اولان ـ اوده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
اولان ـ اودِه (Ulan-Ude) | اولان ـ اودِه (Ulan-Ude) | ||
(نام سابق: ورخنئودینسک<ref>Verkhneudinsk</ref> از ۱۶۶۶ تا ۱۹۳۴) شهری در جنوب فدراسیون روسیه<ref>Russian Federation</ref>، مرکز اداری (از ۱۹۲۳)، اقتصادی، و فرهنگی جمهوری بوریات<ref>Republic of Buryat </ref>. ۳۶۸هزار نفر جمعیت دارد (۱۹۹۶). در جنوب شرقی | (نام سابق: ورخنئودینسک<ref>Verkhneudinsk</ref> از ۱۶۶۶ تا ۱۹۳۴) شهری در جنوب فدراسیون روسیه<ref>Russian Federation</ref>، مرکز اداری (از ۱۹۲۳)، اقتصادی، و فرهنگی جمهوری [[بوریات]]<ref>Republic of Buryat </ref>. ۳۶۸هزار نفر جمعیت دارد (۱۹۹۶). در جنوب شرقی [[سیبری]]، جنوب [[بایکال، دریاچه|دریاچۀ بایکال]]<ref>Lake Baikal</ref> و در محل تلاقی رودهای سِلِنگا<ref>Selenga </ref> و [[اوده]]<ref>Ude </ref> واقع شده و یکی از ایستگاه''''''های اصلی [[راه آهن سراسری سیبری|راه''''''آهن سراسری سیبری]]<ref>Trans-Siberian Railway</ref> است. همچنین نقطۀ آغاز خط آهن سراسری [[مغولستان]] به [[اولان باتور]]<ref>Ulan Bator </ref> و [[پکن]]<ref>Beijing </ref> است. از مراکز مهم صنعتی و تولیدکنندۀ لکوموتیو، واگن قطار، شیشه، الوار، و مواد غذایی است. تعمیر کشتی نیز از صنایع اصلی آن است. در ۱۶۶۶ به''''''منزلۀ قلعه''''''ای قزاق تأسیس و از ۱۷۷۵ به شهر تبدیل شد. بازرگانان از سراسر سیبری در نمایشگاه سالانۀ آن شرکت می''''''کنند. در ۱۹۲۰ مرکز جمهوری خاور دور<ref>Far Eastern Republic</ref> شد. از دهۀ ۱۹۳۰ توسعۀ صنعتی آن آغاز شد.<br/> <!--11638600--> | ||
[[Category:جغرافیای اروپا]] [[Category:جغرافیای انسانی روسیه]] | [[Category:جغرافیای اروپا]] [[Category:جغرافیای انسانی روسیه]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۵۹
اولان ـ اودِه (Ulan-Ude)
(نام سابق: ورخنئودینسک[۱] از ۱۶۶۶ تا ۱۹۳۴) شهری در جنوب فدراسیون روسیه[۲]، مرکز اداری (از ۱۹۲۳)، اقتصادی، و فرهنگی جمهوری بوریات[۳]. ۳۶۸هزار نفر جمعیت دارد (۱۹۹۶). در جنوب شرقی سیبری، جنوب دریاچۀ بایکال[۴] و در محل تلاقی رودهای سِلِنگا[۵] و اوده[۶] واقع شده و یکی از ایستگاه‌های اصلی راه‌آهن سراسری سیبری[۷] است. همچنین نقطۀ آغاز خط آهن سراسری مغولستان به اولان باتور[۸] و پکن[۹] است. از مراکز مهم صنعتی و تولیدکنندۀ لکوموتیو، واگن قطار، شیشه، الوار، و مواد غذایی است. تعمیر کشتی نیز از صنایع اصلی آن است. در ۱۶۶۶ به‌منزلۀ قلعه‌ای قزاق تأسیس و از ۱۷۷۵ به شهر تبدیل شد. بازرگانان از سراسر سیبری در نمایشگاه سالانۀ آن شرکت می‌کنند. در ۱۹۲۰ مرکز جمهوری خاور دور[۱۰] شد. از دهۀ ۱۹۳۰ توسعۀ صنعتی آن آغاز شد.