مهدوی کنی، محمدرضا (کن ۱۳۱۰ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>روحانی ایرانی و از مبارزان سیاسی در نهضت امام خمینی (ره). تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش گذراند. در فاصلۀ سال‌های ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۷ش در تهران به تحصیل علوم دینی پرداخت و سپس به قم رفت و ۱۴ سال در مدارس علمیۀ فیضیه و حجتیه نزد آیات عظام بروجردی، امام خمینی، علامه | }}<p>روحانی ایرانی و از مبارزان سیاسی در نهضت [[امام خمینی|امام خمینی]] (ره). تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش گذراند. در فاصلۀ سال‌های ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۷ش در تهران به تحصیل علوم دینی پرداخت و سپس به [[قم، شهر|قم]] رفت و ۱۴ سال در مدارس علمیۀ فیضیه و حجتیه نزد آیات عظام [[بروجردی، سید حسین (بروجرد ۱۲۵۴ـ قم ۱۳۴۰ش)|بروجردی]]، امام خمینی، [[علامه طباطبایی]]، [[گلپایگانی، محمدرضا (گلپایگان ۱۲۷۷ ـ قم ۱۳۷۲ش)|گلپایگانی]] و [[محقق داماد، سید مصطفی (قم ۱۳۲۴ش)|محقق داماد]] تحصیل کرد و به درجۀ [[اجتهاد]] رسید. وی از ۱۳۴۰ به تهران رفت و امام جماعت مسجد جلیلی و مدرس مدرسۀ مروی شد. سپس به نهضت امام خمینی (ره) پیوست و فعالیت‌های سیاسی خود را تشدید کرد تا آن‌که در ۱۳۵۳ بازداشت و به سه سال [[تبعید]] در [[بوکان، شهر|بوکان]] محکوم شد، اما پس از گذشت دو ماه، وی را به تهران انتقال دادند و زندانی کردند. مهدوی کنی در زمستان ۱۳۵۷ از سوی امام خمینی (ره) به عضویت [[شورای انقلاب]] درآمد. وی از مؤسسان جامعۀ روحانیت مبارز بود و پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]]، به فرمان امام به سرپرستی کمیته‌های انقلاب اسلامی منصوب شد. دیگر مشاغل وی عبارت‌اند از عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی، عضویت در [[شورای نگهبان]]، عضویت در هیئت بازنگری قانون اساسی، سرپرست دولت موقت پس از سقوط [[بنی صدر، ابوالحسن (همدان ۱۳۱۲ش)|بنی‌صدر]]، وزیر کشور در دورۀ نخست‌وزیری شهید [[رجایی ، محمدعلی (قزوین ۱۳۱۲ـ تهران ۱۳۶۰ش)|رجایی]] و شهید [[باهنر، محمدجواد (کرمان ۱۳۱۲ـ تهران ۱۳۶۰ش)|باهنر]]، عضویت در [[مجمع تشخیص مصلحت نظام]]، ریاست [[دانشگاه امام صادق]] (ع) که خود مؤسس آن بود، دبیرکلّی جامعه روحانیت مبارز تهران. از آثار اوست: ''نقطه‌های آغاز در اخلاق عملی''؛ ''ترجمه و شرح دعای افتتاح''؛ ''بیست‌ودو گفتار''.</p> | ||
<br><!--38545400--> | <br><!--38545400--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:روحانیون و علمای برجسته]] | [[رده:روحانیون و علمای برجسته]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۶
مهدوی کنی، محمّدرضا (کَن ۱۳۱۰ش)
| محمدرضا مهدوی کنی | |
|---|---|
| زادروز |
کن ۱۳۱۰ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیلات حوزوی تا درجه اجتهاد |
| شغل و تخصص اصلی | روحانی و دولتمرد |
| آثار | نقطه های آغاز در اخلاق عملی؛ ترجمه و شرح دعای افتتاح؛ بیست ودو گفتار |
| گروه مقاله | دین اسلام |
روحانی ایرانی و از مبارزان سیاسی در نهضت امام خمینی (ره). تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش گذراند. در فاصلۀ سال‌های ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۷ش در تهران به تحصیل علوم دینی پرداخت و سپس به قم رفت و ۱۴ سال در مدارس علمیۀ فیضیه و حجتیه نزد آیات عظام بروجردی، امام خمینی، علامه طباطبایی، گلپایگانی و محقق داماد تحصیل کرد و به درجۀ اجتهاد رسید. وی از ۱۳۴۰ به تهران رفت و امام جماعت مسجد جلیلی و مدرس مدرسۀ مروی شد. سپس به نهضت امام خمینی (ره) پیوست و فعالیت‌های سیاسی خود را تشدید کرد تا آن‌که در ۱۳۵۳ بازداشت و به سه سال تبعید در بوکان محکوم شد، اما پس از گذشت دو ماه، وی را به تهران انتقال دادند و زندانی کردند. مهدوی کنی در زمستان ۱۳۵۷ از سوی امام خمینی (ره) به عضویت شورای انقلاب درآمد. وی از مؤسسان جامعۀ روحانیت مبارز بود و پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به فرمان امام به سرپرستی کمیته‌های انقلاب اسلامی منصوب شد. دیگر مشاغل وی عبارت‌اند از عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی، عضویت در شورای نگهبان، عضویت در هیئت بازنگری قانون اساسی، سرپرست دولت موقت پس از سقوط بنی‌صدر، وزیر کشور در دورۀ نخست‌وزیری شهید رجایی و شهید باهنر، عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام، ریاست دانشگاه امام صادق (ع) که خود مؤسس آن بود، دبیرکلّی جامعه روحانیت مبارز تهران. از آثار اوست: نقطه‌های آغاز در اخلاق عملی؛ ترجمه و شرح دعای افتتاح؛ بیست‌ودو گفتار.