رامشیر، شهرستان: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «رامشیر، شهرستان (County) Ramshir واقع در نواحی مرکزی نیمۀ جنوبی استان خوزستان، به مرکزیت شهر رامشیر. در سال 1384ش بنابر مصوبۀ هیأت دولت در جلسۀ 1 خرداد 1384ش، با انتزاع روستاها، مزارع و مکان‌هایی از دهستان حومۀ غربی بخش مرکزی رامهرمز،...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
رامشیر، شهرستان (County) Ramshir | رامشیر، شهرستان (County) Ramshir | ||
واقع در نواحی مرکزی نیمۀ جنوبی استان [[خوزستان]]، به مرکزیت [[رامشیر، شهر|شهر رامشیر]]. در سال 1384ش بنابر مصوبۀ هیأت دولت در جلسۀ 1 خرداد 1384ش، با انتزاع روستاها، مزارع و مکان‌هایی از دهستان حومۀ غربی بخش مرکزی [[رامهرمز، شهرستان|شهرستان رامهرمز]] و الحاق آنها به دهستان آزاده بخش رامشیر و همچنین تغییر و تحولاتی در بخش رامشیر و سپس ارتقاء این بخش به شهرستان، تشکیل شده است. این منطقه در دورۀ باستان جزئی از قلمرو عیلامیان بوده. | واقع در نواحی مرکزی نیمۀ جنوبی استان [[خوزستان]]، به مرکزیت [[رامشیر، شهر|شهر رامشیر]]. در سال 1384ش بنابر مصوبۀ هیأت دولت در جلسۀ 1 خرداد 1384ش، با انتزاع روستاها، مزارع و مکان‌هایی از دهستان حومۀ غربی بخش مرکزی [[رامهرمز، شهرستان|شهرستان رامهرمز]] و الحاق آنها به دهستان آزاده بخش رامشیر و همچنین تغییر و تحولاتی در بخش رامشیر و سپس ارتقاء این بخش به شهرستان، تشکیل شده است. این منطقه در دورۀ باستان جزئی از قلمرو [[عیلام، پادشاهی|عیلامیان]] بوده. در دوره‌های حکومت [[هخامنشیان]] و [[ساسانیان]]، به دلیل استقرار پادشاهان در محدودۀ خوزستان کنونی، آبادی‌های این مناطق رونق زیادی داشته است. با ورود اعراب به ایران، این منطقه از اولین جاهای ایران بود که ضمن پذیرفتن دین اسلام تحت حکومت خلفای [[امویان|اموی]] و [[عباسیان|عباسی]] درآمد. از اواسط سدۀ 9 تا میانۀ سدۀ 12ق خوزستان تحت حاکمیت یکی از خاندان‌های [[غلات]] شیعه، به نام [[مشعشعیان]]، بود. در این دوره شهری در محدودۀ رامشیر کنونی توسط یکی از امرای مشعشعی بنا شد که به تناسب نام او خلف‌آباد نام گرفت. این شهر که در دورۀ معاصر، مرکز یکی از بخش‌های شهرستان رامهرمز بوده، در اواخر دورۀ پهلوی به تناسب رامهرمز، نامش به رامشیر تغییر یافته. رامشیر همچنان که در ابتدا گفته شد، تا سال 1384ش از توابع رامهرمز بوده است. شهرستان رامشیر متشکل است از 2 بخش، 4 دهستان (با حدود 120 روستای مسکونی) و 2 شهر: بخش مرکزی (مشتمل بر دهستان‌های عبدلیه شرقی و عبدلیه غربی، به مرکزیت شهر رامشیر)، و بخش مشراگه<ref>Moshrageh</ref> (مشتمل بر دهستان‌های مشراگه و آزاده، به مرکزیت شهر مشراگه). روستای مشراگه در نیمۀ دوم سال 1389ش پس از تجمیع با روستای ام‌الصخر<ref>Omm ol Sakhar</ref> و نقطه جمعیتی شرکت بانه