بویین زهرا، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بوئین زهرا، شهر Buin Zahra, city<br> | بوئین زهرا، شهر Buin Zahra, city<br> | ||
واقع در [[قزوین، استان|استان قزوین]] و مرکز اداری [[بویین زهرا، شهرستان|شهرستان بوئین زهرا]]. با ارتفاع ۱,۲۲۰متر، در ۱۲۳کیلومتری غرب [[تهران، شهر|تهران]] و ۵۵کیلومتری جنوب شرقی [[قزوین، شهر|قزوین]]، سر راه قزوین به [[ساوه، شهر|ساوه]] و تهران به [[همدان، شهر|همدان]]، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل مایل به گرم، از نظر بارندگی جزء نواحی خشک، و جمعیت آن 20,823نفر است (۱۳9۵ش). | |||
مردم بوئین‌زهرا به زبان‌های [[ترکی آذربایجانی|تركی آذربایجانی]] و فارسی سخن می‌گویند و شیعۀ دوازده‌امامی هستند. بوئین/بوهین را به معنی خرمنگاه و انبار غله، و زهرا را نام شخص یا گل و همچنین به معنای تلألؤ و روشنایی دانسته‌اند. همچنین با توجه به وجود معبد [[آناهیتا]] در این منطقه و تغییر نام‌های کهن ایران به نام‌های مقدس در دورۀ اسلامی، کلمۀ زهرا را در این اسم شکل تغییریافتۀ آناهیتا می‌توان دانست. سابقۀ روستانشینی در این ناحیه به هزاره‌های 3 و 4پ‌م می‌رسد. این منطقه تا سدۀ 2ق جزو منطقۀ ری بوده و پس از آن با گسترش قزوین، جزو توابع قزوین شده است. در دورۀ اسلامی منطقۀ بوئین زهرا از دهستان‌ها و بلوکات آباد و در مسیر قزوین و ایالت‌های شمال غربی ایران به مناطق مرکزی و جنوبی بوده است. بوئین زهرا در اثر زمین‌لرزۀ شدید در ۱۳۴۱ش به‌سختی آسیب دید و ویران شد. ساختمان‌های امروزی، پس از زمین‌لرزۀ مزبور احداث شده‌اند. | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۸
بوئین زهرا، شهر Buin Zahra, city
واقع در استان قزوین و مرکز اداری شهرستان بوئین زهرا. با ارتفاع ۱,۲۲۰متر، در ۱۲۳کیلومتری غرب تهران و ۵۵کیلومتری جنوب شرقی قزوین، سر راه قزوین به ساوه و تهران به همدان، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل مایل به گرم، از نظر بارندگی جزء نواحی خشک، و جمعیت آن 20,823نفر است (۱۳9۵ش).
مردم بوئین‌زهرا به زبان‌های تركی آذربایجانی و فارسی سخن می‌گویند و شیعۀ دوازده‌امامی هستند. بوئین/بوهین را به معنی خرمنگاه و انبار غله، و زهرا را نام شخص یا گل و همچنین به معنای تلألؤ و روشنایی دانسته‌اند. همچنین با توجه به وجود معبد آناهیتا در این منطقه و تغییر نام‌های کهن ایران به نام‌های مقدس در دورۀ اسلامی، کلمۀ زهرا را در این اسم شکل تغییریافتۀ آناهیتا می‌توان دانست. سابقۀ روستانشینی در این ناحیه به هزاره‌های 3 و 4پ‌م می‌رسد. این منطقه تا سدۀ 2ق جزو منطقۀ ری بوده و پس از آن با گسترش قزوین، جزو توابع قزوین شده است. در دورۀ اسلامی منطقۀ بوئین زهرا از دهستان‌ها و بلوکات آباد و در مسیر قزوین و ایالت‌های شمال غربی ایران به مناطق مرکزی و جنوبی بوده است. بوئین زهرا در اثر زمین‌لرزۀ شدید در ۱۳۴۱ش به‌سختی آسیب دید و ویران شد. ساختمان‌های امروزی، پس از زمین‌لرزۀ مزبور احداث شده‌اند.