ساموآ: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مردم و تاریخ'''. جمعیت ساموآ 205,557 هزار نفر است (2021) و تراکم نسبی آن به 70 نفر در کیلومتر مربع می‌رسد. ۹۳ درصد از جمعیت این کشور را ساموآئی‌های پولینزیایی‌تبار تشکیل می‌دهند و ۷۸ درصد از این جمعیت در روستاها به‌سر می‌برند و&nbsp;۶۳.۵ درصد از مردم آن از آیین [[پروتستان، مذهب|پروتستان]] پیروی می‌کنند. رشد جمعیت آن&nbsp;۰.۶ درصد است. پولینزیایی‌ها در حدود ۱۱۰۰پ‌م به جزایر ساموآ مهاجرت کردند و در آن‌جا ساکن شدند. یاکوب ‌روخوینِ<ref>Jacob Roggeyeen</ref>&nbsp;هلندی، نخستین اروپایی بود که در ۱۷۲۲ از این جزایر دیدن کرد. [[بوگنویل، لوئی|لوئی بوگنویل]]<ref>Louis Bougainville</ref>، دریانورد و پویندۀ فرانسوی، در ۱۷۶۸ به جزایر مزبور وارد شد و آن‌جا را جزایر ناویگاتور<ref>Navigator</ref>&nbsp;نامید. هیئت‌های مذهبی انگلیسی در ۱۸۳۰ و آلمانی‌ها در ۱۸۵۵، ظاهراً برای تبلیغ مسیحیت و راهنمایی و ارشاد بومیان و کفار، به ساموآ رهسپار شدند. چارلز ویلکس<ref>Charles Wilkes</ref>&nbsp;در ۱۸۳۹ و ریچارد مید<ref>Richard Meade</ref>&nbsp;امریکایی نیز در ۱۸۷۲ به این سرزمین گام نهادند و اجازۀ تأسیس یک پایگاه دریایی در جزیرۀ توتوئیلا<ref>Tutuila</ref>&nbsp;را برای دولت [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] دریافت کردند که امروز به ساموآی امریکا موسوم است. تضاد مصالح و منافع سه کشور انگلیس و [[آلمان]] و امریکا به مناقشات سیاسی و اختلافات دیپلماسی میان این کشورها منجر شد و سرانجام در ۱۸۹۹ به توافقی سه‌جانبۀ انجامید و انگلستان منافع خود را در ساموآ به آلمان واگذار کرد. پس از [[جنگ جهانی اول]]، در ۱۹۱۹، مستعمرۀ آلمان در ساموآ به قیمومت و سرپرستی نیوزیلند محول شد. سرپرستی نیوزیلند بر ساموآ تا ۱۹۶۱ به درازا کشید و ساموآ در ۱ ژانویۀ ۱۹۶۲ به استقلال کامل دست یافت.