به شهر تبدیل شده است. براساس سرشماری سراسری سال 1395ش جمعیت شهرستان رامشیر 54,004نفر است؛ طبق اطلاعات مرکز آمار ایران و براساس سرشماری مذکور، نیمی از جمعیت شهرستان شهرنشین و نزدیک به پنجاه درصد آنها روستانشین بوده‌اند. شهرستان رامشیر در شمال و شرق شمالی با [[رامهرمز، شهرستان|شهرستان رامهرمز]]، در شرق و جنوب با [[امیدیه، شهرستان|شهرستان امیدیه]]، در جنوب غربی و غرب جنوبی با [[بندر ماهشهر، شهرستان|شهرستان بندر ماهشهر]]، و در غرب شمالی و شمالی غربی با [[اهواز، شهرستان|شهرستان اهواز]] محدود شده است. | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۲۸
رامشیر، شهرستان (County) Ramshir
واقع در نواحی مرکزی نیمۀ جنوبی استان خوزستان، به مرکزیت شهر رامشیر. در سال 1384ش بنابر مصوبۀ هیأت دولت در جلسۀ 1 خرداد 1384ش، با انتزاع روستاها، مزارع و مکان‌هایی از دهستان حومۀ غربی بخش مرکزی شهرستان رامهرمز و الحاق آنها به دهستان آزاده بخش رامشیر و همچنین تغییر و تحولاتی در بخش رامشیر و سپس ارتقاء این بخش به شهرستان، تشکیل شده است. این منطقه در دورۀ باستان جزئی از قلمرو عیلامیان بوده. در دوره‌های حکومت هخامنشیان و ساسانیان، به دلیل استقرار پادشاهان در محدودۀ خوزستان کنونی، آبادی‌های این مناطق رونق زیادی داشته است. با ورود اعراب به ایران، این منطقه از اولین جاهای ایران بود که ضمن پذیرفتن دین اسلام تحت حکومت خلفای اموی و عباسی درآمد. از اواسط سدۀ 9 تا میانۀ سدۀ 12ق خوزستان تحت حاکمیت یکی از خاندان‌های غلات شیعه، به نام مشعشعیان، بود. در این دوره شهری در محدودۀ رامشیر کنونی توسط یکی از امرای مشعشعی بنا شد که به تناسب نام او خلف‌آباد نام گرفت. این شهر که در دورۀ معاصر، مرکز یکی از بخش‌های شهرستان رامهرمز بوده، در اواخر دورۀ پهلوی به تناسب رامهرمز، نامش به رامشیر تغییر یافته. رامشیر همچنان که در ابتدا گفته شد، تا سال 1384ش از توابع رامهرمز بوده است. شهرستان رامشیر متشکل است از 2 بخش، 4 دهستان (با حدود 120 روستای مسکونی) و 2 شهر: بخش مرکزی (مشتمل بر دهستان‌های عبدلیه شرقی و عبدلیه غربی، به مرکزیت شهر رامشیر)، و بخش مشراگه[۱] (مشتمل بر دهستان‌های مشراگه و آزاده، به مرکزیت شهر مشراگه). روستای مشراگه در نیمۀ دوم سال 1389ش پس از تجمیع با روستای ام‌الصخر[۲] و نقطه جمعیتی شرکت بانه به شهر تبدیل شده است. براساس سرشماری سراسری سال 1395ش جمعیت شهرستان رامشیر 54,004نفر است؛ طبق اطلاعات مرکز آمار ایران و براساس سرشماری مذکور، نیمی از جمعیت شهرستان شهرنشین و نزدیک به پنجاه درصد آنها روستانشین بوده‌اند. شهرستان رامشیر در شمال و شرق شمالی با شهرستان رامهرمز، در شرق و جنوب با شهرستان امیدیه، در جنوب غربی و غرب جنوبی با شهرستان بندر ماهشهر، و در غرب شمالی و شمالی غربی با شهرستان اهواز محدود شده است.