان به شهرستان مستقلی ارتقاء یافت.





نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۰۲

تفرش، شهرستان
کشور پرونده:Flag of Iran.svg ایران
استان مرکزی
بخش مرکزی
جمعیت 24,913نفر (1395ش)
موقعیت شمال غربیِ مناطق مرکزی ایران و در نواحی مرکزی استان مرکزی
نوع اقلیم در نواحی کوهستانی معتدل مایل به سرد تا سرد - در کوهپایه‌ها و دشت‌ها معتدل
تولیدات و صنایع مهم غلات و حبوبات، بادام، گردو، پیاز، انگور، و انواع میوه، سبزیجات، قالی، گلیم، و جاجیم
برخی بناهای مهم مسجد جامع شِش‌ناو
نام لاتین Tafresh
شهر ها و آبادی های مهم تفرش، بازرجان، خانک، خرازان و شهراب

تفرش، شهرستان (County) Tafresh

تقسیمات شهرستان تفرش براساس دهستان‌ها- موقعیت شهر تفرش با رنگ زرد مشخص شده است.

واقع در شمال غربیِ مناطق مرکزی ایران و در نواحی مرکزی استان مرکزی، مشتمل بر بخش‌ مرکزی (با 4 دهستان و بیش از 75 روستای مسکونی) و با مرکزیت اداری شهر تفرش. از شمال به شهرستان ساوه، از شرق به شهرستان قم (در استان قم)، از جنوب به شهرستان‌ آشتیان، از جنوب غربی و غرب به شهرستان فراهان و از غرب شمالی به شهرستان کمیجان محدود است. عمدتاً کوهستانی است و رودخانه‌های قره‌چای و آب‌کمر از عمده‌ترین رودهای آن است. اقلیم این شهرستان در نواحی کوهستانی معتدل مایل به سرد تا سرد است و در کوهپایه‌ها و دشت‌ها معتدل است و از نظر بارندگی جزو نواحی نیمه‌خشک تا خشک به‌‌شمار می‌آید. جمعیت آن 24,913نفر است (1395ش) و مهم‌ترین شهرها و آبادی‌های آن عبارتند از: تفرش، بازرجان، خانک، خرازان و شهراب. راه ساوه به تفرش، فرمهین، اراک، و کمیجان و نیز راه تفرش به آشتیان، شبکۀ راه‌های ارتباطی آن را تشکیل می‌دهند. غلات و حبوبات، بادام، گردو، پیاز، انگور، و انواع میوه، سبزیجات، قالی، گلیم، و جاجیم از محصولات آن است. شهرستان‌ تفرش معادن‌ گچ‌، سنگ‌ ساختمانی‌، خاک‌ نسوز، سنگ‌ تراورتن‌ و سنگ‌ آهک‌ دارد که عمدتاً در حال استخراجند. مردم تفرش شیعۀ دوازده‌امامی‌اند و به زبان‌های فارسی و ترکی سخن می‌گویند.

شیخ طبرسی، عباس سحاب و محمود حسابی از بزرگان منسوب به تفرشند. مسجد جامع شِش‌ناو، مربوط به دورۀ سلجوقی، از آثار تاریخی تفرش است که به ثبت ملی رسیده است. وجه تسمیۀ شش‌ناو، وجود قناتی در زیر مسجد است که توسط شش ناو در بیرون مسجد و پس از عبور از زیر درخت چناری بزرگ و قدیمی، تقسیم شده و به محله‌های اطراف جریان پیدا می‌کند.


تاریخچه

تاریخ تفرش به پیش از اسلام می‌رسد و به صورت‌های طیرس‌، طبرش‌، طبرس‌، تبرس‌، طبرتو، تپرش‌، تبرش‌ و طفرش‌ نیز در منابع قدیم آمده است. در سده‌های اولیۀ اسلامی تفرش از توابع قم بود. پس از رحلت حضرت معصومه قم و به تبع آن تفرش از پایگاه‌های مهم شیعیان در ایران شدند. در دورۀ خوارزمشاهیان تفرش دهستانی در محدودۀ عراق عجم بود و در فاصلۀ سال‌های 740 - 835ق در حدود قلمرو آل جلایر قرار داشت. از دورۀ صفویان به بعد آبادی و منطقۀ تفرش به دلیل آب‌وهوای خوش، از ییلاقات و شکارگاه‌های شاهان و امیران بود. آبادی تفرش در سال 1333ش به شهر تبدیل شد. منطقۀ تفرش‌ تا قبل‌ از 1336ش‌ یکی‌ از قصبه‌های شهرستان اراک‌ در استان‌ یکم‌ (مرکزی‌) بود. در 1336ش‌، قسمتی‌ از بخش‌ فراهان‌ از توابع‌ شهرستان‌ اراک‌، قسمتی‌ از بخش‌ خلجستان‌ از توابع‌ شهرستان‌ قم‌، و دهستان‌ آشتیان‌، شهرستان‌ تفرش‌ را تشکیل‌ دادند. در 1337ش‌، دهستان‌ آشتیان‌ بخش و در سال 1356ش با انتزاع از تفرش شهرستانی‌ مستقل‌ شد. دوسال بعد 10 آبادی‌ از بخش‌ فراهانِ تفرش‌ جدا و به بخش‌ مرکزی‌ شهرستان‌ آشتیان‌ ملحق گردید. در 1369ش‌، این‌ شهرستان‌ مشتمل‌ بود بر بخش‌ مرکزی‌ به‌ مرکزیت‌ شهر تفرش‌ و بخش‌ فراهان‌ به‌ مرکزیت‌ آبادی‌ فرمهین‌. در تقسیمات‌ کشوری‌ 1374ش‌، دهستان‌های‌ خرازان‌ و کوه‌پناه‌ نیز به این‌ شهرستان‌ ملحق شدند. در اواخر سال 1388ش با انتزاع بخش فراهان از تفرش و بخش خنجین از شهرستان کمیجان، فراهان به شهرستان مستقلی ارتقاء یافت.