اسکارلاتی، دومنیکو (۱۶۸۵ـ۱۷۵۷): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷: خط ۲۷:
|باشگاه =
|باشگاه =
}}[[پرونده:11303700-1.jpg|بندانگشتی|دومنیکو اسکارلاتی]]
}}[[پرونده:11303700-1.jpg|بندانگشتی|دومنیکو اسکارلاتی]]
اِسْکارلاتی‌، دومِنیکو (۱۶۸۵ـ۱۷۵۷م)(Scarlatti, Domenico)<br /> [[File:11303700.jpg|thumb|اِسْکارلاتي‌، دومِنيکو]]آهنگ‌ساز ایتالیایی. پسر بزرگ [[اسکارلاتی ، آلساندرو (۱۶۶۰ـ۱۷۲۵)|آلساندرو اسکارلاتی]]<ref>Alessandro Scarlatti  
اِسْکارلاتی‌، دومِنیکو (۱۶۸۵ـ۱۷۵۷م)(Scarlatti, Domenico)<br />  
 
آهنگ‌ساز ایتالیایی. پسر بزرگ [[اسکارلاتی ، آلساندرو (۱۶۶۰ـ۱۷۲۵)|آلساندرو اسکارلاتی]]<ref>Alessandro Scarlatti  
</ref>، که بیشتر عمر خود را در [[اسپانیا]] و [[پرتغال]] در خدمت ملکۀ اسپانیا<ref>Queen of Spain </ref> سپری کرد. بیش از ۵۰۰ سونات برای [[هارپسیکورد]]، و قطعه‌های کوتاه به فرم دوتایی ساخت که نشان‌دهندۀ آزادی‌های تازه‌ای در آهنگ‌سازی برای ساز کلاویه‌دار بودند و از سبک موسیقی اسپانیا متأثرند. اسکارلاتّی معروف‌ترین هارپسیکوردنواز دوران خود بود، و موسیقی او پایه‌های تکنیک مدرن پیانو را بنا کرد. اسکارلاتی در [[ناپل]] به دنیا آمد، و از پدرش تعلیم گرفت. در ۱۷۰۱ ارگ‌نواز و آهنگ‌ساز دربار ناپل شد، و در آن‌جا اپراهای ''اُتّاویای تاج و تخت پس‌گرفته''<ref>''L’Ottavia restituita al trono'' </ref> و ''ایل جوستینو (ژوستینیَن)''<ref>''Il Giustino'' </ref> خود را در ۱۷۰۳ به روی صحنه برد. از ۱۷۰۹ تا ۱۷۱۴ مائسترو کاپِلای ملکۀ لهستان، ماریا کازیمیرا<ref>Maria Casimira </ref> در رم بود، و هفت اپرا برای او ساخت، که یکی از آن‌ها ''آمبلِتو (هملت)''<ref>(Ambleto (Hamlet</ref> نام داشت. از ۱۷۱۳ رهبر جانشین در کاپِلا جولیا<ref>Cappella Giulia </ref>، کلیسای سان پیِترو<ref>St. Peter </ref> در رم بود، و از ۱۷۱۴ تا ۱۷۱۹ مائِسترو دی کاپِلای این مرکز شد. در [[لیسبون]] به خدمت دربار پرتغال درآمد. در این دوران گاهی به [[ایتالیا]] سفر می‌کرد، و در ۱۷۲۹ همراه ماریا باربارا<ref>Maria Barbara </ref>، شاهزاده خانم پرتغالی، که با ولیعهد اسپانیا ازدواج کرده بود به مادرید رفت. بیشتر موسیقی هارپسیکورد خود را برای همین شاهزاده خانم ساخت، که شامل بیش از ۵۵۰ «تمرین» بود که اکنون سونات نامیده می‌شوند و رهیافتی اصیل به هارمونی را ارائه می‌کنند و اجرای بیشتر آن‌ها مهارت بسیار زیادی می‌طلبد. ازجمله آثار اوست: اپرا ''لا سیلیویا''<ref>''La Silvia''</ref> (۱۷۱۰)، ''تولومِئو و آلِسّاندرو''<ref>''Tolomeo ed Alessandro''</ref> (۱۷۱۱)، ''اورلاندو''<ref>''L’Orlando'' </ref> (۱۷۱۱)، ''تِتیس در سیراکوز''<ref>''Tetide in Sciro''</ref>، ''ایفی‌گنیا در آئولید''<ref>''Ifgenia in Aulide'' </ref> (۱۷۱۳)، ''ایفی‌گنیا در تائورید''<ref>''Ifgenia in Tauride'' </ref> (۱۷۱۳)، ''عشقِ یک سایه''<ref>''Amor d’un ‘ombra'' </ref>. موسیقی مجلسی حدود ۶۰۰ قطعه برای هارپسیکورد (۳۰ قطعه از آن‌ها در دوران حیاتش تحت عنوان ''تمرین‌ها''<ref>''Esserciz''</ref> منتشر شدند)، اکنون آن‌ها را سونات می‌نامند. کُرال موسیقی کلیسایی؛ کانتات‌ها؛ اوراتوریوها.
