سن پترزبورگ: تفاوت میان نسخه‌ها

مرکز ناحیۀ سن‌پترزبورگ، در فدراسیون روسیه، در رأس ''خلیج فنلاند''<ref>Gulf of Finland</ref>، با 5,601,911 نفر جمعیت (۲۰۲۱) و 1,439 کیلومتر مربع مساحت. در ارتفاع ۳ متری از سطح دریا واقع شده است. صنایع آن عبارت‌اند از کشتی‌سازی، نساجی، و توليد ماشين‌آلات و مواد شیمیایی. در ۱۹۱۴ پتروگراد<ref>Petrograd</ref>، و از ۱۹۲۴ تا ۱۹۹۱ لنینگراد نام داشت، سپس به نام اصلی خود بازگشت. سن‌پترزبورگ، واقع در زمینی پست و تالابی، با مصب‌<ref>mouth</ref>های رود نوا<ref>River Neva</ref> به چند قسمت تقسیم شده است؛ رود مزبور آن را به دریاچۀ لادوگا<ref>Lake Ladoga</ref> متصل می‌کند. هوای آن بسیار سرد است. با احداث آبراه کشتی‌رو<ref>ship canal</ref> (‌۱۸۷۵‌ـ‌۱۸۹۳) تا بالتیک، به دریابندر<ref>seaport</ref> تبدیل شد. این شهر همچنین با رود و آبراه به دریاهای خزر و سیاه متصل است. در ۱۹۷۵، ارتباط دریایی با دریای سفید در نزدیکی بلومورسک<ref>Belomorsk</ref>، از طریق دریاچه‌های اونگا<ref>Onega</ref> و&nbsp;لادوگا، کامل شد؛ درنتیجه به نیروی دریایی اجازه می‌داد بدون ردیابی ناتو<ref>NATO</ref> وارد دریای بارنتس<ref>Barents Sea</ref> شود. سن‌پترزبورگ دارای بلوارهای وسیع است و معماری آن شهرت دارد. بیشتر بناهای باروک و کلاسیک آن متعلق به قرن ۱۸ و اوایل قرن ۱۹، در جنگ جهانی دوم آسیب ندیدند. موزه‌های آن عبارت‌اند از کاخ زمستانی<ref>Winter Palace</ref>، اقامتگاه تزارها تا ۱۹۱۷؛ موزۀ اِرمیتاژ<ref>Hermitage</ref>؛ موزۀ روسی<ref>Russian Museum</ref> (کاخ میخائیل<ref>Michael Palace</ref> سابق)، و کلیسای جامع سنت آیزاک<ref>St Isaac’s Cathedral</ref>. قلعۀ سنت پطرس<ref>St Peter</ref> و&nbsp;سنت پُل<ref>St Paul</ref>، در جزیرۀ نِوا<ref>Neva</ref>، قدیمی‌ترین بنای این شهر است و اکنون زندان سیاسی است. دانشگاه آن در ۱۸۱۹ تأسیس شد. پطر کبیر<ref>Peter the Great</ref> سن‌پترزبورگ را در ۱۷۰۳ به‌منزلۀ راه خروجی به بالتیک ساخت و از ۱۷۱۲ در آن اقامت گزید. این شهر پایتخت امپراتوری روسیه (۱۷۰۹‌ـ‌۱۹۱۸) و مرکز همۀ جنبش‌های انقلابی اصلی، از دکابریست‌ها<ref>Decembrists</ref> در ۱۸۲۵ گرفته تا انقلاب ۱۹۱۷، بود. شهر در زمان هجوم آلمان در جنگ جهانی دوم، از ۳۰ اوت ۱۹۴۱ تا ۲۷ ژانویۀ ۱۹۴۴، دربرابر محاصره و بمباران‌ها مقاومت کرد. نیروی هوایی آلمان (لوفت‌وافه<ref>Luftwaffe</ref>) بیش از ۱۰۰‌هزار بمب و ۱۵۰‌هزار تا ۲۰۰‌هزار گلوله توپ بر شهر فروریخت، اما بیشتر تلفات (حدود ۱.۳ تا ۱.۵ ‌میلیون نفر) ناشی از گرسنگی و سرما بود. پاتک‌های شوروی از ۱۹۴۳ آغاز شد، اما محاصره تا ۱۹۴۴ ادامه یافت. در ژوئن ۱۹۹۱، ۵۵ درصد از ساکنان شهر با نام تزاری سن‌پترزبورگ، موافق و ۴۳ درصد مخالف بودند؛ در سپتامبر ۱۹۹۱، پارلمان آن را تأیید کرد. یک ماه پیش از آن، آناتولی سوبچاک<ref>Anatoly Sobchak</ref>، شهردار، و هزاران شهروند از تلاش برای کودتا برضد میخائیل گورباچف<ref>Mikhail Gorbachev</ref>، رهبر شوروی، جلوگیری کرده بودند.<br/> <!--25226500-->