نریمان آبنوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۸: خط ۲۸:




سازنده‌ی برجسته‌ی ارمنی‌تبار عود و سازهای ایرانی. از سن 8 سالگى به موسیقى روى آورد و پس از چندى اقدام به ساختن سازى محلى به نام چگور كرد. در سال 1328 اولین ساز عود را كه همان بربط (ساز ایران باستان) است ساخت و به قدرى آن را خوب و خوش‌صدا از كار درآورد كه شهرت آن از مرزهاى كشور گذشت و به سراسر شیخ‌‏نشین‏‌هاى خلیج‌ ‏فارس و از آنجا به عراق، لبنان، سوریه و مصر رسید. در همین دوره یكى از استادان عودنواز مصر از طرف محمد عبدالوهاب (نوازنده‌ی عود عرب) نزد وى آمد و عود ساخته‌شده توسط آبنوسی، بسیار ورد توجه وی قرار گرفت. از این زمان به بعد آبنوسی این ساز ایرانى را براى كشورهاى عربى ساخت.


نریمان آبنوسى که بعدها به تهران مهاجرت کرده و در حوالی پل چوبی کارگاهی دایر کرد، علاوه بر ساختن عود، سه‌‏تار و سنتور نیز مى‌‏ساخته است. او مدتى به دعوت وزارت فرهنگ و هنر وقت به آن اداره رفت و در كارگاه آنجا مشغول كار شد، ولى به خاطر اختلافى كه با رؤساى آنجا پیدا کرد تا پایان عمر در كارگاه خصوصى‌اش مشغول فعالیت بود. آبنوسی سازهاى خود را بیش‌تر از چوب‌‏هاى افرا و گردو مى‌‏ساخت. سه‏‌تارها، چگورها و تنبورهاى او نیز بسیار مشهور و كم‌یابند. او همچنین سازهاى دیگرى چون تار، قانون و سنتور نیز مى‏‌ساخت و در درزگیرى و وصل قطعات ساز (به‌خصوص عود) از استادان بى‌‏نظیر بود.  
سازنده‌ی برجسته‌ی ارمنی‌تبار [[عود (موسیقی)|عود]] و سازهای ایرانی. از سن 8 سالگى به موسیقى روى آورد و پس از چندى اقدام به ساختن سازى محلى به نام [[چگور]] كرد. در سال 1328 اولین ساز عود را كه همان بربط (ساز ایران باستان) است ساخت و به قدرى آن را خوب و خوش‌صدا از كار درآورد كه شهرت آن از مرزهاى كشور گذشت و به سراسر شیخ‌‏نشین‏‌هاى خلیج‌ ‏فارس و از آنجا به [[عراق]]، [[لبنان]]، [[سوریه]] و [[مصر]] رسید. در همین دوره یكى از استادان عودنواز مصر از طرف [[عبدالوهاب، محمد (نجد ۱۱۱۵ـ۱۲۰۶ق)|محمد عبدالوهاب]] (نوازنده‌ی عود عرب) نزد وى آمد و عود ساخته‌شده توسط آبنوسی، بسیار ورد توجه وی قرار گرفت. از این زمان به بعد آبنوسی این ساز ایرانى را براى كشورهاى عربى ساخت.
 
نریمان آبنوسى که بعدها به تهران مهاجرت کرده و در حوالی پل چوبی کارگاهی دایر کرد، علاوه بر ساختن عود، [[سه تار|سه‌‏تار]] و [[سنتور]] نیز مى‌‏ساخته است. او مدتى به دعوت وزارت فرهنگ و هنر وقت به آن اداره رفت و در كارگاه آنجا مشغول كار شد، ولى به خاطر اختلافى كه با رؤساى آنجا پیدا کرد تا پایان عمر در كارگاه خصوصى‌اش مشغول فعالیت بود. آبنوسی سازهاى خود را بیش‌تر از چوب‌‏هاى افرا و گردو مى‌‏ساخت. سه‏‌تارها، چگورها و تنبورهاى او نیز بسیار مشهور و كم‌یابند. او همچنین سازهاى دیگرى چون تار، [[قانون (موسیقی)|قانون]] و سنتور نیز مى‏‌ساخت و در درزگیرى و وصل قطعات ساز (به‌خصوص عود) از استادان بى‌‏نظیر بود.  


