اسگرته: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
اَسگرته (Asagrata) | اَسگرته (Asagrata) | ||
نام یکی از ساتراپ‌‌ها هخامنشی در مرز غربی ماد (شاید حدود کردستان امروز عراق). اسگرته از دو جزء «اَسَن» (سنگ) و «گَرْتَه» (غار)، به‌معنی «سرزمین غار سنگی» ساخته شده است. گویند اسگرته در منطقۀ کم‌آب و سنگلاخ یزد، و به ظن قوی‌تر در کوهستان (قهستان) شرقی یزد بوده است و اسگرته‌ای‌ها را هم‌پیمان سیاسی مادها دانسته‌اند، که احتمالاً این دو قوم در ۶۷۷پ‌م، | نام یکی از [[ساتراپ|ساتراپ‌‌ها]] هخامنشی در مرز غربی ماد (شاید حدود [[کردستان|کردستان]] امروز [[عراق]]). اسگرته از دو جزء «اَسَن» (سنگ) و «گَرْتَه» (غار)، به‌معنی «سرزمین غار سنگی» ساخته شده است. گویند اسگرته در منطقۀ کم‌آب و سنگلاخ یزد، و به ظن قوی‌تر در کوهستان (قهستان) شرقی یزد بوده است و اسگرته‌ای‌ها را هم‌پیمان سیاسی مادها دانسته‌اند، که احتمالاً این دو قوم در ۶۷۷پ‌م، به هنگام تأسیس حکومت ماد از یکدیگر جدا شده‌اند. استفان بیزانسی، اسگرته را در شبه جزیره‌ای از دریای خزر و بطلمیوس در شرق زاگرس و در دره‌های حُلوان می‌داند. ظاهراً اسگرته‌ای‌ها پس از جدا شدن از مادها برای خود حکومتی مستقل داشته‌اند، تا این‌که در زمان کورش بزرگ به فرمان او درآمدند و برای همیشه استقلال خود را از دست دادند. در منابع ایرانی برای نخستین‌بار در سنگ نبشتۀ داریوش در [[بیستون، شهر|بیستون]]، به این نام برمی‌خوریم. در پلکان‌های آپادانا، هیئت نمایندگی چهار نفری اسگرته‌ای‌ها نیز نقش شده است. | ||
<br /> | <br /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۷
اَسگرته (Asagrata)
نام یکی از ساتراپ‌‌ها هخامنشی در مرز غربی ماد (شاید حدود کردستان امروز عراق). اسگرته از دو جزء «اَسَن» (سنگ) و «گَرْتَه» (غار)، به‌معنی «سرزمین غار سنگی» ساخته شده است. گویند اسگرته در منطقۀ کم‌آب و سنگلاخ یزد، و به ظن قوی‌تر در کوهستان (قهستان) شرقی یزد بوده است و اسگرته‌ای‌ها را هم‌پیمان سیاسی مادها دانسته‌اند، که احتمالاً این دو قوم در ۶۷۷پ‌م، به هنگام تأسیس حکومت ماد از یکدیگر جدا شده‌اند. استفان بیزانسی، اسگرته را در شبه جزیره‌ای از دریای خزر و بطلمیوس در شرق زاگرس و در دره‌های حُلوان می‌داند. ظاهراً اسگرته‌ای‌ها پس از جدا شدن از مادها برای خود حکومتی مستقل داشته‌اند، تا این‌که در زمان کورش بزرگ به فرمان او درآمدند و برای همیشه استقلال خود را از دست دادند. در منابع ایرانی برای نخستین‌بار در سنگ نبشتۀ داریوش در بیستون، به این نام برمی‌خوریم. در پلکان‌های آپادانا، هیئت نمایندگی چهار نفری اسگرته‌ای‌ها نیز نقش شده است.