پرش به محتوا

اریتره: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۳۸: خط ۳۸:
'''حکومت و سیاست'''. براساس همه‌پرسی آوریل ۱۹۹۳، که به جداشدن اریتره از اتیوپی و استقلال این کشور انجامید، یک دولت انتقالی برای چهار سال در مصدر امور قرار گرفت و به دنبال آن رئیس‌جمهور و ۱۳۰ نمایندۀ مجلس شورای ملی اریتره انتخاب شدند. در انتخابات ۱۹۹۳ و نیز انتخابات ۱۹۹۷ [[آفورکی، ایسایاس|ایسایاس اِفِدورکی]] به ریاست جمهوری رسید و امور اجرایی و تشکیل هیئت دولت را رسماً برعهده گرفت.
'''حکومت و سیاست'''. براساس همه‌پرسی آوریل ۱۹۹۳، که به جداشدن اریتره از اتیوپی و استقلال این کشور انجامید، یک دولت انتقالی برای چهار سال در مصدر امور قرار گرفت و به دنبال آن رئیس‌جمهور و ۱۳۰ نمایندۀ مجلس شورای ملی اریتره انتخاب شدند. در انتخابات ۱۹۹۳ و نیز انتخابات ۱۹۹۷ [[آفورکی، ایسایاس|ایسایاس اِفِدورکی]] به ریاست جمهوری رسید و امور اجرایی و تشکیل هیئت دولت را رسماً برعهده گرفت.


'''مردم و تاریخ'''. جمعیت اریتره حدود ۵,۲۵۴,۰۰۰ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۴۳.۴ نفر در کیلومتر مربع می‌رسد. رشد سالانۀ جمعیت آن ۱.۹ درصد است و در حدود ۵۰ درصد‌ از جمعیت آن را قوم تیگرینیا تشکیل می‌دهند. اکثر مردم اریتره مسلمان‌اند و در حدود ۸۵ درصدشان در روستاها به‌سر می‌برند و زبان رسمی آنان عربی و تیگرینیایی است. میانگین امید به زندگی در اریتره ۵۲ سال است و تقریباً ۵۳ درصد از بزرگ‌سالان آن باسوادند. اریتره در زمان امپراتوری [[اکسوم، پادشاهی باستانی|اکسوم]]، بخشی از کشور [[حبشه]] یا اتیوپی امروزی محسوب می‌شد. ترکان عثمانی در قرن ۱۶ این سرزمین را تصرف کردند و با عقد قرارداد ۱۸۹۰ بین اتیوپی و ایتالیا، اریتره به مالکیت ایتالیا درآمد و تا ۱۹۴۱ در تصرف کشور مزبور باقی ‌ماند و به اریتره که در زبان لاتینی به مفهوم دریای سرخ است موسوم شد. با شکست ایتالیا از انگلستان، در [[جنگ جهانی دوم]]، ایتالیا این کشور را تخلیه کرد و کشور مزبور پس از پایان جنگ، طی قطعنامۀ ۱۹۵۰ [[ملل متحد، سازمان|سازمان ملل‌متحد]]،‌ به کشور اتیوپی پیوست. ملّیون و استقلال‌طلبان اریتره که با الحاق میهنشان به اتیوپی مخالف بودند، سر به شورش برداشتند و در ۱۹۹۰ بندر مصوع را تصرف کردند و به مرور بر سراسر اریتره تسلط یافتند و سرانجام طی همه‌پرسی ۱۹۹۳، اکثریت مردم آن به جدایی از اتیوپی و استقلال خود رأی دادند و در ۲۴ مه ۱۹۹۳ اعلام استقلال کردند.
'''مردم و تاریخ'''. جمعیت اریتره حدود ۵,۲۵۴,۰۰۰ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۴۳.۴ نفر در کیلومتر مربع می‌رسد. رشد سالانۀ جمعیت آن ۱.۹ درصد است و در حدود ۵۰ درصد‌ از جمعیت آن را قوم تیگرینیا تشکیل می‌دهند. اکثر مردم اریتره مسلمان‌اند و در حدود ۸۵ درصدشان در روستاها به‌سر می‌برند و زبان رسمی آنان عربی و تیگرینیایی است. میانگین امید به زندگی در اریتره ۵۲ سال است و تقریباً ۵۳ درصد از بزرگ‌سالان آن باسوادند. اریتره در زمان امپراتوری [[اکسوم، پادشاهی باستانی|اکسوم]]، بخشی از کشور [[حبشه]] یا اتیوپی امروزی محسوب می‌شد. ترکان عثمانی در قرن ۱۶ این سرزمین را تصرف کردند و با عقد قرارداد ۱۸۹۰ بین اتیوپی و ایتالیا، اریتره به مالکیت ایتالیا درآمد و تا ۱۹۴۱ در تصرف کشور مزبور باقی ‌ماند و به اریتره که در زبان لاتینی به مفهوم دریای سرخ است موسوم شد. با شکست ایتالیا از انگلستان، در [[جنگ جهانی دوم]]، ایتالیا این کشور را تخلیه کرد و کشور مزبور پس از پایان جنگ، طی قطعنامۀ ۱۹۵۰ [[سازمان ملل متحد|سازمان ملل‌متحد]]،‌ به کشور اتیوپی پیوست. ملّیون و استقلال‌طلبان اریتره که با الحاق میهنشان به اتیوپی مخالف بودند، سر به شورش برداشتند و در ۱۹۹۰ بندر مصوع را تصرف کردند و به مرور بر سراسر اریتره تسلط یافتند و سرانجام طی همه‌پرسی ۱۹۹۳، اکثریت مردم آن به جدایی از اتیوپی و استقلال خود رأی دادند و در ۲۴ مه ۱۹۹۳ اعلام استقلال کردند.


<br />
<br />
۴۷٬۰۰۷

ویرایش