[[منصور نریمان]] (نوازنده‌ی بزرگ بربط که نام اصلی‌اش اسکندر ابراهیمی زنجانی است) از شاگردان او بوده و نام هنری‌اش را به خاطر ارادتی که به آبنوسی داشته انتخاب کرده است. با این‌که در همه‌ی منابع از زنده نبودن آبنوسی خبر داده شده، اما اطلاعی از جزییات زندگی او و زمان مرگش در دست نیست.
[[منصور نریمان]] (نوازنده‌ی بزرگ بربط که نام اصلی‌اش اسکندر ابراهیمی زنجانی است) از شاگردان او بوده و نام هنری‌اش را به خاطر ارادتی که به آبنوسی داشته انتخاب کرده است. با این‌که در همه‌ی منابع از زنده نبودن آبنوسی خبر داده شده، اما اطلاعی از جزییات زندگی او و زمان مرگش در دست نیست.
[[رده:موسیقی]]
[[رده:موسیقی]]
[[رده:ایران - اشخاص]]
[[رده:ایران - اشخاص]]

نسخهٔ ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۴

نریمان آبنوسی
زادروز ساوه 1302ش
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی سازنده‌ی ساز
گروه مقاله موسیقی
نریمان آبنوسی
نریمان آبنوسی


نریمان آبنوسى (ساوه 1302ش- ؟)


سازنده‌ی برجسته‌ی ارمنی‌تبار عود و سازهای ایرانی. از سن 8 سالگى به موسیقى روى آورد و پس از چندى اقدام به ساختن سازى محلى به نام چگور كرد. در سال 1328 اولین ساز عود را كه همان بربط (ساز ایران باستان) است ساخت و به قدرى آن را خوب و خوش‌صدا از كار درآورد كه شهرت آن از مرزهاى كشور گذشت و به سراسر شیخ‌‏نشین‏‌هاى خلیج‌ ‏فارس و از آنجا به عراق، لبنان، سوریه و مصر رسید. در همین دوره یكى از استادان عودنواز مصر از طرف محمد عبدالوهاب (نوازنده‌ی عود عرب) نزد وى آمد و عود ساخته‌شده توسط آبنوسی، بسیار ورد توجه وی قرار گرفت. از این زمان به بعد آبنوسی این ساز ایرانى را براى كشورهاى عربى ساخت.

نریمان آبنوسى که بعدها به تهران مهاجرت کرده و در حوالی پل چوبی کارگاهی دایر کرد، علاوه بر ساختن عود، سه‌‏تار و سنتور نیز مى‌‏ساخته است. او مدتى به دعوت وزارت فرهنگ و هنر وقت به آن اداره رفت و در كارگاه آنجا مشغول كار شد، ولى به خاطر اختلافى كه با رؤساى آنجا پیدا کرد تا پایان عمر در كارگاه خصوصى‌اش مشغول فعالیت بود. آبنوسی سازهاى خود را بیش‌تر از چوب‌‏هاى افرا و گردو مى‌‏ساخت. سه‏‌تارها، چگورها و تنبورهاى او نیز بسیار مشهور و كم‌یابند. او همچنین سازهاى دیگرى چون تار، قانون و سنتور نیز مى‏‌ساخت و در درزگیرى و وصل قطعات ساز (به‌خصوص عود) از استادان بى‌‏نظیر بود.

منصور نریمان (نوازنده‌ی بزرگ بربط که نام اصلی‌اش اسکندر ابراهیمی زنجانی است) از شاگردان او بوده و نام هنری‌اش را به خاطر ارادتی که به آبنوسی داشته انتخاب کرده است. با این‌که در همه‌ی منابع از زنده نبودن آبنوسی خبر داده شده، اما اطلاعی از جزییات زندگی او و زمان مرگش در دست نیست.