</ref>، که بیشتر عمر خود را در [[اسپانیا]] و [[پرتغال]] در خدمت ملکۀ اسپانیا<ref>Queen of Spain </ref> سپری کرد. بیش از ۵۰۰ سونات برای [[هارپسیکورد]]، و قطعه‌های کوتاه به فرم دوتایی ساخت که نشان‌دهندۀ آزادی‌های تازه‌ای در آهنگ‌سازی برای ساز کلاویه‌دار بودند و از سبک موسیقی اسپانیا متأثرند. اسکارلاتّی معروف‌ترین هارپسیکوردنواز دوران خود بود، و موسیقی او پایه‌های تکنیک مدرن پیانو را بنا کرد. اسکارلاتی در [[ناپل]] به دنیا آمد، و از پدرش تعلیم گرفت. در ۱۷۰۱ ارگ‌نواز و آهنگ‌ساز دربار ناپل شد، و در آن‌جا اپراهای ''اُتّاویای تاج و تخت پس‌گرفته''<ref>''L’Ottavia restituita al trono'' </ref> و ''ایل جوستینو (ژوستینیَن)''<ref>''Il Giustino'' </ref> خود را در ۱۷۰۳ به روی صحنه برد. از ۱۷۰۹ تا ۱۷۱۴ مائسترو کاپِلای ملکۀ لهستان، ماریا کازیمیرا<ref>Maria Casimira </ref> در رم بود، و هفت اپرا برای او ساخت، که یکی از آن‌ها ''آمبلِتو (هملت)''<ref>(Ambleto (Hamlet</ref> نام داشت. از ۱۷۱۳ رهبر جانشین در کاپِلا جولیا<ref>Cappella Giulia </ref>، کلیسای سان پیِترو<ref>St. Peter </ref> در رم بود، و از ۱۷۱۴ تا ۱۷۱۹ مائِسترو دی کاپِلای این مرکز شد. در [[لیسبون]] به خدمت دربار پرتغال درآمد. در این دوران گاهی به [[ایتالیا]] سفر می‌کرد، و در ۱۷۲۹ همراه ماریا باربارا<ref>Maria Barbara </ref>، شاهزاده خانم پرتغالی، که با ولیعهد اسپانیا ازدواج کرده بود به مادرید رفت. بیشتر موسیقی هارپسیکورد خود را برای همین شاهزاده خانم ساخت، که شامل بیش از ۵۵۰ «تمرین» بود که اکنون سونات نامیده می‌شوند و رهیافتی اصیل به هارمونی را ارائه می‌کنند و اجرای بیشتر آن‌ها مهارت بسیار زیادی می‌طلبد. ازجمله آثار اوست: اپرا ''لا سیلیویا''<ref>''La Silvia''</ref> (۱۷۱۰)، ''تولومِئو و آلِسّاندرو''<ref>''Tolomeo ed Alessandro''</ref> (۱۷۱۱)، ''اورلاندو''<ref>''L’Orlando'' </ref> (۱۷۱۱)، ''تِتیس در سیراکوز''<ref>''Tetide in Sciro''</ref>، ''ایفی‌گنیا در آئولید''<ref>''Ifgenia in Aulide'' </ref> (۱۷۱۳)، ''ایفی‌گنیا در تائورید''<ref>''Ifgenia in Tauride'' </ref> (۱۷۱۳)، ''عشقِ یک سایه''<ref>''Amor d’un ‘ombra'' </ref>. موسیقی مجلسی حدود ۶۰۰ قطعه برای هارپسیکورد (۳۰ قطعه از آن‌ها در دوران حیاتش تحت عنوان ''تمرین‌ها''<ref>''Esserciz''</ref> منتشر شدند)، اکنون آن‌ها را سونات می‌نامند. کُرال موسیقی کلیسایی؛ کانتات‌ها؛ اوراتوریوها.


