ابراهیم کازرونی، محمد (کازرون ۱۱۷۵ـ شیراز ۱۲۷۰ق): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه|عنوان=محمد ابراهیم کازرونی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=نادری|لقب=|زادروز=کازرون ۱۱۷۵ق|تاریخ مرگ=شیراز ۱۲۷۰ق|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=شیراز و عتبات|شغل و تخصص اصلی=شاعرِ عارف|شغل و تخصص های دیگر=پزشک|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=مثنو‌‌ی‌های گلستان خلیل، مشرق‌الاشراق، انفس و آفاق، منهج‌العشاق، شایق و مشتاق، چهل صباح؛ دیوان شعر|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=ادبیات فارسی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}


ابراهیم کازرونی، محمد (کازرون ۱۱۷۵ـ شیراز ۱۲۷۰ق)<br>
ابراهیم کازرونی، محمد (کازرون ۱۱۷۵ـ شیراز ۱۲۷۰ق)<br>
<p>(متخلص به نادری) شاعرِ عارف و پزشک ایرانی. در [[شیراز، شهر|شیراز]] و [[عتبات عالیات|عتبات]] درس خواند. در بازگشت به زادبومش نزد عمویش پزشکی آموخت. در ۱۲۱۸‌ق به [[هند]] رفت و به بازرگانی پرداخت. چون به شیراز بازگشت به ابوالقاسم شیرازی، متخلّص به راز، دست ارادت داد و به طریقۀ صوفیۀ ذهبیه پیوست. از آثارش: مثنو‌‌ی‌های ''گلستان خلیل''،'' مشرق‌الاشراق''،'' انفس و آفاق''،'' منهج‌العشاق''،'' شایق و مشتاق''،'' چهل صباح''؛ ''دیوان شعر''.</p>
<p>(متخلص به نادری) شاعرِ عارف و پزشک ایرانی. در [[شیراز، شهر|شیراز]] و [[عتبات عالیات|عتبات]] درس خواند. در بازگشت به زادبومش نزد عمویش پزشکی آموخت. در ۱۲۱۸‌ق به [[هند]] رفت و به بازرگانی پرداخت. چون به شیراز بازگشت به ابوالقاسم شیرازی، متخلّص به راز، دست ارادت داد و به طریقۀ [[ذهبیه|صوفیۀ ذهبیه]] پیوست. از آثارش: مثنو‌‌ی‌های ''گلستان خلیل''،'' مشرق‌الاشراق''،'' انفس و آفاق''،'' منهج‌العشاق''،'' شایق و مشتاق''،'' چهل صباح''؛ ''دیوان شعر''.</p>
<br><!--11011100-->
<br><!--11011100-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات فارسی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۳

محمد ابراهیم کازرونی
زادروز کازرون ۱۱۷۵ق
درگذشت شیراز ۱۲۷۰ق
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل شیراز و عتبات
شغل و تخصص اصلی شاعرِ عارف
شغل و تخصص های دیگر پزشک
آثار مثنو‌‌ی‌های گلستان خلیل، مشرق‌الاشراق، انفس و آفاق، منهج‌العشاق، شایق و مشتاق، چهل صباح؛ دیوان شعر
گروه مقاله ادبیات فارسی

ابراهیم کازرونی، محمد (کازرون ۱۱۷۵ـ شیراز ۱۲۷۰ق)

(متخلص به نادری) شاعرِ عارف و پزشک ایرانی. در شیراز و عتبات درس خواند. در بازگشت به زادبومش نزد عمویش پزشکی آموخت. در ۱۲۱۸‌ق به هند رفت و به بازرگانی پرداخت. چون به شیراز بازگشت به ابوالقاسم شیرازی، متخلّص به راز، دست ارادت داد و به طریقۀ صوفیۀ ذهبیه پیوست. از آثارش: مثنو‌‌ی‌های گلستان خلیل، مشرق‌الاشراق، انفس و آفاق، منهج‌العشاق، شایق و مشتاق، چهل صباح؛ دیوان شعر.