پرش به محتوا

آروناچال پرادش: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


آروناچال پرادِش (Arunachal pradesh)<br/> [[File:10102400-1.jpg|thumb|آروناچال پرادِش، نمایی از صومعۀ تاوانگ]](نام سابق: سازمان مرز شمال شرقی<ref>North-East Frontier Agency</ref>&nbsp;تا ۱۹۷۲) ایالتی در هند، در مرزهای تبت<ref>Tibet</ref>&nbsp;و میانمار<ref>Myanmar</ref>، با ۸۳,۵۷۸ کیلومتر مربع مساحت و ۱,۱۶۳,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۱) شامل بیش از ۸۰ گروه قومی. تولید برنج، قهوه، ادویه‌جات، میوه، و کائوچو بخش عمدۀ کشاورزی آن را تشکیل می‌دهد. صنایع چوب و زغال‌سنگ نیز دارد. قبلاً بخشی از ایالت آسام<ref>Assam State</ref>&nbsp;بود و در ۱۹۸۷ به یکی از ایالت‌های هند تبدیل شد. شهرهای مهم آن بومدیلا<ref>Bomdila</ref>&nbsp;و زیرو<ref>Ziro</ref>&nbsp;و مرکزش ایتانگر<ref>Itanagar</ref>&nbsp;است. این ایالت از کوه‌پایه‌های هیمالیا<ref>Himalayas</ref>&nbsp;تا قله‌های آن گسترش یافته و پوشیده از جنگل‌های انبوه است و اقلیم آن از آب‌وهوایی آلپی تا نیمه‌مدارگانی متغیر است. جاذبه‌های آن عبارت‌اند از دریاچۀ پاراسورام کوند<ref>Parasuram Kund</ref>، که زیارتگاه است؛ رود براهماپوترا<ref>Brahmaputra</ref>&nbsp;(سیانگ<ref>Siang</ref>)، که در دره‌ای عمیق از شمال به جنوب جریان دارد؛ دیر تاونگ<ref>Tawang Monastery</ref>؛ و پارک ملی نام دافا<ref>Namdapha National Park</ref>. دیر بودایی تاونگ، که در ارتفاع ۳هزار متری ساخته شده، بزرگ‌ترین دیر بوداییان در هند و زادگاه ششمین دالایی لاما<ref>Dalai Lama</ref>&nbsp;است. این دیر کتب خطی و گنجینه‌های گران‌بها را در خود جا داده است. هم‌مرزی این ایالت با چین اهمیت استراتژیک دارد و چین بارها به آن حمله کرده است. مرز این سرزمین با تبت از ۱۹۵۷ مورد اختلاف چین و هند بود. انگلیسی‌ها در اوایل قرن ۲۰ با موافقت تبت، مرز آن با تبت را با خط ماکماهون<ref>McMahon Line</ref>&nbsp;مشخص کردند. در دهۀ ۱۹۵۰ سپاهیان چین از خط مکماهون گذشتند و در ۱۹۶۲ نیز چندبار به این سرزمین حمله کردند، اما سرانجام به‌صورت یک‌طرفه آتش‌بس اعلام و به آن سوی خط مزبور عقب‌نشینی کردند و چین از ادعای خود بر این ایالت، که در آن زمان سازمان مرز شمال شرقی نام داشت، صرف نظر کرد.
آروناچال پرادِش (Arunachal pradesh)<br/> [[File:10102400-1.jpg|thumb|آروناچال پرادِش، نمایی از صومعۀ تاوانگ]](نام سابق: سازمان مرز شمال شرقی<ref>North-East Frontier Agency</ref> تا ۱۹۷۲م) ایالتی در [[هند]]، در مرزهای [[تبت]]<ref>Tibet</ref> و [[میانمار]]<ref>Myanmar</ref>، با ۸۳,۵۷۸ کیلومتر مربع مساحت و ۱,۱۶۳,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۱) شامل بیش از ۸۰ گروه قومی. تولید [[برنج]]، [[قهوه]]، ادویه‌جات، [[میوه]]، و [[کایوچو|کائوچو]] بخش عمدۀ کشاورزی آن را تشکیل می‌دهد. صنایع [[چوب]] و [[زغال سنگ|زغال‌سنگ]] نیز دارد. قبلاً بخشی از ایالت [[آسام]]<ref>Assam State</ref> بود و در ۱۹۸۷م به یکی از ایالت‌های هند تبدیل شد. شهرهای مهم آن بومدیلا<ref>Bomdila</ref> و زیرو<ref>Ziro</ref> و مرکزش ایتانگر<ref>Itanagar</ref> است. این ایالت از کوه‌پایه‌های [[هیمالیا]]<ref>Himalayas</ref> تا قله‌های آن گسترش یافته و پوشیده از جنگل‌های انبوه است و اقلیم آن از آب‌وهوایی آلپی تا نیمه‌مدارگانی متغیر است. جاذبه‌های آن عبارت‌اند از دریاچۀ پاراسورام کوند<ref>Parasuram Kund</ref>، که زیارتگاه است؛ رود [[براهماپوترا]]<ref>Brahmaputra</ref> (سیانگ<ref>Siang</ref>)، که در دره‌ای عمیق از شمال به جنوب جریان دارد؛ دیر تاونگ<ref>Tawang Monastery</ref>؛ و پارک ملی نام دافا<ref>Namdapha National Park</ref>. دیر بودایی تاونگ، که در ارتفاع ۳هزار متری ساخته شده، بزرگ‌ترین دیر بوداییان در هند و زادگاه ششمین [[دالایی لاما]]<ref>Dalai Lama</ref> است. این دیر کتب خطی و گنجینه‌های گران‌بها را در خود جا داده است. هم‌مرزی این ایالت با [[چین]] اهمیت استراتژیک دارد و چین بارها به آن حمله کرده است. مرز این سرزمین با تبت از ۱۹۵۷م مورد اختلاف چین و هند بود. انگلیسی‌ها در اوایل قرن ۲۰ با موافقت تبت، مرز آن با تبت را با خط ماکماهون<ref>McMahon Line</ref> مشخص کردند. در دهۀ ۱۹۵۰م سپاهیان چین از خط مکماهون گذشتند و در ۱۹۶۲م نیز چندبار به این سرزمین حمله کردند، اما سرانجام به‌صورت یک‌طرفه آتش‌بس اعلام و به آن سوی خط مزبور عقب‌نشینی کردند و چین از ادعای خود بر این ایالت، که در آن زمان سازمان مرز شمال شرقی نام داشت، صرف نظر کرد.


&nbsp;
&nbsp;
سرویراستار، ویراستار
۳۶٬۶۶۸

ویرایش