نسخهٔ ‏۳۰ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۵۸

دومنیکو اسکارلاتی
Domenico Scarlatti
زادروز ناپل ۱۶۸۵م
درگذشت ۱۷۵۷م
ملیت ایتالیایی
شغل و تخصص اصلی آهنگ ساز
آثار اپرا لا سیلیویا (۱۷۱۰)، تولومِئو و آلِسّاندرو (۱۷۱۱)، اورلاندو (۱۷۱۱)، تِتیس در سیراکوز، ایفی‌گنیا در آئولید (۱۷۱۳)، ایفی‌گنیا در تائورید (۱۷۱۳)، عشقِ یک سایه
گروه مقاله موسیقی
خویشاوندان سرشناس آلساندرو اسکارلاتی (پدر)
دومنیکو اسکارلاتی

اِسْکارلاتی‌، دومِنیکو (۱۶۸۵ـ۱۷۵۷م)(Scarlatti, Domenico)

آهنگ‌ساز ایتالیایی. پسر بزرگ آلساندرو اسکارلاتی[۱]، که بیشتر عمر خود را در اسپانیا و پرتغال در خدمت ملکۀ اسپانیا[۲] سپری کرد. بیش از ۵۰۰ سونات برای هارپسیکورد، و قطعه‌های کوتاه به فرم دوتایی ساخت که نشان‌دهندۀ آزادی‌های تازه‌ای در آهنگ‌سازی برای ساز کلاویه‌دار بودند و از سبک موسیقی اسپانیا متأثرند. اسکارلاتّی معروف‌ترین هارپسیکوردنواز دوران خود بود، و موسیقی او پایه‌های تکنیک مدرن پیانو را بنا کرد. اسکارلاتی در ناپل به دنیا آمد، و از پدرش تعلیم گرفت. در ۱۷۰۱ ارگ‌نواز و آهنگ‌ساز دربار ناپل شد، و در آن‌جا اپراهای اُتّاویای تاج و تخت پس‌گرفته[۳] و ایل جوستینو (ژوستینیَن)[۴] خود را در ۱۷۰۳ به روی صحنه برد. از ۱۷۰۹ تا ۱۷۱۴ مائسترو کاپِلای ملکۀ لهستان، ماریا کازیمیرا[۵] در رم بود، و هفت اپرا برای او ساخت، که یکی از آن‌ها آمبلِتو (هملت)[۶] نام داشت. از ۱۷۱۳ رهبر جانشین در کاپِلا جولیا[۷]، کلیسای سان پیِترو[۸] در رم بود، و از ۱۷۱۴ تا ۱۷۱۹ مائِسترو دی کاپِلای این مرکز شد. در لیسبون به خدمت دربار پرتغال درآمد. در این دوران گاهی به ایتالیا سفر می‌کرد، و در ۱۷۲۹ همراه ماریا باربارا[۹]، شاهزاده خانم پرتغالی، که با ولیعهد اسپانیا ازدواج کرده بود به مادرید رفت. بیشتر موسیقی هارپسیکورد خود را برای همین شاهزاده خانم ساخت، که شامل بیش از ۵۵۰ «تمرین» بود که اکنون سونات نامیده می‌شوند و رهیافتی اصیل به هارمونی را ارائه می‌کنند و اجرای بیشتر آن‌ها مهارت بسیار زیادی می‌طلبد. ازجمله آثار اوست: اپرا لا سیلیویا[۱۰] (۱۷۱۰)، تولومِئو و آلِسّاندرو[۱۱] (۱۷۱۱)، اورلاندو[۱۲] (۱۷۱۱)، تِتیس در سیراکوز[۱۳]، ایفی‌گنیا در آئولید[۱۴] (۱۷۱۳)، ایفی‌گنیا در تائورید[۱۵] (۱۷۱۳)، عشقِ یک سایه[۱۶]. موسیقی مجلسی حدود ۶۰۰ قطعه برای هارپسیکورد (۳۰ قطعه از آن‌ها در دوران حیاتش تحت عنوان تمرین‌ها[۱۷] منتشر شدند)، اکنون آن‌ها را سونات می‌نامند. کُرال موسیقی کلیسایی؛ کانتات‌ها؛ اوراتوریوها.

 

  1. ↑ Alessandro Scarlatti
  2. ↑ Queen of Spain
  3. ↑ L’Ottavia restituita al trono
  4. ↑ Il Giustino
  5. ↑ Maria Casimira
  6. ↑ (Ambleto (Hamlet
  7. ↑ Cappella Giulia
  8. ↑ St. Peter
  9. ↑ Maria Barbara
  10. ↑ La Silvia
  11. ↑ Tolomeo ed Alessandro
  12. ↑ L’Orlando
  13. ↑ Tetide in Sciro
  14. ↑ Ifgenia in Aulide
  15. ↑ Ifgenia in Tauride
  16. ↑ Amor d’un ‘ombra
  17. ↑ Esserciz
برگرفته از «https://wikijoo.ir/index.php?title=اسکارلاتی،_دومنیکو_(۱۶۸۵ـ۱۷۵۷)&oldid=2010135830»