تجلیل، جلیل (خوی ۱۳۱۳ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
<p>محقق ایرانی، مترجم، و استاد دانشگاه. خانواده‌اش از عالمان و پرهیزگاران خوی بودند. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش به پایان رساند؛ سپس به تحصیل علوم دینی در حوزۀ علمیۀ تبریز پرداخت. هم‌زمان با تحصیل در حوزه، توانست در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تبریز پذیرفته شود و از محضر استادان بزرگی چون دکتر [[خیام پور، عبدالرسول (تبریز ۱۲۷۷ـ همان جا ۱۳۵۸ش)|خیام‌پور]] و استاد [[ترجانی زاده، احمد (مهاباد ۱۲۸۰ـ۱۳۵۹ش)|ترجانی‌زاده]] بهره‌ها بِبَرد. در ۱۳۳۴ش رتبۀ ممتاز دانشنامۀ کارشناسی را از این دانشگاه گرفت. در ۱۳۳۸ش برای ادامۀ تحصیل به تهران رفت و وارد دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی [[دانشگاه تهران]] شد. با طی مدارج علمی عالی‌تر، در ۱۳۴۵ش دانشنامۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی گرفت. در این دوره نیز از محضر استادان بزرگی چون [[مدرس رضوی، محمدتقی (مشهد ۱۲۷۴ـ تهران ۱۳۶۵ش)|مدرس رضوی]]، [[فروزانفر، بدیع الزمان|فروزانفر]]، و [[همایی، جلال الدین (اصفهان ۱۲۷۸ ـ اصفهان ۱۳۵۹)|همایی]] بهره‌ها برد. همچنین به تحصیل علوم حوزوی چون فلسفه، منطق، و صرف و نحو در تهران و قم ادامه داد و از محضر علمایی چون آیات عظام [[مرعشی نجفی، ابوالفضل (۱۲۹۵ـ تهران ۱۳۷۷ش)|مرعشی نجفی]] و [[امام خمینی|امام خمینی]] سود برد. هم‌زمان با تحصیل، در دبیرستان‌های مختلف تهران (چون دبیرستان مروی) تدریس نیز می‌کرد. سپس به استادی دانشگاه تهران برگزیده شد. </p> | <p>محقق ایرانی، مترجم، و استاد دانشگاه. خانواده‌اش از عالمان و پرهیزگاران خوی بودند. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش به پایان رساند؛ سپس به تحصیل علوم دینی در حوزۀ علمیۀ تبریز پرداخت. هم‌زمان با تحصیل در حوزه، توانست در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تبریز پذیرفته شود و از محضر استادان بزرگی چون دکتر [[خیام پور، عبدالرسول (تبریز ۱۲۷۷ـ همان جا ۱۳۵۸ش)|خیام‌پور]] و استاد [[ترجانی زاده، احمد (مهاباد ۱۲۸۰ـ۱۳۵۹ش)|ترجانی‌زاده]] بهره‌ها بِبَرد. در ۱۳۳۴ش رتبۀ ممتاز دانشنامۀ کارشناسی را از این دانشگاه گرفت. در ۱۳۳۸ش برای ادامۀ تحصیل به تهران رفت و وارد دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی [[دانشگاه تهران]] شد. با طی مدارج علمی عالی‌تر، در ۱۳۴۵ش دانشنامۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی گرفت. در این دوره نیز از محضر استادان بزرگی چون [[مدرس رضوی، محمدتقی (مشهد ۱۲۷۴ـ تهران ۱۳۶۵ش)|مدرس رضوی]]، [[فروزانفر، بدیع الزمان|فروزانفر]]، و [[همایی، جلال الدین (اصفهان ۱۲۷۸ ـ اصفهان ۱۳۵۹)|همایی]] بهره‌ها برد. همچنین به تحصیل علوم حوزوی چون فلسفه، منطق، و صرف و نحو در تهران و قم ادامه داد و از محضر علمایی چون آیات عظام [[مرعشی نجفی، ابوالفضل (۱۲۹۵ـ تهران ۱۳۷۷ش)|مرعشی نجفی]] و [[امام خمینی|امام خمینی]] سود برد. هم‌زمان با تحصیل، در دبیرستان‌های مختلف تهران (چون دبیرستان مروی) تدریس نیز می‌کرد. سپس به استادی دانشگاه تهران برگزیده شد. </p> | ||
