تجلیل، جلیل (خوی ۱۳۱۳ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۳: خط ۳۳:
<p>تجلیل در سال ۱۳۷۴ استاد نمونه و در ۱۳۸۵ چهرۀ ماندگار معرفی شد. همچنین وی استاد برتر دانشگاه آزاد اسلامی در سال 1386 بوده است. </p>
<p>تجلیل در سال ۱۳۷۴ استاد نمونه و در ۱۳۸۵ چهرۀ ماندگار معرفی شد. همچنین وی استاد برتر دانشگاه آزاد اسلامی در سال 1386 بوده است. </p>
<p>پاره‌ای از مشاغل اداری وی عبارت بودند از سه دوره مدیریت گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران، ریاست کتابخانۀ مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران. </p>
<p>پاره‌ای از مشاغل اداری وی عبارت بودند از سه دوره مدیریت گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران، ریاست کتابخانۀ مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران. </p>
<p>از آثار اوست: ''ترجمۀ اسرارالبلاغه'' (۱۳۶۱)؛ ''معانی و بیان'' (۱۳۶۲)؛ ''جناس در پهنۀ ادب فارسی'' (۱۳۶۷)؛ ''مقایسۀ لیلی و مجنون فضولی و نظامی'' (۱۳۷۴)؛ ''عروض و قافیه'' (۱۳۷۸)؛  ''بلاغت نهج‌البلاغه'' (۱۳۷۹)؛ و معیار الاشعار خواجه نصیرالدین طوسی (تصحیح).</p>
<p>از آثار اوست: ''ترجمۀ [[اسرارالبلاغه]]'' (۱۳۶۱)؛ ''معانی و بیان'' (۱۳۶۲)؛ ''جناس در پهنۀ ادب فارسی'' (۱۳۶۷)؛ ''مقایسۀ لیلی و مجنون [[فضولی بغدادی، محمد (حله ح ۸۹۰ـ کربلا ۹۶۳ق)|فضولی]] و [[نظامی گنجوی، ابومحمد الیاس (گنجه ح ۵۳۵ـ۶۱۴ق)|نظامی]]'' (۱۳۷۴)؛ ''عروض و قافیه'' (۱۳۷۸)؛  ''بلاغت [[نهج البلاغه|نهج‌البلاغه]]'' (۱۳۷۹)؛ و معیارالاشعار [[خواجه نصیرالدین طوسی]] (تصحیح).</p>
----
----



نسخهٔ ‏۸ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۷

جلیل تجلیل (خوی ۱۳۱۳ش- )

جلیل تجلیل
زادروز خوی ۱۳۱۳ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل دکترای زبان و ادبیات فارسی
شغل و تخصص اصلی پژوهشگر ادبیات
شغل و تخصص های دیگر مترجم، استاد دانشگاه
آثار ترجمه اسرارالبلاغه (۱۳۶۱)؛ معانی و بیان (۱۳۶۲)؛ جناس در پهنه ادب فارسی (۱۳۶۷)
گروه مقاله ادبیات فارسی
جلیل تجلیل
جلیل تجلیل

محقق ایرانی، مترجم، و استاد دانشگاه. خانواده‌اش از عالمان و پرهیزگاران خوی بودند. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش به ‌پایان رساند؛ سپس به تحصیل علوم دینی در حوزۀ علمیۀ تبریز پرداخت. هم‌زمان با تحصیل در حوزه، توانست در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تبریز پذیرفته شود و از محضر استادان بزرگی چون دکتر خیام‌پور و استاد ترجانی‌زاده بهره‌ها بِبَرد. در ۱۳۳۴ رتبۀ ممتاز دانشنامۀ کارشناسی از این دانشگاه گرفت. در ۱۳۳۸ برای ادامۀ تحصیل به تهران رفت و وارد دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران شد. با طی مدارج علمی عالی‌تر، در ۱۳۴۵ دانشنامۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی گرفت. در این دوره نیز از محضر استادان بزرگی چون مدرس رضوی، فروزانفر، و همایی بهره‌ها برد. همچنین به تحصیل علوم حوزوی چون فلسفه، منطق، و صرف و نحو در تهران و قم ادامه داد و از محضر علمای بزرگی چون آیات عظام مرعشی نجفی و امام‌ خمینی سود برد. هم‌زمان با تحصیل در دبیرستان‌های مختلف تهران چون دبیرستان مروی تدریس نیز می‌کرد. سپس به استادی دانشگاه تهران برگزیده شد.

تجلیل در سال ۱۳۷۴ استاد نمونه و در ۱۳۸۵ چهرۀ ماندگار معرفی شد. همچنین وی استاد برتر دانشگاه آزاد اسلامی در سال 1386 بوده است.

پاره‌ای از مشاغل اداری وی عبارت بودند از سه دوره مدیریت گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران، ریاست کتابخانۀ مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران.

از آثار اوست: ترجمۀ اسرارالبلاغه (۱۳۶۱)؛ معانی و بیان (۱۳۶۲)؛ جناس در پهنۀ ادب فارسی (۱۳۶۷)؛ مقایسۀ لیلی و مجنون فضولی و نظامی (۱۳۷۴)؛ عروض و قافیه (۱۳۷۸)؛ بلاغت نهج‌البلاغه (۱۳۷۹)؛ و معیارالاشعار خواجه نصیرالدین طوسی (تصحیح).