برج رادکان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
[[File:12176200.jpg|thumb|برج رادکان شرقی]] | [[File:12176200.jpg|thumb|برج رادکان شرقی]] | ||
[[File:12176200-1.jpg|thumb|برج رادکان غربی]](یا: میل رادکان) نام دو برج | [[File:12176200-1.jpg|thumb|برج رادکان غربی]](یا: میل رادکان) نام دو برج گرد در استان‌های گلستان و خراسان رضوی: | ||
# برج رادکان غربی (استان گلستان)، در بخش علیای [[نکا، رودخانه|رود نکا]] و 54کیلومتری جنوب غربی [[گرگان، شهر|گرگان]] بازمانده از ابتدای قرن ۵ق. برجی مدور و آجری با ارتفاع ۳۵متر و گبندی مخروطی است که بر روی یک پایۀ مرتفع گچ‌بری شده است. بر بدنۀ آن کتیبه‌ای کوفی نصب شده است و محل دفن ابوجعفر محمد بن وندرین باوندی از [[آل باوند|اسپهبدان طبرستان]]، متوفی در ۴۱۱ق است. این برج مدور که از بیرون و درون فاقد تزئینات خاصی است در سال 1310ش در زمرۀ آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. | # برج رادکان غربی (استان گلستان)، در بخش علیای [[نکا، رودخانه|رود نکا]] و 54کیلومتری جنوب غربی [[گرگان، شهر|گرگان]] بازمانده از ابتدای قرن ۵ق. برجی مدور و آجری با ارتفاع ۳۵متر و گبندی مخروطی است که بر روی یک پایۀ مرتفع گچ‌بری شده است. بر بدنۀ آن کتیبه‌ای کوفی نصب شده است و محل دفن ابوجعفر محمد بن وندرین باوندی از [[آل باوند|اسپهبدان طبرستان]]، متوفی در ۴۱۱ق است. این برج مدور که از بیرون و درون فاقد تزئینات خاصی است در سال 1310ش در زمرۀ آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. | ||
نسخهٔ ۶ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۸
برج رادکان
(یا: میل رادکان) نام دو برج گرد در استان‌های گلستان و خراسان رضوی:
- برج رادکان غربی (استان گلستان)، در بخش علیای رود نکا و 54کیلومتری جنوب غربی گرگان بازمانده از ابتدای قرن ۵ق. برجی مدور و آجری با ارتفاع ۳۵متر و گبندی مخروطی است که بر روی یک پایۀ مرتفع گچ‌بری شده است. بر بدنۀ آن کتیبه‌ای کوفی نصب شده است و محل دفن ابوجعفر محمد بن وندرین باوندی از اسپهبدان طبرستان، متوفی در ۴۱۱ق است. این برج مدور که از بیرون و درون فاقد تزئینات خاصی است در سال 1310ش در زمرۀ آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
- برج رادکان شرقی (استان خراسان رضوی)، در ۸۵کیلومتری غرب مشهد و سه‌کیلومتری رادکان. برجی گرد و آجری با گنبد مخروطی به ارتفاع ۲۵متر است که نمای خارجی آن تا ارتفاع ۲.۵متری دوازده‌ضلعی و از آن‌جا تا زیر گنبد ۳۶ ترک به‌صورت نیمه‌ستون است. در فاصله گنبد و بدنه کتیبه‌ای نیمه فروریخته باقی است. به قرن‌های ۶ و ۷ق (دورۀ ایلخانیان یا پیش از آن) تعلق دارد و بنایی با کاربرد علمی بوده که برای گاه‌شماری و اخترشناسی به کار می‌رفته است. پیش‌تر اکثر پژوهشگران و مستشرقان آن را بنایی آرامگاهی می‌پنداشته‌اند. این اثر در سال 1310ش در زمرۀ آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.