<p>تجلیل در سال ۱۳۷۴ش استاد نمونه و در ۱۳۸۵ش چهرۀ ماندگار معرفی شد. همچنین وی استاد برتر دانشگاه آزاد اسلامی در سال 1386ش بوده است. پاره‌ای از مشاغل اداری وی عبارت بودند از: سه دوره مدیریت گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران، ریاست کتابخانۀ مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران. </p> | <p>تجلیل در سال ۱۳۷۴ش استاد نمونه و در ۱۳۸۵ش چهرۀ ماندگار معرفی شد. همچنین وی استاد برتر دانشگاه آزاد اسلامی در سال 1386ش بوده است. پاره‌ای از مشاغل اداری وی عبارت بودند از: سه دوره مدیریت گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران، ریاست کتابخانۀ مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران. </p> | ||
<p>تجلیل که از آخرین اساتید سنت‌گرای دانشگاه تهران بود، براثر کهولت سنت در خانۀ شخصی‌اش درگذشت. | <p>تجلیل که از آخرین اساتید سنت‌گرای دانشگاه تهران بود، براثر کهولت سنت در خانۀ شخصی‌اش درگذشت. | ||
'''گزیدۀ آثار'''</p> | |||
* ''ترجمۀ [[اسرارالبلاغه]]'' (۱۳۶۱) | * ''ترجمۀ [[اسرارالبلاغه]]'' (۱۳۶۱) | ||
نسخهٔ ۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۳
جلیل تجلیل (خوی ۱۳۱۳ش - تهران 12 شهریور 1403ش)
| جلیل تجلیل | |
|---|---|
| زادروز |
خوی ۱۳۱۳ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکترای زبان و ادبیات فارسی |
| شغل و تخصص اصلی | پژوهشگر ادبیات |
| شغل و تخصص های دیگر | مترجم، استاد دانشگاه |
| آثار | ترجمه اسرارالبلاغه (۱۳۶۱)؛ معانی و بیان (۱۳۶۲)؛ جناس در پهنه ادب فارسی (۱۳۶۷) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
محقق ایرانی، مترجم، و استاد دانشگاه. خانواده‌اش از عالمان و پرهیزگاران خوی بودند. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش به پایان رساند؛ سپس به تحصیل علوم دینی در حوزۀ علمیۀ تبریز پرداخت. هم‌زمان با تحصیل در حوزه، توانست در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تبریز پذیرفته شود و از محضر استادان بزرگی چون دکتر خیام‌پور و استاد ترجانی‌زاده بهره‌ها بِبَرد. در ۱۳۳۴ش رتبۀ ممتاز دانشنامۀ کارشناسی را از این دانشگاه گرفت. در ۱۳۳۸ش برای ادامۀ تحصیل به تهران رفت و وارد دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران شد. با طی مدارج علمی عالی‌تر، در ۱۳۴۵ش دانشنامۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی گرفت. در این دوره نیز از محضر استادان بزرگی چون مدرس رضوی، فروزانفر، و همایی بهره‌ها برد. همچنین به تحصیل علوم حوزوی چون فلسفه، منطق، و صرف و نحو در تهران و قم ادامه داد و از محضر علمایی چون آیات عظام مرعشی نجفی و امام خمینی سود برد. هم‌زمان با تحصیل، در دبیرستان‌های مختلف تهران (چون دبیرستان مروی) تدریس نیز می‌کرد. سپس به استادی دانشگاه تهران برگزیده شد.
تجلیل در سال ۱۳۷۴ش استاد نمونه و در ۱۳۸۵ش چهرۀ ماندگار معرفی شد. همچنین وی استاد برتر دانشگاه آزاد اسلامی در سال 1386ش بوده است. پاره‌ای از مشاغل اداری وی عبارت بودند از: سه دوره مدیریت گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران، ریاست کتابخانۀ مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران.
تجلیل که از آخرین اساتید سنت‌گرای دانشگاه تهران بود، براثر کهولت سنت در خانۀ شخصی‌اش درگذشت. گزیدۀ آثار
- ترجمۀ اسرارالبلاغه (۱۳۶۱)
- معانی و بیان (۱۳۶۲)
- جناس در پهنۀ ادب فارسی (۱۳۶۷)
- مقایسۀ لیلی و مجنون فضولی و نظامی (۱۳۷۴)
- عروض و قافیه (۱۳۷۸)
- بلاغت نهج‌البلاغه (۱۳۷۹)
- معیارالاشعار خواجه نصیرالدین طوسی (تصحیح)